Wiosenne przesilenie

Powieść osadzona jest w realiach życia studenckiego na toruńskim uniwersytecie w latach pięćdziesiątych XX wieku, szczególnie koncentrując się na okresie 1952–1956, z naciskiem na rok 1956. Właśnie ten rok jest przez autora podkreślany jako czas, kiedy na horyzoncie politycznym zaczynają pojawiać się pierwsze oznaki tzw. „przesilenia wiosennego”, obejmujące zarówno Polskę, jak i resztę krajów socjalistycznych. Narracja powieści kończy się na czerwcowych wydarzeniach w Poznaniu. Do tego momentu codzienne życie akademickie oraz wszelkie działania uniwersyteckie były, w mniejszym lub większym stopniu, podporządkowane systemowym restrykcjom o zewnętrznym pochodzeniu.