Schronienie. Mickey Bolitar. Tom 1

W tym roku szkolnym wraz z moimi kolegami z klasy, zostałem wprowadzony do gatunku thrillera! Właściwie nie czytałem zbyt wielu książek dla młodzieży, które obejmują temat zbrodni, ponieważ niektóre z nich są nieco przewidywalne.... Z przyjemnością mogę ogłosić, że w przypadku "Schronienia" tak nie było - ilość zwrotów akcji i zaskakujących wątków śmiało czyni tę powieść wyjątkową w moich oczach i rozmawiając o niej z przyjaciółki, mam wrażenie, ze to nie tylko moja opinia!:-)<br> <br> Harlan Coben wydaje się być mistrzem w gatunku thrillerów, gdy spojrzę na to, ile powieści już napisał. Dlatego też pokochałem ilość akcji z jakimi się zetknąłem. Kiedy pierwszy raz zacząłem czytać, szczerze mówiąc nie wiedziałem czego mogę się spodziewać. Historia z pewnością zaskoczyła mnie zarówno w pozytywny jak i negatywny sposób. Zwroty akcji były bardzo przyjemne. Jednak niektóre aspekty fabuły były trochę dziwne do mnie, jakby kilka elementów innych książek zostało wrzucone razem do jednego. Skłamałbym, gdybym powiedział, że nie podobał mi się mrok nocnych klubów, udział Holocaustu i pewien stereotypowy dramat. Przede wszystkim książka ta zawierała kilka bardzo tandetnych scen, które mogłyby pasować prosto do typowego dramatu kryminalnego. Te sceny, kiedy postacie nagle zachowują się bardzo dziwnie, nic nie mówią, a potem zostawiają głównego bohatera z jeszcze większą ilością pytań? Są przyjemne i zabawne, ale też bardzo tandetne.<br> <br> Powieść tajemnicza to zazwyczaj ten rodzaj książki, w której bohater rozwiązuje duży problem z pomocą kilku osób. Mickey Bolitar jest z pewnością dodany do tego obrazu "bohatera". Wszystko, co wydawało się, że robi, było zrobione perfekcyjnie. Zawsze udawało mu się uciec. Jest piękny, mądry, ma talent i wraz ze swoją tragiczną przeszłością powinien być postacią, której się współczuje. <br> <br> Przechodząc do postaci drugoplanowych, znalazłem wiele z nich do inspirowania się stereotypowymi środowiskami. Na przykład dwóch najlepszych przyjaciół Mickey'a. Aby dopełnić obrazu, jest też gorąca dziewczyna, w której wszyscy się kochają. Nawet postacie, które poznajemy później, wydawały mi się bardzo płaskie i jednowymiarowe. Jednak podobało mi się, jak te postacie sprawiały, że książka była o wiele lżejsza. Fajnie jest czasem przeczytać historię z nierozwiniętymi postaciami, pomimo mojej niechęci do nich. W końcu gdyby każdy z nich był tak złożony i trudny, to chyba nie kontynuowałbym tej lektury.<br> <br> Schronienie to - ku mojemu zaskoczeniu - książka, która bardzo mi się podobała i taka, jakiej dokładnie potrzebowałem w czasie czytelniczej zapaści, idealnie się z jej wyborem wstrzeliłam przez fakt skierowania mnie na kwarantannę przez uczynne służby Sanepidu (Pozdrawiam wredną panią z infolinii) . Być może rozważę przeczytanie kolejnych książek, ponieważ bez względu na to, jak dziwna okazała być się to książka, to i tak czytanie jej sprawiło mi wiele przyjemności, znacie podobne historie opisane z równie wielką wprawą przez Cobena?

