Wagnerowcy. Psy wojny Putina

<p>O Grupie Wagnera głośno zrobiło się w drugiej połowie 2022 roku. Początkowo, jak opisywali to specjaliści od militariów, Wagnerowcy trzymali się z dala od frontu. Dlaczego? https://******.**. o tym pisze Grzegorz Kuczyński w książce „Wagnerowcy. Psy wojny Putina”. Premiera książki nakładem wydawnictwa Bellona w listopadzie ubiegłego roku czynią ja jedną z najbardziej aktualnych dla oceny konfliktu zbrojnego za nasza wschodnią granicą. Jak podkreśla autor, publikacja „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” nie jest książką o wojnie w Ukrainie, jednak bardzo wiele mówi o jednym z najważniejszych jej elementów: Grupie Wagnera. &nbsp;<br>&nbsp;<br>Lubię książki, które otwierają mi oczy. Ich treść stanowi niewidzialny element, łączący rzeczywistość, w której żyje. Książka „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” ma postać reportażu. Nie jest to jednak relacja „z pierwszej reki”, jak to bywa przy tego typu projektach, a oddalona perspektywa, ułatwiająca zrozumienie czym jest Grupa Wagnera. Dość szybko zrozumiałem, dlaczego Wagnerowcy przez pierwsze miesiące inwazji na Ukrainie trzymali się z dala od frontu. Grzegorz Kuczyński wyjaśnia, że status Grupy Wagnera jest skomplikowany w świetle prawodawstwa rosyjskiego. Oficjalnie przepisy zabraniają służenia jako najemnicy w obcej armii. Ma to o tyle sens, że żołnierze rosyjscy z łatwością mogliby znaleźć zawodowe armie, które zaoferowałyby im lepsze warunki zatrudnienia. Skoro mamy zatem wyjaśnione, że bycie najemnikiem jest w Federacji Rosyjskiej zakazane, warto sobie zadać pytanie, jak to możliwe, że Grupa Wagnera działa pod rozkazem Kremla? No właśnie, Kremla, czy może jednak stojącego na jej czele Jewgienija Prigożyna? To wymagałoby uznania, że stojący na czele Grupy Wagnera Prigożyn jest samodzielny w swoich działaniach. Grzegorz Kuczyński opisuje początki Wagnerowców. Grupa najemników powołana przez założyciela Wagnerowców, Dmitrija Łutkina, została wysłana do Syrii. Tam dostali ostry łomot, część z nich wróciła do Moskwy. Na lotniku czekali przedstawiciele FSB, tzw. niebieskich, czyli oględnie mówiąc pracownicy tajnych służb. „Zieloni”, czyli wojskowi, oficjalnie nie przyznawali się do Grupy Wagnera. Rywalizacja pomiędzy resortami obrony i tajnych służb pozostaje w Rosji żywą bez względu na to, kto jest carem na Kremlu, jak przekonuje Grzegorz Kuczyński w książce „Wagnerowcy. Psy wojny Putina”. Solina argumentacja i holistyczne spojrzenie na politykę wewnętrzną Rosji umożliwia autorowi powiązanie dzielności Wagnerowców z wewnętrznymi rozgrywkami na Kremlu. Grzegorz Kuczyński przedstawia fakty, zgodnie z którymi, rywalizacja „zielonych” z Prigozynem trwa na dobra sprawę od wielu lat. Jewgienij Prigożyn to zaufany człowiek Władimira Putina, w przeszłości jego kucharz. Prezydent Federacji Rosyjskiej znany jest ze swojego przywiązania do wymogów bezpieczeństwa, toteż stołowanie się w restauracjach Prigożyna było jasnym sygnałem dla otoczenia Kremla. Kolejnym, nie mniej znaczącym a na pewno bardziej hojnym było zaoferowanie przez władze rosyjskie kontraktu na catering dla armii rosyjskiej. Wyobrażacie sobie, jaki to znakomity deal? Armia duża i mało wybredna. W książce „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” autor opisuje, że jedzenie było tak fatalnej jakości, że rosyjscy dowódcy skierowali protest do resortu obrony. Protest został uwzględniony, a sprawę skierowano do... sądu. Brzmi to kuriozalnie, ale momentami książka Grzegorza Kuczyńskiego znakomicie oddaje absurdu Federacji Rosyjskiej. Nawet średnio zorientowany obserwator życia publicznego ma świadomość, ze sądownictwo w Federacji Rosyjskiej jest marionetkowe i pozbawionego przymiotu niezawisłości. Autor książki „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” stawia tezę, że