O pracowitym dniu Tupcio Chrupcio opowieści na dobranoc

<p>Pamiętacie swoją pierwszą bajką z dzieciństwa? W czasach mojej młodości wielkie sukcesy odnosił „Król Lew”, spore poruszenie wywoływała także ekranizacja Pocahontas czy Krainy Lodu. Bajki Disneya były kolorowe, prezentowały pięknych ludzi i dobrze się kończyły. Czy aby na pewno? Pamiętam, jak wielki szok wywołała we mnie śmierć Mustafy, taty przyszłego Króla Lwa! Dzieci odczuwają historie przedstawiane w bajkach nieco inaczej niż dorośli, granica miedzy fikcja i rzeczywistością łatwo się zaciera i można z taką traumą później funkcjonować, nawet o tym nie wiedząc. ? Dziś wybór treści dla najmłodszych jest szeroki i każdy rodzić przy odrobinie wysiłku znajdzie coś dla swojego dziecka, moim zdaniem szczególnie warto polecić Tupcia Chrupcia, bajkę Elizy Piotrowskiej, która w książkowej wersji cieszy się sporym zainteresowaniem dzieci od kilku już lat, a niedawno możemy ją również oglądać w formie serialu animowanego dla najmłodszych, emitowanego przez Telewizję Polską. &nbsp;</p><p>Mój synek ma już prawie dwa lata i przez ten czas sporo dowiedziałam się o bajkach dla dzieci, Niektóre z nich wydały mi się ciekawe, inne nie, ostatecznie jednak to nie ja mam z tego czerpać przyjemność i nauką, a moje dziecko, stąd pozwalam mu samodzielnie wybierać, co czytamy na dobranoc. Wybór ten ograniczyłam do kilku pozycji, które moim zdaniem nie promują żadnej formy przemocy, a dziecko czuje się bezpiecznie w towarzystwie bajkowych postaci. Naszymi faworytami są https://******.**. „Mama Mu”, „Mały chłopiec” oraz „Tucpio Chrupcio” i to właśnie ten ostatni bohater czasami pozwalał mojemu synkowi wrócić na właściwą ścieżkę w zakresie mycia zębów czy jedzeniem warzyw na obiad. Okres życia między pierwszym i drugim rokiem życia to etap budowania poczucia indywidualności u dziecka, zdarzają się nieuzasadnione wybuchy gniewu i złości, czy uparte wiązanie butów przez kilka minut, kiedy zbieramy się do wyjścia. Oczywiście o pomocy nie ma mowy, a na wszelkie moje propozycje w tym zakresie słyszałam uniwersalną odpowiedź „Ja saaaaam”. Nie ma przed tym ucieczki i cierpliwość wydaje się najlepszym doradcą w takiej sytuacji, niemniej można spróbować dziecko przekonać do swoich racji, jak to zrobić? Z własnego doświadczenia wiem, że tłumaczenie przynosi umiarkowane efekty, dużo lepiej sprawdza się podpatrywanie innych dzieci, które np. Jedzą warzywa i im smakują, albo... podsuniecie dziecku bajki, w której bohater mierzy się z podobnymi wyzwaniami. Tupcio Chrupcio nie jest typowym bajkowym bohaterem, idealnym i wspaniałym, który idzie przez świat, nie popełniając przy tym żadnych błędów. Przeciwnie! Mała myszka zachowuje się dokładnie jak nasze dzieci w wieku przedszkolnym – kaprysi, marudzi, sam czasem nie wie, o co mu chodzi, a przede wszystkim sprawdza gdzie leżą granice. Ciastko na obiad zamiast posiłku przygotowano przez Chrupciową mamę? Proszę bardzo. Obrażenia się na kolegów w przedszkolu, gdy Ci zaproponowali wspólną zabawę koparką Tupcia? Zdarzyło się. Uciekanie przed myciem ząbków i poranne boleści przyjaciela Borysa, który musi udać się pilnie do dentysty? Też było! Eliza Piotrowska za sprawą postaci małej myszki przedstawia młodym adeptom sztuki czytania typowe dla nich wyzwania, zwyczaje i rytuały i wszystkie trudności można pokonać, jeśli tylko maluchy słuchają swoich rodziców. Nie ma tu jednak gróźb czy straszenia, autorka proponuje raczej konsekwentną pracą u podstaw. Na podstawie wyborów Tupcia Chrupcia moje dziecko może się przekonać, że wyrażanie własnego zdania jest ważne, jednak warto słuchać rodziców, którzy chcą dla swojego dziecka przecież jak najlepiej. A rodzice Tupcia są cudowni, nigdy się nie denerwują, mają w sobie ogromne pokłady cierpliwości i pozostają wyrozumiali, nawet gdy Tupciowi zdarzyło się celowo skłamać. Czasami miałam wrażenie, że opowieści Elizy Piotrowskiej mają edukować nie tylko dzieci, ale również nas, rodziców ?. &nbsp;<br><br>Wartość edukacyjna bajek z Tupciem Chrupciem to mocna strona całej serii, jednak nie ma dobrej zabawy i radości z czytania książki bez kolorowych i pięknych ilustracji. A te stanowią ważną cześć opowieści o tytułowym bohaterze – w oczach najmłodszych maluchów będą one niejako osobną opowieścią, przeglądanie ilustracji prowadzi dziecko do tego samego finału co historia opisana słowami. Czasami nie miałam sił wieczorem po pracy modulować głosu i opowiadać całej historii od początku do końca, jednak moje dziecko z radością patrzyło na ilustracje i znakomicie się bawiło. Nie da się jednak ukryć, że Eliza Piotrowska adresuje swoje publikacje przede wszystkim z intencją nawiązania bliskiej relacji pomiędzy rodzicem i dzieckiem. Służą temu między innymi pytania umieszczone na pierwszej stronie książki — łącznie jest ich pięć i pozwalają one upewnić się, że dziecko zrozumiało przekazywaną treść oraz wyciągnęło odpowiednie wnioski. &nbsp;</p><p>Jeśli chodzi o stronę techniczną książek, to nie mam żadnych zastrzeżeń. Wydawnictwo Wilga wykonało świetną pracę — czcionka jest sporych rozmiarów, ilustracje kolorowe i cieszą oczy, a wielkość książeczki idealnie sprawdzi się w rączkach dzieci do 3 roku życia ?. &nbsp;</p>

