Rzeź bezkręgowców

Uwielbiam klasyczne kryminały. W moim rodzinnym domu posiadaliśmy całą szafeczkę pełną książek autorstwa Agaty Christie. Myślę, że przeczytałam je wszystkie przynajmniej dwa razy, do niektórych wracałam wielokrotnie. Moja koleżanka słysząc moje skargi o tym, że nie mam co czytać, poleciła mi Joannę Chmielewską. Przyznałam, że nigdy wcześniej o niej nie słyszałam. Przekonywała mnie, że jest to autorka, która z pewnością mi się spodoba. Pożyczyła mi "Rzeź bezkręgowców" i jestem jej za to wdzięczna - w końcu znalazłam autorkę, którą mogę zrównać z moją ukochaną Agatą Christie.<br> W dobie tzw. "kryminałów skandynawskich", na które jest teraz moda i popyt, dobrze wiedzieć, że są jeszcze książki takich autorów jak Chmielewska. "Rzeź bezkręgowców" to bardzo klasyczna pozycja z gatunku kryminału, lecz mimo wszystko pisana jest z dużą dozą luzu. Już sam koncept wyjściowy, choć nieco nieprawdopodobny (o czym za chwilę), jest zabawny i rozbrajający. Oto mamy Joannę - pisarkę i krytyczkę filmową - kobietę z pazurem, ostrym językiem i ciętą ripostą. Po prostu babeczkę, która nie da sobie w kaszę dmuchać. I ta Joanna zostaje oskarżona o morderstwo. Na kim? Na reżyserze, którym szczerze gardziła i nie znosiła. Bohaterce udaje się odeprzeć zarzuty, ale nadal nurtuje ją, kto zabił znienawidzonego Wajchenmanna. I tak rozpoczyna się śledztwo. Fabuła się rozkręca, pojawiają się kolejne ofiary, a my wraz z Joanną prowadzimy dochodzenie. W międzyczasie możemy zobaczyć "świat zza szklanej szyby", autorka tworzy ciekawą satyrę o środowisku filmowo-medialnym.<br> Przyjemnie się czyta tą książkę, ale mimo wszystko nurtuje mnie ta kwestia - czy nie wydaje się, że za mało było dowodów, aby można było oskarżyć główną bohaterkę o zabójstwo reżysera? Wygląda mi to trochę na to, że autorka nie wiedziała, jak rozpocząć akcję "Rzezi bezkręgowców" i wymyśliła coś, co wydaje się mało wiarygodne.<br> Oprócz tego małego zgrzytu, książka jest znakomita. Akcja idzie wartko, przewija się mnóstwo postaci, nieraz dochodzi do absurdalnych, ale zabawnych scen. Chmielewska spowodowała, że nieraz zaśmiałam się w głos z niektórych momentów. Szczególnie bawiły mnie jej barwne porównania i przemyślenia. Polecam bardzo - szczególnie, gdy tak jak ja nie przepadacie za powieściami Nesbo, Bondy czy Mroza i macie ochotę na coś bardziej klasycznego.

Z Chmielewską jest tak, że można ją lubić, można ją nie znosić, ale nie można zaprzeczyć, że ma swój styl. Akurat ja jej prozę bardzo lubię, a "Rzeź bezkręgowców" to jedna z moich ulubionych polskich powieści kryminalnych w ogóle.<br> To, co mnie ujmuje u Joanny Chmielewskiej to humor. Czasami pojedzie po bandzie, czasami wetknie szpilę tam, gdzie trzeba. W tej książce na tapet wzięła środowisko filmowe i dokonała zabawnej satyry i analizy. Po części za sukces jej twórczości uznaję jej dystans do siebie. Nieprzypadkowo główna bohaterka nazywa się Joanna i jest pisarką. Ale nie jest też tak, że humor w tej powieści przeważa. Niemniej ważny jest tu wątek kryminalny.<br> Główna bohaterka zostaje podejrzana o morderstwo znanego reżysera. Dlaczego? Otóż zawsze wypowiadała się o nim krytycznie, nazywa ludzi związanych z przemysłem filmowym "pijawkami" i te "pijawki" giną. Udaje jej się oczyścić z zarzutów, ale i tak podejmuje się odnalezienia właściwego zbrodniarza. <br> Chmielewska nazywana jest czasem "polską Agatą Christie". Ja się z tym określeniem zgadzam, bo czerpie ona wszystko co najlepsze od prawdopodobnie najlepszej pisarki kryminałów w dziejach. W książce odnajdziemy to, czego oczekujemy od dobrego kryminału - ciekawą zagadkę, tajemnicze morderstwa i "gonitwę za króliczkiem". Ponad to książka pełna jest krytycznego spojrzenia i aluzji do "wielkiego świata mediów i filmu". Autorka celnie wyśmiewa wszelkie przywary przemysłu kulturowego, który czyha tylko jak przemielić kolejną książkę, aby mieć z niej pieniądze. Jest więc śmiesznie, ciekawie, z odpowiednią dozą niepewności "co będzie dalej".<br> Powieści Chmielewskiej są idealne w wieczory, gdy chcemy się zrelaksować. "Rzeź bezkręgowców" to wręcz idealna pozycja, by w łóżku, na kilka minut przed snem, odpocząć, zacząć czytać i zorientować się, że jest 4 nad ranem i zostały nam 3 godziny snu. Mówię z autopsji - wciąga! Polecam.

