Śreżoga. Lipowo. Tom 12

<p>&nbsp;„Śreżoga” to już dwunasta część serii Katarzyny Puzyńskiej o brutalnych morderstwach w malowniczej wiosce położonej na Pojezierzu Brodnickim. Jeśli nigdy nie byliście w Lipowie, to jedyną szansą, aby ten stan rzeczy zmienić, pozostaje sięgnięcie po prozę polskiej pisarki. Owa wioska to fikcyjne miejsce, choć z uwagi na konstrukcję fabuły przez Katarzynę Puzyńską, klimat Lipowa wydaje się dziwnie swojski i znajomy. Tutaj wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą, a jeśli jeszcze nie wiedza, to zaraz się dowiedzą. Sekrety i tajemnice mieszkańców budują misternie uknuta siec manipulacji oraz intryg, skutecznie utrudniająca pracę lokalnym stróżom prawa. Często punktem zwrotnym w serii o Lipowie jest ujawnienie niewygodnych faktów przez jednego z mieszkańców wioski. Nie sposób jednak określić, kto tym razem „pęknie”, jeszcze trudniej wskazać sprawcę przedstawionych zbrodni. To solidny atut kryminalnych powieści Katarzyny Puzyńskiej, zwłaszcza jeśli szukacie w twórczości polskiej autorki głównie wątków kryminalnych. Osobiście nalezę do osób, które cenią sagę o policjantach z Lipowa również przez wzgląd na rozbudowane tło społeczno-obyczajowe. Tym razem Katarzyna Puzyńska mocno zaskoczyła. Autorka zmieniła ważne elementy przedstawionego świata i pozbawiła życia jedną z moich ulubionych bohaterek. Przyjęłam ten cios, otarłam łzy i ruszyłam dalej. Co słychać w Lipowie? &nbsp;</p><p>Powieść „Śreżoga” wydana nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka liczy sobie 864 strony. Wydawać by się mogło, że to obszerna książka, jednak styl, jakim posługuje się Katarzyna Puzyńska sprawia, że lektura „Śreżogi” zajęła mi jeden weekend. Podobnie jak w poprzednich częściach, akcja powieści dzieje się niejako w dwóch liniach czasowych. Tym razem wracamy do niewyjaśnionych, a jednocześnie szalenie ciekawych wydarzeń związanych z Emilią Strzałkowską. Polubiłam tę postać. Emilię w przeszłości łączył płomienny romans z Danielem Podgórskim. Tymczasem Daniel z powodzeniem wszedł w rolę absztyfikanta Weroniki Nowakowskiej i przez kilka tomów cała trójka uwikłana była w skomplikowany trójkąt miłosny. Bywały fragmenty, gdzie umierałam z ciekawości, jak potoczą się losy tych troje! Bywały również momenty w całej serii, kiedy Katarzyna Puzyńska chyba sama zastanawiała się, jak rozwikłać skomplikowany galimatias uczuć i emocji pomiędzy Emilią, Danielem oraz Weroniką. Śmierć Emilii Strzałkowskiej była rozwiązaniem praktycznym z punktu widzenia fabuły, jednak trudno było mi się z tym ruchem polskiej pisarki początkowo pogodzić. Jeszcze trudniej się zrobiło, kiedy okazało się, że to wcale nie samobójstwo było przyczyną odejścia z tego świata byłej policjantki...</p><p>„Śreżoga” to jak wspominałam wyżej, dwunasta część serii o policjantach z Lipowa. W każdej kolejnej części trup ściele się gęsto, podejrzanych jest kilku, a okoliczności śmierci ofiar trudne (początkowo) do wyjaśnienia. Ci z was, którzy do tej pory nie mieli przyjemności obcować z twórczością Katarzyny Puzyńskiej, będą zdumieni polotem i rozmachem, z jakim polska autorka opisuje przedstawione w książkach wydrążenia. Ilość bohaterów, wątków i skomplikowanych relacji pomiędzy mieszkańcami Lipowa przyprawia o zawrót głowy. Czytelnicy zaznajomieni z poprzednimi częściami cyklu z pewnością sięgną po dwunastą część serii o policjantach z Lipowa. Autorka „Śreżogi” nie tylko trzyma solidny poziom, do którego już wcześniej przyzwyczaiła, ale również śmiało eksperymentuje z gatunkiem kryminału i szuka własnej drogi w literackiej twórczości. Przed laty porównywano polską pisarkę do dwóch ikon literatury kryminalnej: Agathy Christie oraz Camilli Lackberg. Z perspektywy czasu wydaje się, że bliżej Katarzynie Puzyńskiej do szwedzkiej pisarki. Czy to dobrze? W mojej opinii BARDZO DOBRZE, ponieważ wielotomowe historie potrzebują ciekawych i niejednoznacznych bohaterów. W powieściach polskiej pisarki postacie żyją własnym życiem, kochają i nienawidzą, pragną być szczęśliwi, jednocześnie często spędzają wieczory w samotności. Tymczasem jak to w życiu bywa, trudności, z jakimi bohaterowie się mierzą, często wynikają z błędów popełnionych w przeszłości. Tym samym lektura powieści Katarzyny Puzyńskiej to nie tylko świetną rozrywką, ale również cenna lekcja życia. Lekcja o tym, że niebezpiecznie jest wierzyć, że coś trwa wiecznie - w okolicach Pojezierza Brodnickiego nawet pory roku mają swoje znaczenie. Policjanci w Lipowie przy okazji każdej części mierzą się nie tylko z podejrzanymi o morderstwa, ale przede wszystkim z własnymi słabościami. Czy Daniel rozwiąże sprawę trzech brutalnych morderstw? Nie zrobi tego, jeśli nie odkryje okoliczności śmierci Emilii Strzałkowskiej. A droga, jaka do tego prowadzi, przyniesie policjantowi z lipowskiego posterunku wyzwania, z jakimi do tej pory się nie mierzył. I wbrew pozorom, życie uczuciowego aspiranta z posterunku Policji w Lipowie wcale nie wydaje się obecnie prostsze, kiedy może skupić się tylko na Weronice.&nbsp;<br><br>W powieści „Śreżogi” raz jeszcze zmaterializuje się powiedzenie, że najciemniej pod latarnią. To jedyny spoiler na temat zakończenia dwunastej części serii;-)&nbsp;</p>