sam fakt, skierowania sprawy przed oblicze sadu wywołał niemały ferment na Kremlu. Oczywiście zdaniem Grzegorza Kuczyńskiego, ruch taki stanowił element większego planu i nie mógłby mieć miejsca bez zgody gospodarza Kremla. Sady oddaliły pozew resortu obrony, a gest ten poczytano za kolejne zbliżenie Prigożyna z Putinem. Najważniejszy człowiek Grupy Wagnera wywinął się zarówno zielonym, jak i niebieskim. Nie pierwszy raz, skoro w połowie 2022 roku Władimir Putin wezwał Prigożyna do działania na froncie. Niebiescy, czyli wywiad zawali z oceną potencjału Ukrainy, a niebiescy, czyli resort obrony poniósł sromotną klęskę. To podkreśla tylko stan, w jakim znalazła się rosyjska klasa polityczna. Portret Prigożyna, jaki wyłania się z książki Grzegorz Kuczyńskiego, nie pozostawia wątpliwości, że mamy do czynienia z jednostką bezwzględną i pozbawioną empatii. Mówimy o człowieku, który został skazany w Rosji na wiezienie, za zamordowanie własnego podkomendnego. Inny popełnił samobójstwo w towarzystwie Prigożyna. Taką wersje przynajmniej opisywały wyniki śledztwa. W obu przypadkach interweniował Władimir Putin.</p><p>Grzegorz Kuczyński w książce „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” prowadzi błyskotliwą syntezę w przedmiocie powstania i działalności Grypy Wagnera w ciągu ostatniej dekady. Skupiłem się na elementach gepoliitycznych, ponieważ z racji zainteresowań są one dla mnie ciekawe, a Grzegorz Kuczyński rzuca nowe światło na działanie Kremla w przestrzeni międzynarodowej. Bez wątpienia publikacja będzie interesującą w oczach czytelników zainteresowanych nielegalną dzielnością Kremla na arenie międzynarodowej. Jeśli przyjmiemy za Grzegorzem Kuczyńskim, że Grupa Wagnera stanowi de facto przedłużenie mocy sprawczej Federacji Rosyjskiej tam, gdzie ona sama nie może wystąpić jawnie pod swoją flagą, to odkryjemy makabryczny portret prywatnej armii na usługach szaleńców. Autor książki „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” przedstawia szokujące dane w zakresie ilości gwałtów i morderstw dokonanych przez Grupę Wagnera https://******.**. w Afryce i Syrii. &nbsp;</p><p>Grzegorz Kuczyński napisał mocny i znakomity reportaż o prywatnej armii ludzi, którzy w XXI wieku mordują, gwałcą i kradną na całym świecie, korzystając z przychylności Kremla i nierzadko realizując jego interesy. Książka „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” chwilami jest brutalna, jednak wyczerpująco opisuje rolę Grupy Wagnera we współczesnej percepcji świata przez Federację Rosyjską. Nikogo już nie może dziwić, że Rosjanie gwałcą i zabijają bezbronnych ludzi w Ukrainie. Wszystkich nas powinno dziwi, że nie dostrzegaliśmy, że Wagnerowscy to samo robili od wielu lat W Syrii oraz w Afryce. &nbsp;</p>

<p>Książka „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” to prawdziwa świeżynka w zakresie literatury faktu na polskim rynku. Publikacja swoją premierę miała w listopadzie 2022 roku nakładem wydawnictwa Bellona. Na książkę trafiłem trochę przypadkowo. Kilka dni temu odsłuchałem podcast „Podróż bez paszportu” Mateusza Grzeszczuka, gdzie zaproszonym gościem był Grzegorz Kuczyński, autor książki „Wagnerowcy. Psy wojny Putina”. &nbsp;Podcast dotyczył działalności Grupy Wagnera w Ukrainie i garść ciekawostek przedstawionych przez Grzegorza Kuczyńskiego zainspirowała mnie, aby zapoznać się z jego publikacją. Przyznaje, jestem w szoku. Wiele złego mówi się o Grupie Wagnera, ale dopiero zrozumienie anatomii zła pozwala w pełni docenić terrorystyczny charakter prywatnej armii Jewgienija Prigożyna. &nbsp;</p><p>Grzegorz Kuczyński wyjaśnia w książce „Wagnerowcy. Psy wojny Putina”, że zainteresował się Grupa Wagnera jeszcze w 2014 roku. Widział w tej historii potencjał na reportaż, jednak data premiery przypadkowo zbiegła się w czasie z popularnością zbrojnego ramienia