W tym roku szkolnym wraz z moimi kolegami z klasy, zostałem wprowadzony do gatunku thrillera! Właściwie nie czytałem zbyt wielu książek dla młodzieży, które obejmują temat zbrodni, ponieważ niektóre z nich są nieco przewidywalne.... Z przyjemnością mogę ogłosić, że w przypadku "Schronienia" tak nie było - ilość zwrotów akcji i zaskakujących wątków śmiało czyni tę powieść wyjątkową w moich oczach i rozmawiając o niej z przyjaciółki, mam wrażenie, ze to nie tylko moja opinia!:-)<br> <br> Harlan Coben wydaje się być mistrzem w gatunku thrillerów, gdy spojrzę na to, ile powieści już napisał. Dlatego też pokochałem ilość akcji z jakimi się zetknąłem. Kiedy pierwszy raz zacząłem czytać, szczerze mówiąc nie wiedziałem czego mogę się spodziewać. Historia z pewnością zaskoczyła mnie zarówno w pozytywny jak i negatywny sposób. Zwroty akcji były bardzo przyjemne. Jednak niektóre aspekty fabuły były trochę dziwne do mnie, jakby kilka elementów innych książek zostało wrzucone razem do jednego. Skłamałbym, gdybym powiedział, że nie podobał mi się mrok nocnych klubów, udział Holocaustu i pewien stereotypowy dramat. Przede wszystkim książka ta zawierała kilka bardzo tandetnych scen, które mogłyby pasować prosto do typowego dramatu kryminalnego. Te sceny, kiedy postacie nagle zachowują się bardzo dziwnie, nic nie mówią, a potem zostawiają głównego bohatera z jeszcze większą ilością pytań? Są przyjemne i zabawne, ale też bardzo tandetne.<br> <br> Powieść tajemnicza to zazwyczaj ten rodzaj książki, w której bohater rozwiązuje duży problem z pomocą kilku osób. Mickey Bolitar jest z pewnością dodany do tego obrazu "bohatera". Wszystko, co wydawało się, że robi, było zrobione perfekcyjnie. Zawsze udawało mu się uciec. Jest piękny, mądry, ma talent i wraz ze swoją tragiczną przeszłością powinien być postacią, której się współczuje. <br> <br> Przechodząc do postaci drugoplanowych, znalazłem wiele z nich do inspirowania się stereotypowymi środowiskami. Na przykład dwóch najlepszych przyjaciół Mickey'a. Aby dopełnić obrazu, jest też gorąca dziewczyna, w której wszyscy się kochają. Nawet postacie, które poznajemy później, wydawały mi się bardzo płaskie i jednowymiarowe. Jednak podobało mi się, jak te postacie sprawiały, że książka była o wiele lżejsza. Fajnie jest czasem przeczytać historię z nierozwiniętymi postaciami, pomimo mojej niechęci do nich. W końcu gdyby każdy z nich był tak złożony i trudny, to chyba nie kontynuowałbym tej lektury.<br> <br> Schronienie to - ku mojemu zaskoczeniu - książka, która bardzo mi się podobała i taka, jakiej dokładnie potrzebowałem w czasie czytelniczej zapaści, idealnie się z jej wyborem wstrzeliłam przez fakt skierowania mnie na kwarantannę przez uczynne służby Sanepidu (Pozdrawiam wredną panią z infolinii) . Być może rozważę przeczytanie kolejnych książek, ponieważ bez względu na to, jak dziwna okazała być się to książka, to i tak czytanie jej sprawiło mi wiele przyjemności, znacie podobne historie opisane z równie wielką wprawą przez Cobena?

"Schronienie" od dawna leżało na mojej półce i spontanicznie zapragnęłam je przeczytać. Mimo, że rzadko czytam thrillery. Bardzo podobał mi się styl pisania, bo był ekscytujący od pierwszej strony. Długość rozdziałów była w sam raz dla mnie, nie za długie, ale nie za krótkie. Bardzo polubiłam Mickeya, mimo że ma dopiero 14 lat. On i jego przyjaciele wydawali się starsi w tej historii. Można zauważyć, że tak naprawdę nie lubi swojego wujka, mieszka tylko z nim, że ojciec zmarł, a matka jest w klinice na odwyku. Odwiedza ją codziennie. Mimo wsparcia, jest nią rozczarowany. Myron i Mickey akceptują się nawzajem, ale Mickey chce mieć jak najmniej wspólnego z wujkiem Myronem. Jedyną rzeczą, która daje mu nadzieję jest przyjaźń z Ashley, więc