<p>Powieść „Śreżoga” Katarzyny Puzyńskiej to już dwunasta część cyklu o policjantach z Lipowa. Przez ten czas wiele się zmieniło w małym miasteczku położonym na Pojezierzu Brodnickim. Wieść gminna niesie, że wokół znajduje się wiele malowniczych jezior, sennych miasteczek i ludzi, którzy wiodą przewidywalne, monotonne życie. Wystarczy jednak bliżej się przyjrzeć, aby odkryć, że lokalni mieszkańcy mają wiele sekretów i tajemnic. Hermetyczna mowa zmilczenia, jaka okala Lipowo i okolice, wpływa na skuteczność miejscowych policjantów. Pamiętam pierwszą część pod tytułem „Motylek”. Największym utrapieniem stróżów prawa w Lipowie byli wówczas drobni złodziejaszkowi i pędząca na podwójnym gazie młodzież. Od tamtego czasu wiele się zmieniło, a „Śreżoga” to moim zdaniem najlepsza cześć serii o policjantach z Lipowa. Dlaczego? &nbsp;<br><br>Powieści Katarzyny Puzyńskiej można czytać w dowolnej kolejności, choć warto zachować chronologię. W pierwszych odsłonach serii nie było to aż tak widoczne, jednak „Śreżoga” zaczyna się nawiązaniem do poprzedniego tomu. „Pokrzyk” zostawił w czytelnikach sporo wątpliwości i pytań bez odpowiedzi. Jak to możliwe, że Emilia Strzałkowska nie żyje? Wiadomość o tym wstrząsnęła mieszkańcami Lipowa, policjantka z lokalnego komisariatu była ceniona za oddaną i pełną sukcesów służbę. Daniel Podgórski nie wierzy w doniesienia o samobójczej śmierci Emilii. Dlaczego miałaby to zrobić? W tej sprawie nic nie wydaje się oczywiste, jednak policjant z Lipowa ma związane ręce. Sytuacja zmienia się diametralnie, kiedy Daniel Podgórski prowadzi śledztwo w sprawie śmierci trzech mieszkańców Lipowa. Pozornie, ofiary nic ze sobą nie łączyło. Uwagę policjanta zwróciło jednak osobliwe potraktowanie przez sprawcę morderstwa zwłok jednej z zamordowanych osób. Ktoś obciął ręce i nogi, a w miejsce członków włożył... odcięte łapy kury! Daniel wie, że podobne zachowanie wskazuje na starannie zaplanowaną zbrodnie, co więcej, sprawca musiał mieć dobry motyw, aby zadać sobie tyle trudu. Sprawa komplikuje się, kiedy na jaw wychodzą informacje, że w Lipowie lokalny deweloper miał trudności z uzyskaniem wszystkich pozwoleń na realizowane kolejnych projektów związanych z budową domków jednorodzinnych. Brzmi intrygująco? &nbsp;<br><br>Czekałam, aż „Śreżoga” trafi w końcu w moje ręce i będę mogła się przekonać, w jakim kierunku Katarzyna Puzyńska pchnęła serię tym razem. W poprzednich częściach pojawiły się ludowe wierzenia, legendy o diable w środku lasu, wampiry, a nawet masowe zbrodnie hitlerowców w okolicach Lipowa. Polska autorka zaskakuje pomysłami, niemniej warto wiedzie, że za każdym razem mocno stąpa po ziemi i historie o policjantach z Lipowa to w rzeczywistości mocne kryminały z rozbudowanymi wątkami obyczajowymi. Niektóre ze spraw wydają się znajdować na granicy fikcji i rzeczywistości, jednak Katarzyna Puzyńska znajduje skuteczne sposoby, aby prowadzić wielowątkową opowieść w sposób spójny i wiarygodny. &nbsp;</p><p>W powieści „Śreżoga” nie doczekałam się w zasadzie rozwinięcia jedynie watki Marka Zaręby. Oddany kumpel Daniela Podgórskiego to postać równie tajemnicza i enigmatyczna co główny bohater sagi o policjantach z Lipowa. Zaręba to jeden z tych policjantów, których nie sposób polubić. Wulgarny, agresywny, przekonany o swoim patriarchalnym uprzywilejowaniu. Na początku wydał mi się mocno niesympatyczny, uznałam jednak, że to sposób autorki na antagonizowanie głównych postaci całej serii. Nic bardziej mylnego! Marek Zaręba nie tylko okazał się chamem, ale również ma wiele do ukrycia. Jego związek ze śmiercią Emilii Strzałkowskiej wymaga wyjaśnienia. Biorąc pod uwagę, że to dobry przyjaciel Daniela, a ten przecież był w przeszłości zaangażowany w romans z Emilią... Wygląda na to, że dwie kolejne części przyniosła nam prawdziwe trzęsienie ziemi! Do tej pory Katarzyna Puzyńska opublikowała 14 książek o policjantach z Lipowa. Czy będą kolejne? Liczę na to, sięganie po twórczość Katarzyny Puzyńskiej to moja ulubiona przyjemność z gatunku „guilty pleasure” ?. &nbsp;</p>