Jewgienija Prigożyna. Na bieżąco sledze doniesienia z Ukrainy i nawet z relacji Ukraińców wynika, że choć rosyjska armia stała się przedmiotem żartów na świecie, to jednak żołnierze grupy Wagnera budzą respekt z uwagi na swoje umiejętności, a ich uzbrojenie znacznie odbiega od przeciętnego wyposażenia rosyjskiego „mobika”. Grzegorz Kuczyński powodów takiej sytuacji szuka w skomplikowanej strukturze rosyjskiej armii, gdzie Grupa Wagnera pozostaje jej najważniejszą częścią, formalnie jednak będąc poza nią. Autor książki „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” opisuje, że jeszcze w 2005 roku założono firmę Antiterror-Orieł. Miała to być firma zajmująca się ochroną, jednak jej oficjalna działalność nie miała nic wspólnego z faktycznymi zadaniami. Prigożyn to zaufany człowiek Władimira Putina, mówią o nim nawet „Kucharz Putina” co ma związek z jego działalnością cateringową. Brzmi niewinnie? To człowiek, jak opisuje Grzegorz Kuczyński, bezwzględny, prawdziwy psychopata. Obsługa cateringu dla armii rosyjskiej to złoty interes. W książce „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” znajdziecie informacje, że zawyżano ceny produktów przetwarzanych dla armii, a zyski z tego tytułu płynęły na prywatne konto Prigozyna. Szokować mogą procedury rekrutacji do Grupy Wagnera. W przeszłości ważnym kryterium była obecność w służbach specjalnych, a żołnierze tworzyli hermetyczne grono ludzi gotowych na wszystko. Autor książki „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” opisuje przestępczą działalność Grupy Wagnera https://******.**. w Syrii oraz Afryce. Szczególnie przypadki aktywności zbrojnej w Afryce budzą obrzydzenie i złość. Mowa na przykład o Libii, Sudanie oraz Republice Środkowoafrykańskiej. &nbsp;W tej ostatniej w 2019 roku założono firmę Diamville. Prowadziła ona działalność w zakresie wydobywania diamentów, w rzeczywistości na jej czele stali przedstawiciele powiązani z Grupą Wagnera. Jak widać, profilem działalności grupy zmienia się w zależności od potrzeb, nie ulegają jednak zmianie metody działania jej żołnierzy. Przemoc, gwałt i terror to nie tylko metody podporządkowania sobie lokalnej ludności, ale również forma zastraszania. Między styczniem i kwietniem 2021 roku żołnierze Grupy Wagnera mieli się dopuścić ponad 20 egzekucji bez jakiegokolwiek wyroku, 27 bezpostawnych aresztowań połączonych z torturami, oraz 5 zbiorowych gwałtów. Mowa o krótkim odeśpię czasu w jednym z regionów Republiki Środkowoafrykańskiej. Z książki „Wagnerowcy. Psy wojny Putina” wyłania się ponury obraz prywatnego folwarku, jaki żołnierze Prigożyna urządzili sobie w Afryce. Trudno uwierzyć, że Rosjanie traktują tam ludzi jak niewolników, jednocześnie ponosząc w Ukrainie spektakularne porażki. Łatwiej strzelać do bezbronnych ludzi niż wyszklonych i wyposażonych przez NATO żołnierzy? &nbsp;<br>&nbsp;<br>&nbsp;<br>Sporo mówi się obecnie o Grupie Wagnera i Grzegorz Kuczyński wykazał się znakomitym timingiem w zakresie premiery książki „Wagnerowcy. Psy wojny Putina”. Jak mówi, to przypadek, ponieważ działalności Wagnerowców przygląda się od dłuższego czasu. Nie można bagatelizować znaczenia Grupy Wagnera dla obecnego konfliktu na Ukrainie, skoro jej żołnierze mają doświadczenie z najkrwawszych konfliktów w ciągu ostatnich lat. Grzegorz Kuczyński odziera czytelnika ze złudzeń, że mowa o jakiejś niezorganizowanej grupie żołnierzy, realizującej misje specjalne tam, gdzie armia rosyjska sobie nie radzi. Prigożyn jak wynika z reportażu polskiego historyka, stworzył hydrę o wielu głowach. Każda z nich wędruje tam, gdzie Kreml potrzebuje potwierdzić swoje wpływy pod „fałszywą flagą”, jak możemy przeczytać w książce&nbsp;„Wagnerowcy. Psy wojny Putina”.&nbsp;</p><p>Polecam, znakomity reportaż: 300 stron przeczytałem w dwa dni, wciągająca i pouczająca lektura!</p>