Soczi. Igrzyska Putina

<p>Organizacja Igrzysk Olimpijskich to wielkie wydarzenie dla każdego kraju. Jakiś czas temu był pomysł zorganizowania największej imprezy sportowej na świecie w moim rodzinnym Krakowie, wraz z Zakopanem i słowackimi partnerami po drugiej stronie Tatr. Nic z tego nie wyszło, jak zwykle rozbija się o wielkie pieniądze. Tych nie brakuje Rosji, a prezydent Federacji Rosyjskiej potrafił z tego skorzystać. Igrzyska zimowe w Soczi w 2014 roku oraz Mistrzostwa Świata w 2018 roku z perspektywy czasu wpisują się w szeroki kontekst polityczno-społeczny, obliczony na ocieplenie wizerunku Rosjan na arenie międzynarodowej. O pierwszych z tych wydarzeń szczegółowo opowiada Wacław Radziwinowicz w książce „Soczi. Igrzyska Putina”. Polski dziennikarz analizuje organizację imprezy sportowej zimowej w Rosji przez pryzmat realizowania twardej polityki Kremla w zakresie budowania rosyjskiego poczucia dumy z kraju, gdzie nacjonalizm i neoimperialne dążenia wyznaczają dyskurs polityczny od ponad dwóch dekad autorytarnych rządów Władimira Putina.</p><p>Wacław Radziwinowicz w książce „Soczi. Igrzyska Putina” analizuje proces organizacji igrzysk, zaczynając od ubiegania się Rosji o prawo do ich organizacji, przez inwestycje i infrastrukturę, aż po sam przebieg zawodów oraz skutki, jakie wywołały dla ocieplenia wizerunku Federacji Rosyjskiej na arenie międzynarodowej. Autor książki „Soczi. Igrzyska Putina” umiejętnie wplata w narrację wokół Igrzysk Olimpijskich informacje na temat polityki prowadzonej przez Władimira Putina, ukazując przy tym, w jaki sposób obecny prezydent Rosji wykorzystał igrzyska jako okazję do wzmocnienia swojego wizerunku w oczach własnych obywateli. Wcześniej miałem okazję czytać inne publikacje związane z osobą Władimira Putina, https://******.**. fantastyczną książkę „Wowa, Wołodia, Władimir. Tajemnice Rosji Putina” autorstwa polskiej dziennikarki Krystyny Kurczab-Redlich. Jako umiarkowany znawca biografii Putina, doceniłem szczególnie bogactwo informacji, które Wacław Radziwinowicz przedstawił w książce „Soczi. Igrzyska Putina” na temat prezydenta Federacji Rosyjskiej oraz jego bliskiego otoczenia. Polski dziennikarz szczegółowo opisuje decyzje polityczne, które wpłynęły na przygotowania do igrzysk, jak również oddziaływanie na społeczeństwo rosyjskie, https://******.**. w zakresie nawiązania do imprez sportowych organizowanych w przeszłości przez Związek Radziecki. Taka analiza porównawcza umożliwia dostrzeżenie mechanizmów sprawowania władzy przez rosyjskich przywódców, których mechanizm w zasadzie nie uległ zmianie w ciągu minionych dekad, pomimo rozpadu Związku Radzieckiego.</p><p>Warto zwrócić uwagę na koincydencję organizacji Igrzysk w Soczi w 2014 roku z działaniami podejmowanymi przez rosyjskie elity na arenie międzynarodowej. W 2014 roku wojska rosyjskie zaatakowały wschodnie rubieże Ukrainy, a w dalszej konsekwencji decyzją Prezydenta Federacji Rosyjskiej Półwysep Krymski został włączony do struktur Rosji. Wacław Radziwinowicz w książce „Soczi. Igrzyska Putina” opisuje tło polityczne wydarzeń będących tłem dla przemian politycznych na świecie przed kilkoma latami. Ważne dla zrozumienia polityki Kremla wydają się szczególnie oceny postaw najważniejszych graczy na arenie międzynarodowej. Stany Zjednoczone, Wielka Brytania czy Niemcy jako liderzy świata zachodniego nie wykazywali protestów wobec konfrontacyjnej narracji uprawianej na Kremlu w przededniu organizacji Igrzysk Olimpijskich w Soczi. Agresja przeciwko Ukrainie była uważana za niegroźny konflikt o charakterze wewnętrznym, co najmniej obrazuje, w jak wielkim błędzie były zachodnie elity w kontekście oceny konfliktu zbrojnego między Moskwą i Kijowem jeszcze w 2014 roku.</p><p>Sport, wielkie pieniądze i polityka od zarania dziejów stanowiły mieszankę wybuchową dla losów świata. Pierwsze Igrzyska organizowane w starożytnej Grecji powodowały zawieszenie broni w regionie i dawały wytchnienie lokalnej społeczności od przemocy związanej z prowadzonymi działaniami wojennymi. Obecnie sytuacja uległa zmianie, a sport w trakcie Igrzysk Olimpijskich traktowany jest jako element szerszej kampanii prowadzonej przez władze danego państwa. Na zachodzie owa kampania często ma na celu wzmocnienie pozycji międzynarodowej na świecie, jednak w przypadku Rosji częściej chodzi o odwrócenie uwagi i popularną w Rosji „maskirowkę”. Podobnie było w 2018 roku, kiedy Mistrzostwa Świata gromadziły na trybunach kibiców ze wszystkich kontynentów, a w lożach VIP-ów można było dostrzec czołowych polityków na świecie. Agresja Rosji na Ukrainę w 2022 roku wyraźnie pokazała, że Moskwa nie jest zainteresowana integracją ze światem zachodu. Czy można było spodziewać się podobnych działań ze strony Rosji w 2014 roku? Czy organizacja Igrzysk Olimpijskich w Soczi stanowiła dowód na neoimperialne dążenia Kremla do podważenia obowiązującego porządku międzynarodowego na świecie? Odpowiedzi na te pytania padają w książce "Soczi Igrzyska Putina". Polecam lekturę reportażu Wacława Radziwinowicza szczególnie czytelnikom zainteresowanym elementami „soft power” w polityce międzynarodowej realizowanej przez kremlowskie elity i samego Władimira Putina. Nie bez powodu uważa się, że prezydent Federacji Rosyjskiej opanował wspomnianą sztukę najlepiej na świecie.</p>