Sodoma i Gomora

Cormac McCarthy, amerykański mistrz narracji, znany ze swojego surowego stylu i obrazowej prozy, po raz kolejny zachwyca czytelników w powieści „Sodoma i Gomora”. Ta długo wyczekiwana książka, która dotąd nie została przetłumaczona na język polski, stanowi zwieńczenie jego epickiej “Trylogii granicznej”. Znajdziemy w niej wszystkie charakterystyczne dla McCarthy’ego elementy – mistrzowską grę językiem, złożoną fabułę, brutalny, ale fascynujący świat oraz nowy, zaskakujący wątek miłosny.

Akcja toczy się na tle brutalnych realiów pogranicza meksykańsko-amerykańskiego, które McCarthy maluje z pełnym rozmachem. Fabuła rozwija się wokół losów dwóch bohaterów, którzy stają przed wyborem między przetrwaniem a lojalnością, przemocą a miłością. W przeciwieństwie do wcześniejszych części trylogii, w książce „Sodoma i Gomora” pojawia się bardziej subtelny wątek uczuciowy, który odświeża ponury krajobraz pełen moralnych dylematów. Jak zawsze, McCarthy unika prostych odpowiedzi, co sprawia, że powieść jest jednocześnie wciągająca i niepokojąca.

McCarthy jest znany z budowania głębokich, psychologicznie złożonych postaci, które często muszą stawić czoła moralnym dylematom. W powieści „Sodoma i Gomora” mamy do czynienia z bohaterami, których życie toczy się na granicy prawa i bezprawia. Główni bohaterowie, których losy splatają się w tej historii, są przedstawieni w sposób niejednoznaczny, co nadaje książce dodatkowej głębi. Ich wybory i decyzje, napędzane trudnymi emocjami, odbijają realia bezwzględnego świata, w którym żyją. Co ciekawe, McCarthy po raz pierwszy wprowadza do swojej narracji wątek miłosny, który stanowi kontrapunkt dla wszechobecnej przemocy i moralnego zepsucia. Może to dziwić, wszak autor słynie z oszczędnego, ale niezwykle sugestywnego języka, który niemalże maluje obrazy w umysłach czytelników. „Sodoma i Gomora” nie jest tu wyjątkiem. McCarthy balansuje na granicy poezji i brutalnej prozy, budując świat, który choć mroczny, jest wciągający i pełen detali. Jednym z najbardziej zaskakujących elementów tej powieści jest delikatne poczucie humoru, które przewija się w dialogach bohaterów. To rzadkość w twórczości amerykańskiego pisarza, co sprawia, że prezentowana historia staje się jeszcze bardziej intrygująca. Humor ten, choć subtelny, stanowi ciekawą odskocznię od ciężkich tematów, które porusza autor.

Bez wątpienia czytanie książki „Sodoma i Gomora” to doświadczenie intensywne i wielowymiarowe. McCarthy ponownie zmusza swoich czytelników do głębokiej refleksji nad ludzką naturą, a także nad kruchością naszych wartości moralnych w obliczu ekstremalnych sytuacji. Powieść amerykańskiego pisarza budzi mieszankę emocji – od napięcia i grozy, przez melancholię, aż po subtelne momenty ulgi i nadziei. Jednak, jak to u McCarthy'ego bywa, nadzieja ta bywa iluzoryczna, co jedynie potęguje uczucie niepokoju i niepewności towarzyszące lekturze…  Bez wątpienia jednak książka „Sodoma i Gomora” to doskonały wybór dla każdego, kto ceni literaturę prowokującą do myślenia, złożone, moralne dylematy oraz wciągającą narrację osadzoną w surowych, acz malowniczych pejzażach. Fani twórczości tego wyjątkowego autora znajdą tu wszystko, za co kochają jego prozę – od wyrafinowanego języka, przez mocną fabułę, po wielowymiarowych bohaterów. To także powieść, która może zaskoczyć – zwłaszcza delikatnie wplecionym wątkiem miłosnym i subtelnym humorem, które rzadko pojawiają się w innych dziełach McCarthy'ego.