Świat finansjery. Świat Dysku. Tom 36

"Świat finansjery" - 36. książka z niezapomnianej serii Świat Dysku, autorstwa brytyjskiego pisarza fantasy i science fiction Terry'ego Pratchetta, opublikowana w roku 2007. <br> <br> Moist von Lipwig sprawił, że poczta jest w tak świetnej kondycji, że praktycznie działa teraz jak w szwajcarskim zegarku. Jego ukochana wyruszyła w pogoń za jakimiś uciśnionymi golemami, a to sprawia, że Moistowi zaczyna się nudzić. Zdaje sobie z tego sprawę władca miasta Vetinari i wie, że znudzony Moist może oznaczać problemy. Dlatego wyznacza go na opiekuna prezesa banku, po tym jak ze światem pożegnała się jego poprzednia opiekunka, stara pani Lavish. Opiekunka, gdyż prezesem jest pies - Pan Maruda XD Rodzina Lavishów, która tylko czekała, aż starsza pani kopnie w kalendarz i odda większość udziałów reszcie, jest, lekko mówiąc, podburzona. Czy Moist zdoła utrzymać przy życiu swojego nowego podopiecznego, jak również siebie, i doprowadzić bank do porządku, zanim miasto popadnie w gospodarczą ruinę? I co knuje jego narzeczona?<br> <br> Postać Moista stanowi bardzo fajny kontrast w stosunku do innych męskich protagonistów we wcześniejszych książkach Pratchetta ze Świata Dysku, które czytałem. Przede wszystkim dlatego, że ma silny wewnętrzny napęd, który działa na narrację, nie odwrotnie. Jest byłym skazańcem, który przede wszystkim chce służyć samemu sobie i powoli zmienia się w troskliwego, współczującego członka społeczności. Moist to sympatyczny kryminalista, który mimo wszystko przestrzega zasad zdrowego rozsądku i uczy się na popełnionych błędach. To, co najbardziej rzuciło mi się w oczy podczas czytania, to rezultat jaki uzyskał Pratchett za sprawą wyraźnego i żywego opisania każdej postaci oraz dialogów. Każda postać posiada jasną osobowość, którą można zidentyfikować przez styl ich wypowiedzi i sposób w jaki łączą słowa. Lord Vetinari - obok Tiffany Obolałej, Vimesa, Babci i oczywiście ŚMIERCI - jest jedną z najbardziej ujmujących, trwałych i mądrych postaci Pratchetta. Vetinari jest mądry, dalekowzroczny i idealistyczny. Każda historia, w której się pojawia, zyskuje na jakości. Jego kwalifikacje, szkolenie w Gildii Zabójców, są nie do podważenia. Jego zdolność przekonywania za pomocą samej sugestii - onieśmielająca. <br> <br> Przedmiotem satyry Pratchetta w tej powieści jest oczywiście system bankowy. Pratchett wyraźnie potępia stosowanie złota jako podstawy naszego systemu bankowego, zrzuca winę za upadek banków na właścicieli, a nie na zmieniającą się, nieprzewidywalną gospodarkę i postrzega banki jako gigantyczne relikty minionej epoki, nieprzystosowane do nowego, rewolucyjnego świata, który powstaje w Ankh-Morpork. Pratchett prezentuje wiele się pomysłów i koncepcji związanych z pieniędzmi i gospodarką. Choć to oczywiście wszystko ma miejsce w fantastycznym świecie książki, świat dysku, jak wiadomo, jest kalką naszego własnego, a to sprawia, że można na te wszystkie idee spojrzeć w sposób obiektywny. <br> <br> Wszystko to sprawia, iż "Świat finansjery" jest bardzo interesującą analizą fundamentów naszych obecnych realiów. Być może niektórzy po przeczytaniu tej książki, z większą uwagą będą śledzić wiadomości gospodarcze i ekonomiczne. Choć myśląc o Świecie Dysku i Pratchettcie, nie będziemy myśleć automatycznie o "Świecie finansjery", to angielski mistrz jak zwykle nie zawiódł i dostarczył humor i świetną historię.<br> <br> Kolejną częścią opowiadającą o przygodach Moista jest "Para w ruch", którą również planuje przeczytać. Spodziewam się równie dobrej zabawy.

