Zdzisław Beksiński - sylwetka autora

Zdzisław Beksiński, znany polski artysta multidyscyplinarny, ojciec Tomasza Beksińskiego, zasłynął jako malarz, rzeźbiarz, fotografik i twórca grafik komputerowych. Jego artystyczna podróż rozpoczęła się od fotografii, w której zdobył uznanie dzięki wygranym konkursom międzynarodowym. Choć dziś niewielu kojarzy Beksińskiego z jego czarno-białymi zdjęciami, to właśnie one były początkiem jego kariery w sztuce. Jego fotografie charakteryzowały się niezwykłym przedstawieniem postaci ludzkich – modelek ukazanych w niecodziennych pozach, często owiniętych sznurkami i zdeformowanych, przez co sprawiały wrażenie odizolowania i niepokoju.

Kolejnym etapem w twórczości Beksińskiego była rzeźba. Tworzył głównie z metalu, drutu i blachy, koncentrując się na formach abstrakcyjnych. Produktem tego okresu były reliefy i maski, które obecnie można podziwiać w Muzeum we Wrocławiu. Zyskały one uznanie wśród awangardowych krytyków sztuki. Następną pasją artysty stał się rysunek. Beksiński rozpoczął od półabstrakcji, by później przejść do bardziej dosadnej figuracji, w którą wplecione były elementy erotyzmu, sadyzmu i masochizmu. Jego rysunki często przedstawiały zdeformowane ciała w pozy tematyczne na, które były zbyt kontrowersyjne dla ówczesnych realiów Polski Ludowej i prezentowane były tylko na specjalnych pokazach dla wąskiego grona odbiorców. Rysował przede wszystkim zniekształconą ludzką postać, często w kontekście seksualnym, co wywoływało skandale.

Beksiński odniósł znaczący sukces jako malarz. W 1964 roku w Warszawie odbyła się jego pierwsza znacząca wystawa, zorganizowana przez krytyka Janusza Boguckiego, gdzie publiczność z entuzjazmem przyjęła jego fantastyczne obrazy, a artysta sprzedał wszystkie prezentowane prace. Mimo chłodnego odbioru wśród awangardowych krytyków, stał się powszechnie rozpoznawalny i doceniany. W 1977 roku Beksiński przeprowadził się do Warszawy, gdzie zyskał coraz większe uznanie, mimo że jego styl i twórczość budziły kontrowersje.

W latach 80. jego prace zyskały międzynarodową sławę dzięki współpracy z paryskim kolekcjonerem Piotrem Dmochowskim, który zorganizował wystawy jego prac we Francji, Belgii, Niemczech i Japonii. Beksiński odszedł od awangardowych inspiracji, skupiając się na malarstwie wizjonerskim i fantastycznym. W okresie tym jego styl ewoluował od atmosfery przepełnionej grozą do bardziej harmonijnej formy, którą sam artysta określał jako gotycką.

Po roku 2000 Beksiński, zawsze zafascynowany nowymi technologiami, zaczął eksplorować możliwości, jakie dawała grafika komputerowa. Jego życie zostało tragicznie przerwane w lutym 2005 roku, kiedy został zamordowany w swoim warszawskim mieszkaniu przez 19-latka z Wołomina. Młody mężczyzna był częścią rodziny, która przez lata pracowała dla Beksińskiego. Motywem zabójstwa była odmowa pożyczki. Zabójca i jego 16-letni kuzyn zostali schwytani przez policję i osądzeni. Beksiński pozostawił po sobie bogaty dorobek artystyczny, który nadal inspirować będzie przyszłe pokolenia.