Tybetańska Księga Umarłych w.11

"Tybetańska księga umarłych" jest starożytnym tekstem buddyjskim, który skupia się na naturze ludzkiego umysłu oraz wizjach uznawanych za rzeczywiste światy, jakie pojawiają się po śmierci. Księga ta szczegółowo opisuje różne obrazy ujawniające się w momencie, gdy świadomość odłącza się od ciała. Nauki zawarte w "Tybetańskiej księdze umarłych" pozwalają na rozpoznanie tych wizji, co może prowadzić do osiągnięcia oświecenia. Dlatego właśnie tekst ten jest recytowany umierającym, aby pomóc im zrozumieć te doświadczenia i dojść do wyzwolenia.

Przekład dzieła na język polski został dokonany z języka tybetańskiego przez Ireneusza Kanię, uznanego tłumacza oraz specjalistę w dziedzinie tybetologii. Kania jest także autorem wprowadzenia, które poprzedza główny tekst.

"Tybetańska księga umarłych" dostarcza nie tylko wiedzy na temat podstawowych aspektów śmierci i procesu umierania. Może również zainteresować osoby dążące do głębszego duchowego wglądu w codzienne życie oraz zrozumienia naszego istnienia.