Uwielbiam metafory. Uwielbiam obserwować, w jaki sposób ludzie wyrażają pewne rzeczy i jak kontekst wypowiedzi może się całkowicie zmienić na podstawie jednego słowa. Moją ulubioną częścią rozmowy z ludźmi zawsze było znajdowanie sposobów na wyjaśnienie tematu w sposób, który będzie miał sens dla kogoś, nawet jeśli nie ma on wystarczającego pojęcia o tym, o czym rozmawialiśmy. To prawdopodobnie dlatego tak bardzo kocham Moista von Lipwiga. On za sprawą samych słów sprawia, że rzeczy się dzieją.<br> <br> Historia "Świata finansjery" zaczyna się w miejscu zakończenia "Piekła pocztowego". Moistowi z powodzeniem udało się postawić pocztę na nogi, ale co dalej? Przecież nie powróci do życia pełnego niebezpieczeństw, zbrodni i nie będzie znów ukrywał się w Ankh-Morpork. Być może na szczęście dla Moista, Patrycjusz załatwia mu nowe zajęcie. Moim musi naprawić skorumpowaną placówkę bankową w mieście, a to wszystko jednocześnie starając się uniknąć śmierci z rąk poprzednich właścicieli. Oczywiście, ponieważ jest to powieść osadzona w mieście Ankh-Morpork, mamy tu mnóstwo znajomych, których poważny czytelnik Świata Dysku musi wypatrzyć. Są też wampiry, z którymi trzeba się zmierzyć, zabójcy, których trzeba unikać i psy, które trzeba wyprowadzać na spacery. Miasto wydaje się mieć swój własny umysł i żyć swoim własnym życiem, a kiedy po raz pierwszy wprowadza papierową walutę, wiadomo, że wydarzy się coś ciekawego.<br> <br> "Świat pełen jest rzeczy wartych więcej od złota. Ale wydobywamy z ziemi ten nieszczęsny metal, a potem zagrzebujemy go gdzie indziej. Jaki to ma sens? Czy jesteśmy srokami? Chodzi o to, że błyszczy? Wielkie nieba, ziemniaki są warte więcej od złota".<br> <br> Z lektury książki jasno wynika, że Terry nie był fanem banków. Temat, jaki sugeruje poruszać książka po samym tytule, wydaje się dość trudny. Raczej nie oczekujemy od książki w gatunku fantasy zbytniego zgłębiania tematyki banków, wręcz przeciwnie, w świecie kredytów na wszystko, chcemy raczej od tego uciec jak najdalej. Finanse i ekonomia wg Pratchetta są jednak przedstawione w sposób jak najbardziej przyjemny i nie ma mowy o nieprzystępności powieści. <br> <br> Nie ukrywam, że w mojej ocenie "Świat finansjery" jest jedną z lepszych powieści w uniwersum Świata Dysku. Uwielbiam postać Moista, tak samo jak Pana Benta. Choć późniejsze książki z serii nie są tak absurdalne i przepełnione akcją, jak wcześniejsze, to "Świat finansjery" dokładnie skupia się na eksploracji tematu powieści i interakcjach bohaterów. To co od początku bardzo podobało mi się w tekstach książek z serii świata dysku, to był ton pisania Pratchetta, który w żadnym stopniu nie wydawał się traktować zbyt poważnie całej serii. Urzeka mnie również, że w każdej części spotykamy co raz to nowsze, absurdalne postacie, który sprawią, że całość jest pasjonująco ciekawa. Nigdy nie wiadomo, czego się spodziewać. <br> <br> A więc książka czaruje, tak jak czaruje jej główny bohater. Przeczytałam ją bardzo szybko i chętnie do niej powrócę za kilka lat, kiedy już zapomnę większość historii i na nowo będę mogła cieszyć się stylem pisania Pratchetta :)

