Urwany ślad

Jacek Gutorow w swojej książce *Urwany ślad* podejmuje subtelne, acz ambitne wyzwanie krytyki literackiej. Jego celem nie jest obalenie historii polskiej poezji modernistycznej i postmodernistycznej. Zamiast tego, Gutorow przyjmuje łagodny i gościnny styl eseju, posługując się delikatną formą, unikając gwałtownych czy agresywnych wypowiedzi. Poprzez wnikliwe badanie twórczości takich poetów jak Karpowicz i Wirpsza, analizowanie poezji Sosnowskiego, oraz obronę subiektywnego podejścia do dzieł klasycznych twórców, Gutorow wprowadza nowe spojrzenie na tradycyjną narrację historii polskiej poezji, kwestionując utarte kategorie i język.

Jego krytyczne analizy nie są narzucające się czy przytłaczające "mocnymi" interpretacjami. Gutorow raczej zaprasza do refleksji, oferując coś w rodzaju "instrukcji obsługi", która umożliwia odkrywanie nowych perspektyw. Proponuje otwarcie się na nowe ścieżki, poszerzenie horyzontów oraz rewizję dotychczasowych przekonań. W ten sposób jego praca staje się zachętą do przemyślenia i ponownego zrozumienia historii poezji polskiej.