<p>Moja córka uwielbia, gdy czytam jej bajki przed snem. Mają one działanie uspakajające po całym dniu wrażeń i przygód, sprawiają również, że łatwiej jej zasnąć i śmiało mogę powiedzieć, że to taki nasz wieczory rytuał, z którego nie rezygnuje, nawet gdy jestem bardzo zmęczona ?. Mamy w domu kilka bajek dla najmłodszych i część z nich zmieniła się w ciągu ostatnich miesięcy, dzieci mają swoje preferencje, a ja staram się na bieżąco brać pod uwagę zainteresowania mojego dziecka. Wśród propozycji, które niezmiennie pojawiają się podczas wieczornego czytania, mogę wymienić opowieść o Tupcio Chrupcio, bohaterze książek Elizy Piotrowskiej. Aktualnie w domu mamy sześć książek z mysim bohaterem w roli głównej, a moja córka często wybiera je do czytania, mimo że znamy je już wszyscy na pamięć ?. &nbsp;<br><br>Tupcio Chrupcio pojawił się u nas w domu po raz pierwszy blisko rok temu. Był to czas, kiedy sporo czasu spędzałam w domu – pandemia covid-19 pozwoliła mi na pracę zdalną, z kolei córka wciąż była na etapie przygotowywania się do nowego etapu w życiu, jakim miało okazać się przedszkole. Sporo czasu poświęcaliśmy na czytanie książek, czytałam w rozmaitych poradnikach, że do trzeciego roku życia umysł dziecka jest niezwykle plastyczny, a przekazywane mu treści procentują w przyszłości. Kupiłam w drodze eksperymentu kilka książek edukacyjnych, związanych z oswojeniem dziecka z czynnościami właściwymi dla ukończenia pierwszego roku życia, przede wszystkim rozstania się z pieluszką. Był to dla nas trudny czas, córka w ogóle nie chciała korzystać z nocnika, jego widok wywoływał w niej płacz i protesty. Oglądaliśmy na youtubie bajki, które miały dziecko uświadomić w tym zakresie, ale córka niespecjalnie była nimi zainteresowana. Sytuacja zmieniła się, kiedy pojawił się Tupcio Chrupcio. Może dlatego, że historie o mysim bohaterze Elizy Piotrowskiej &nbsp;nie zawierają w sobie jasno sprecyzowanego przesłania, ale pozwalają je odnaleźć je rodzicom i dzieciom w czasie rozmowy nad przeczytaną opowieścią? Na pierwszej stronie książki został umieszczony zestaw pięciu pytań, które zachęcają dziecko do interakcji i przedstawienia własnymi słowami sensu kolejnych perypetii Tupcia Chrupcia. Moja córka widziała, że Tupcio również nie chce się pożegnać z pieluszką, jednak stopniowo zmieniał swoje nastawienie, a sam finał historii pokazał córkę, że nie ma się czego obawiać i korzystanie z nocnika może być nowy, ciekawym doświadczeniem. Wymagało to trochę wyobraźni i cierpliwości z naszej strony, efekty przyszły jednak stopniowo i w kolejnych tygodniach książki o Tupcio Chrupcio pomogły nam również przekonać się do rytuałów mycia ząbków czy jedzenia warzyw. Historie Elizy Piotrowskiej mają bardzo praktyczny wymiar i związane są z wyzwaniami bliskimi każdego przedszkolakowi ?. &nbsp;<br><br>Do tej pory byłam przeciwnikiem spędzania czasu przez moją córka przed telewizorem. Jednak od czasu, gdy TVP realizuje serial animowany oparty o przygody Tupcia opisane przez Elizę Piotrowską, czuje się spokojniejsza. Do kooperacji przy wspomnianej bajce został zaproszony włoski artysta, Marco Campanella, który odpowiedzialny jest za ilustracje w książkach z Tupciem Chrupciem w roli głównej. Wybór ten w mojej opinii nie mógł być lepszy, ponieważ obrazki w książkach zachwycają nie tylko kolorami, ale również szczegółami, moja córka uwielbia, gdy zachęcam ją do poszukiwania ukrytych drobiazgów na ilustracjach, na przykład łupiny orzecha zamienionej w kołyskę dla małej Mysi, siostrzyczki tytułowego bohatera. To właśnie podobne drobiazgi nadają obrazkom baśniowego charakteru, a ich odnajdywanie sprawia mnóstwo radości mojemu dziecku ?. &nbsp;<br><br>Format książek z Tupciem Chrupciem odpowiada potrzebom najmłodszych dzieci, publikacje te z powodzeniem mogą być przeglądane przez dzieci samodzielnie, sprzyjają temu wspomniane wyżej obrazki, które w pewnym sensie stanowią osobną opowieść od tej przedstawionej słowami przez autorkę. Duża, wyraźna czcionka będzie pomocna w stawianiu pierwszych kroków na drodze do nauki czytania, ułatwi również seniorom czytanie bajki wnukom ?. &nbsp;</p>