"Świat finansjery" - 36. książka z niezapomnianej serii Świat Dysku, autorstwa brytyjskiego pisarza fantasy i science fiction Terry'ego Pratchetta, opublikowana w roku 2007. <br> <br> Moist von Lipwig sprawił, że poczta jest w tak świetnej kondycji, że praktycznie działa teraz jak w szwajcarskim zegarku. Jego ukochana wyruszyła w pogoń za jakimiś uciśnionymi golemami, a to sprawia, że Moistowi zaczyna się nudzić. Zdaje sobie z tego sprawę władca miasta Vetinari i wie, że znudzony Moist może oznaczać problemy. Dlatego wyznacza go na opiekuna prezesa banku, po tym jak ze światem pożegnała się jego poprzednia opiekunka, stara pani Lavish. Opiekunka, gdyż prezesem jest pies - Pan Maruda XD Rodzina Lavishów, która tylko czekała, aż starsza pani kopnie w kalendarz i odda większość udziałów reszcie, jest, lekko mówiąc, podburzona. Czy Moist zdoła utrzymać przy życiu swojego nowego podopiecznego, jak również siebie, i doprowadzić bank do porządku, zanim miasto popadnie w gospodarczą ruinę? I co knuje jego narzeczona?<br> <br> Postać Moista stanowi bardzo fajny kontrast w stosunku do innych męskich protagonistów we wcześniejszych książkach Pratchetta ze Świata Dysku, które czytałem. Przede wszystkim dlatego, że ma silny wewnętrzny napęd, który działa na narrację, nie odwrotnie. Jest byłym skazańcem, który przede wszystkim chce służyć samemu sobie i powoli zmienia się w troskliwego, współczującego członka społeczności. Moist to sympatyczny kryminalista, który mimo wszystko przestrzega zasad zdrowego rozsądku i uczy się na popełnionych błędach. To, co najbardziej rzuciło mi się w oczy podczas czytania, to rezultat jaki uzyskał Pratchett za sprawą wyraźnego i żywego opisania każdej postaci oraz dialogów. Każda postać posiada jasną osobowość, którą można zidentyfikować przez styl ich wypowiedzi i sposób w jaki łączą słowa. Lord Vetinari - obok Tiffany Obolałej, Vimesa, Babci i oczywiście ŚMIERCI - jest jedną z najbardziej ujmujących, trwałych i mądrych postaci Pratchetta. Vetinari jest mądry, dalekowzroczny i idealistyczny. Każda historia, w której się pojawia, zyskuje na jakości. Jego kwalifikacje, szkolenie w Gildii Zabójców, są nie do podważenia. Jego zdolność przekonywania za pomocą samej sugestii - onieśmielająca. <br> <br> Przedmiotem satyry Pratchetta w tej powieści jest oczywiście system bankowy. Pratchett wyraźnie potępia stosowanie złota jako podstawy naszego systemu bankowego, zrzuca winę za upadek banków na właścicieli, a nie na zmieniającą się, nieprzewidywalną gospodarkę i postrzega banki jako gigantyczne relikty minionej epoki, nieprzystosowane do nowego, rewolucyjnego świata, który powstaje w Ankh-Morpork. Pratchett prezentuje wiele się pomysłów i koncepcji związanych z pieniędzmi i gospodarką. Choć to oczywiście wszystko ma miejsce w fantastycznym świecie książki, świat dysku, jak wiadomo, jest kalką naszego własnego, a to sprawia, że można na te wszystkie idee spojrzeć w sposób obiektywny. <br> <br> Wszystko to sprawia, iż "Świat finansjery" jest bardzo interesującą analizą fundamentów naszych obecnych realiów. Być może niektórzy po przeczytaniu tej książki, z większą uwagą będą śledzić wiadomości gospodarcze i ekonomiczne. Choć myśląc o Świecie Dysku i Pratchettcie, nie będziemy myśleć automatycznie o "Świecie finansjery", to angielski mistrz jak zwykle nie zawiódł i dostarczył humor i świetną historię.<br> <br> Kolejną częścią opowiadającą o przygodach Moista jest "Para w ruch", którą również planuje przeczytać. Spodziewam się równie dobrej zabawy.

