Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Stacje kolejowe Warszawa 1845-1915. Architektura i budownictwo
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Drugi tom serii "Stacje kolejowe: architektura i budownictwo" skupia się na warszawskich stacjach z czasów zaboru rosyjskiego. W tym okresie, podzielona na wpływy wschodnie i zachodnie, Warszawa musiała zmagać się z różnorodnymi rozstawami szyn kolejowych, wynikającymi z konieczności dostosowania do systemów kolejowych Rosji oraz Europy Zachodniej.
W warunkach zmiennej sytuacji politycznej - między tłumieniem a względną odwilżą - rozwijały się zarówno prywatne, jak i państwowe linie kolejowe. Wokół nich powstawały setki niezbędnych obiektów, mających zapewnić właściwe funkcjonowanie tej infrastruktury. Warszawskie budynki stacji pasażerskich z czasem zaczęły odstawać od swych zagranicznych odpowiedników pod względem nowoczesności i standardów technicznych. W przeciwieństwie do nich, budynki zaplecza towarowego i technicznego z większym sukcesem podążały za światowymi trendami. Ta monografia poświęca szczególną uwagę budownictwu związanym z infrastrukturą kolejową, szczegółowo opisując wszystkie, w większości już nieistniejące, elementy na terenie różnych dworców i stacji.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Drugi tom serii "Stacje kolejowe: architektura i budownictwo" skupia się na warszawskich stacjach z czasów zaboru rosyjskiego. W tym okresie, podzielona na wpływy wschodnie i zachodnie, Warszawa musiała zmagać się z różnorodnymi rozstawami szyn kolejowych, wynikającymi z konieczności dostosowania do systemów kolejowych Rosji oraz Europy Zachodniej.
W warunkach zmiennej sytuacji politycznej - między tłumieniem a względną odwilżą - rozwijały się zarówno prywatne, jak i państwowe linie kolejowe. Wokół nich powstawały setki niezbędnych obiektów, mających zapewnić właściwe funkcjonowanie tej infrastruktury. Warszawskie budynki stacji pasażerskich z czasem zaczęły odstawać od swych zagranicznych odpowiedników pod względem nowoczesności i standardów technicznych. W przeciwieństwie do nich, budynki zaplecza towarowego i technicznego z większym sukcesem podążały za światowymi trendami. Ta monografia poświęca szczególną uwagę budownictwu związanym z infrastrukturą kolejową, szczegółowo opisując wszystkie, w większości już nieistniejące, elementy na terenie różnych dworców i stacji.