kiedy ta znika bez śladu, nikt nie wydaje się tym przejmować, Mickey zaczyna prowadzić śledztwo na własną rękę. Ale kiedy konfrontuje się z rodzicami Ashley, dowiaduje się czegoś nieoczekiwanego. Robi wszystko, by odnaleźć dziewczynę i jej pomóc. Pomagają mu Łyżka i Ema. Miki zastanawia się również o co chodzi z tajemniczą czarownicą i jej domem na skraju lasu. Twierdzi, że wie coś o jego ojcu. Ale ona daje tylko mgliste wskazówki, a potem znowu znika. Mickey zastanawia się, co ma z tym wspólnego jego ojciec i czy może on jeszcze żyje. Cała trójka zostaje wciągnięta w wir tajemnic i kłamstw, który staje się dla nich bardzo niebezpieczny.<br> <br> Zakończenie książki bardzo mnie zaskoczyło, bo naprawdę się go nie spodziewałam.<br> <br> Przyznam szczerze, że ze względu na tytuł i okładkę spodziewałam się zupełnie innej historii. Ale byłam więcej niż mile zaskoczona. Chociaż rzadko czytam thrillery i kryminały. (Co powinnam zdecydowanie zmienić) Główni bohaterowie zachowywali się bardzo dojrzale i zorganizowani jak na swój wiek. Cała trójka to zupełnie inne, jeśli nie przeciwstawne charaktery, ale właśnie dlatego tak dobrze pasują do siebie jako zespół. W dodatku historia miała wiele zwrotów akcji, których absolutnie się nie spodziewałam, ale które sprawiły, że fabuła była bardzo emocjonująca. Moim zdaniem okładka nie daje absolutnie żadnych wskazówek co do fabuły opowiadania. Podobało mi się również to, że rodzina Mickey'a odgrywa ważną rolę.<br> <br> Książka zasługuje na 5 gwiazdek.

"Schronienie" od dawna leżało na mojej półce i spontanicznie zapragnęłam je przeczytać. Mimo, że rzadko czytam thrillery. Bardzo podobał mi się styl pisania, bo był ekscytujący od pierwszej strony. Długość rozdziałów była w sam raz dla mnie, nie za długie, ale nie za krótkie. Bardzo polubiłam Mickeya, mimo że ma dopiero 14 lat. On i jego przyjaciele wydawali się starsi w tej historii. Można zauważyć, że tak naprawdę nie lubi swojego wujka, mieszka tylko z nim, że ojciec zmarł, a matka jest w klinice na odwyku. Odwiedza ją codziennie. Mimo wsparcia, jest nią rozczarowany. Myron i Mickey akceptują się nawzajem, ale Mickey chce mieć jak najmniej wspólnego z wujkiem Myronem. Jedyną rzeczą, która daje mu nadzieję jest przyjaźń z Ashley, więc kiedy ta znika bez śladu, nikt nie wydaje się tym przejmować, Mickey zaczyna prowadzić śledztwo na własną rękę. Ale kiedy konfrontuje się z rodzicami Ashley, dowiaduje się czegoś nieoczekiwanego. Robi wszystko, by odnaleźć dziewczynę i jej pomóc. Pomagają mu Łyżka i Ema. Miki zastanawia się również o co chodzi z tajemniczą czarownicą i jej domem na skraju lasu. Twierdzi, że wie coś o jego ojcu. Ale ona daje tylko mgliste wskazówki, a potem znowu znika. Mickey zastanawia się, co ma z tym wspólnego jego ojciec i czy może on jeszcze żyje. Cała trójka zostaje wciągnięta w wir tajemnic i kłamstw, który staje się dla nich bardzo niebezpieczny.<br> <br> Zakończenie książki bardzo mnie zaskoczyło, bo naprawdę się go nie spodziewałam.<br> <br> Przyznam szczerze, że ze względu na tytuł i okładkę spodziewałam się zupełnie innej historii. Ale byłam więcej niż mile zaskoczona. Chociaż rzadko czytam thrillery i kryminały. (Co powinnam zdecydowanie zmienić) Główni bohaterowie zachowywali się bardzo dojrzale i zorganizowani jak na swój wiek. Cała trójka to zupełnie inne, jeśli nie przeciwstawne charaktery, ale właśnie dlatego tak dobrze pasują do siebie jako zespół. W dodatku historia miała wiele zwrotów akcji, których absolutnie się nie spodziewałam, ale które sprawiły, że fabuła była bardzo emocjonująca. Moim zdaniem okładka nie daje absolutnie żadnych wskazówek co do fabuły opowiadania. Podobało mi się również to, że rodzina Mickey'a odgrywa ważną rolę.<br> <br> Książka zasługuje na 5 gwiazdek.