Uwielbiam metafory. Uwielbiam obserwować, w jaki sposób ludzie wyrażają pewne rzeczy i jak kontekst wypowiedzi może się całkowicie zmienić na podstawie jednego słowa. Moją ulubioną częścią rozmowy z ludźmi zawsze było znajdowanie sposobów na wyjaśnienie tematu w sposób, który będzie miał sens dla kogoś, nawet jeśli nie ma on wystarczającego pojęcia o tym, o czym rozmawialiśmy. To prawdopodobnie dlatego tak bardzo kocham Moista von Lipwiga. On za sprawą samych słów sprawia, że rzeczy się dzieją.<br> <br> Historia "Świata finansjery" zaczyna się w miejscu zakończenia "Piekła pocztowego". Moistowi z powodzeniem udało się postawić pocztę na nogi, ale co dalej? Przecież nie powróci do życia pełnego niebezpieczeństw, zbrodni i nie będzie znów ukrywał się w Ankh-Morpork. Być może na szczęście dla Moista, Patrycjusz załatwia mu nowe zajęcie. Moim musi naprawić skorumpowaną placówkę bankową w mieście, a to wszystko jednocześnie starając się uniknąć śmierci z rąk poprzednich właścicieli. Oczywiście, ponieważ jest to powieść osadzona w mieście Ankh-Morpork, mamy tu mnóstwo znajomych, których poważny czytelnik Świata Dysku musi wypatrzyć. Są też wampiry, z którymi trzeba się zmierzyć, zabójcy, których trzeba unikać i psy, które trzeba wyprowadzać na spacery. Miasto wydaje się mieć swój własny umysł i żyć swoim własnym życiem, a kiedy po raz pierwszy wprowadza papierową walutę, wiadomo, że wydarzy się coś ciekawego.<br> <br> "Świat pełen jest rzeczy wartych więcej od złota. Ale wydobywamy z ziemi ten nieszczęsny metal, a potem zagrzebujemy go gdzie indziej. Jaki to ma sens? Czy jesteśmy srokami? Chodzi o to, że błyszczy? Wielkie nieba, ziemniaki są warte więcej od złota".<br> <br> Z lektury książki jasno wynika, że Terry nie był fanem banków. Temat, jaki sugeruje poruszać książka po samym tytule, wydaje się dość trudny. Raczej nie oczekujemy od książki w gatunku fantasy zbytniego zgłębiania tematyki banków, wręcz przeciwnie, w świecie kredytów na wszystko, chcemy raczej od tego uciec jak najdalej. Finanse i ekonomia wg Pratchetta są jednak przedstawione w sposób jak najbardziej przyjemny i nie ma mowy o nieprzystępności powieści. <br> <br> Nie ukrywam, że w mojej ocenie "Świat finansjery" jest jedną z lepszych powieści w uniwersum Świata Dysku. Uwielbiam postać Moista, tak samo jak Pana Benta. Choć późniejsze książki z serii nie są tak absurdalne i przepełnione akcją, jak wcześniejsze, to "Świat finansjery" dokładnie skupia się na eksploracji tematu powieści i interakcjach bohaterów. To co od początku bardzo podobało mi się w tekstach książek z serii świata dysku, to był ton pisania Pratchetta, który w żadnym stopniu nie wydawał się traktować zbyt poważnie całej serii. Urzeka mnie również, że w każdej części spotykamy co raz to nowsze, absurdalne postacie, który sprawią, że całość jest pasjonująco ciekawa. Nigdy nie wiadomo, czego się spodziewać. <br> <br> A więc książka czaruje, tak jak czaruje jej główny bohater. Przeczytałam ją bardzo szybko i chętnie do niej powrócę za kilka lat, kiedy już zapomnę większość historii i na nowo będę mogła cieszyć się stylem pisania Pratchetta :)