Wspomnienia (niekoniecznie) dyplomatyczne

Stanisław Ciosek – urodzony gawędziarz – zdradza kulisy decyzji władz PRL-u, upadku systemu i powstania rządu Tadeusza Mazowieckiego. Opowiada również o naszym wschodnim sąsiedzie, o transformacji Związku Radzieckiego w Rosję i o przyczynach takiej a nie innej mentalności jej obywateli.
Polityczny życiorys narratora sprawił, że podczas misji w Moskwie Ciosek nie narzekał na brak kontaktów, nawet z najważniejszymi osobami na Kremlu. Przychodzono doń, by pomówić po duszam o tamtejszej specyfice i poznać doświadczenia polskich przemian.
Jako jedyny dyplomata poznał w 1991 roku, na kilka tygodni przed tak zwanym puczem Janajewa, szczegóły przewrotu od jego… organizatora. Mocno niedysponowany wiceprezydent ZSRR nie zadawał siebie sprawy, że rozmawia nie z dawnym towarzyszem z organizacji młodzieżowej lecz z ambasadorem niezależnego kraju. Do Warszawy dotarło ostrzeżenie.
Niniejsza książka to nie tylko analiza bardziej i mniej poważnych szeroko rozumianych spraw wschodnich, ale również błyskotliwe anegdoty i mało znane kulisy wydarzeń. Czytelnik po raz pierwszy będzie miał okazję dowiedzieć się, między innymi, kto spowodował słynną niedyspozycję „goleni prawej” Aleksandra Kwaśniewskiego podczas obchodów 59. rocznicy zbrodni katyńskiej.

Stanisław Ciosek (ur. 1939) – działacz PZPR, poseł na Sejm PRL, ambasador w ZSRR i Rosji, znawca problematyki wschodniej. Do partii wstąpił w roku 1959, wcześniej rozpoczynając działalność w Zrzeszeniu Studentów Polskich (kierował tą organizacją od 1969 do 1973 r.). W połowie lat 70. został pierwszym sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Jeleniej Górze. Podczas karnawału »Solidarności« prowadził – już jako minister do spraw związków zawodowych – w imieniu władz negocjacje z opozycją. W stanie wojennym był nieformalnym łącznikiem rządu z kościelnymi hierarchami i doradcami zdelegalizowanej „Solidarności”. Następnie, już oficjalnie, współorganizował przygotowania do okrągłego stołu. Po 4 czerwca 1989 roku, okrzyknięty przez partyjnych kolegów winnym porażki wyborczej, ustąpił z władz partii. Kilka miesięcy później został nominowany przez rząd Tadeusza Mazowieckiego ambasadorem Polski w ZSRR. Na placówce w Moskwie pozostawał aż do 1996 roku. Po powrocie do kraju pracował przez dziesięć lat jako doradca Aleksandra Kwaśniewskiego do spraw międzynarodowych i polityki wschodniej. Obecnie zasiada w zarządzie Stowarzyszenia Wspierania Współpracy Gospodarczej ze Wschodem – Klub Wschodni oraz we władzach Fundacji „Amicus Europae” i Stowarzyszenia Euroatlantyckiego. Jest przewodniczącym rady Polsko-Rosyjskiej Izby Handlowo-Przemysłowej. Członek Stowarzyszenia Ordynacka.

Jan Osiecki – z wykształcenia socjolog, z zawodu i pasji dziennikarz. Przez piętnaście lat odsłaniał kulisy prac polityków, przygotowując materiały dla „Newsweeka”, Radia PiN, Programu III Polskiego Radia oraz innych redakcji. Jest autorem wywiadu rzeki „Zbigniew Religa. Człowiek z sercem w dłoni” oraz współautorem serii książek „Ostatni lot”, dziennikarskiego śledztwa dotyczącego przyczyn i przebiegu katastrofy smoleńskiej.

Ewa Charitonow – inżynier od probówek, spiritus (bardzo à propos) movens przedsięwzięcia, od lat robi wszystko, żeby żyć wygodnie i z przymrużeniem oka. Obdarzona licznymi talentami, poczuciem humoru i dystansem do świata, realizuje wciąż odkrywane pasje, z przyjemnością pozostawiając innym miejsce na prezentację dokonań.