Szklanka czystej wody

Doktor Zygmunt Niekwasz staje w obliczu zawodowego kryzysu po tym, jak jeden z jego pacjentów zmarł po rutynowym zabiegu usunięcia wyrostka robaczkowego. Rodzina zmarłego rozważa złożenie pozwu, ale dyrektor szpitala próbuje załagodzić sytuację, sugerując, by Niekwasz wziął urlop lub przeniósł się do mniej znaczącej placówki. Pomimo tej trudnej sytuacji, doktor pozostaje przekonany o swojej niewinności i odrzuca te rekomendacje. Jako konsekwencja swojej decyzji, zostaje odsunięty od operacji, co jest dla niego szczególnie bolesne, zważywszy na to, że jako ordynator oddziału chirurgii nie może teraz spełniać kluczowych obowiązków zawodowych. Atmosfera w szpitalu dla Niekwasza staje się ciężka; spotyka się z niechętnymi spojrzeniami i subtelnymi aluzjami ze strony współpracowników. Jednak zamiast się poddać, postanawia samodzielnie wyjaśnić tajemnicze okoliczności śmierci pacjenta. Dochodzi do wniosku, że przyczyną zgonu mogło być spożycie płynów przez pacjenta krótko po operacji, co było zabronione. Pojawiają się jednak pytania, jak mogło do tego dojść, skoro pacjent przebywał w specjalnym pokoju pod stałą opieką pielęgniarską.