Uwielbiam klasyczne kryminały. W moim rodzinnym domu posiadaliśmy całą szafeczkę pełną książek autorstwa Agaty Christie. Myślę, że przeczytałam je wszystkie przynajmniej dwa razy, do niektórych wracałam wielokrotnie. Moja koleżanka słysząc moje skargi o tym, że nie mam co czytać, poleciła mi Joannę Chmielewską. Przyznałam, że nigdy wcześniej o niej nie słyszałam. Przekonywała mnie, że jest to autorka, która z pewnością mi się spodoba. Pożyczyła mi "Rzeź bezkręgowców" i jestem jej za to wdzięczna - w końcu znalazłam autorkę, którą mogę zrównać z moją ukochaną Agatą Christie.<br> W dobie tzw. "kryminałów skandynawskich", na które jest teraz moda i popyt, dobrze wiedzieć, że są jeszcze książki takich autorów jak Chmielewska. "Rzeź bezkręgowców" to bardzo klasyczna pozycja z gatunku kryminału, lecz mimo wszystko pisana jest z dużą dozą luzu. Już sam koncept wyjściowy, choć nieco nieprawdopodobny (o czym za chwilę), jest zabawny i rozbrajający. Oto mamy Joannę - pisarkę i krytyczkę filmową - kobietę z pazurem, ostrym językiem i ciętą ripostą. Po prostu babeczkę, która nie da sobie w kaszę dmuchać. I ta Joanna zostaje oskarżona o morderstwo. Na kim? Na reżyserze, którym szczerze gardziła i nie znosiła. Bohaterce udaje się odeprzeć zarzuty, ale nadal nurtuje ją, kto zabił znienawidzonego Wajchenmanna. I tak rozpoczyna się śledztwo. Fabuła się rozkręca, pojawiają się kolejne ofiary, a my wraz z Joanną prowadzimy dochodzenie. W międzyczasie możemy zobaczyć "świat zza szklanej szyby", autorka tworzy ciekawą satyrę o środowisku filmowo-medialnym.<br> Przyjemnie się czyta tą książkę, ale mimo wszystko nurtuje mnie ta kwestia - czy nie wydaje się, że za mało było dowodów, aby można było oskarżyć główną bohaterkę o zabójstwo reżysera? Wygląda mi to trochę na to, że autorka nie wiedziała, jak rozpocząć akcję "Rzezi bezkręgowców" i wymyśliła coś, co wydaje się mało wiarygodne.<br> Oprócz tego małego zgrzytu, książka jest znakomita. Akcja idzie wartko, przewija się mnóstwo postaci, nieraz dochodzi do absurdalnych, ale zabawnych scen. Chmielewska spowodowała, że nieraz zaśmiałam się w głos z niektórych momentów. Szczególnie bawiły mnie jej barwne porównania i przemyślenia. Polecam bardzo - szczególnie, gdy tak jak ja nie przepadacie za powieściami Nesbo, Bondy czy Mroza i macie ochotę na coś bardziej klasycznego.

Z Chmielewską jest tak, że można ją lubić, można ją nie znosić, ale nie można zaprzeczyć, że ma swój styl. Akurat ja jej prozę bardzo lubię, a "Rzeź bezkręgowców" to jedna z moich ulubionych polskich powieści kryminalnych w ogóle.<br> To, co mnie ujmuje u Joanny Chmielewskiej to humor. Czasami pojedzie po bandzie, czasami wetknie szpilę tam, gdzie trzeba. W tej książce na tapet wzięła środowisko filmowe i dokonała zabawnej satyry i analizy. Po części za sukces jej twórczości uznaję jej dystans do siebie. Nieprzypadkowo główna bohaterka nazywa się Joanna i jest pisarką. Ale nie jest też tak, że humor w tej powieści przeważa. Niemniej ważny jest tu wątek kryminalny.<br> Główna bohaterka zostaje podejrzana o morderstwo znanego reżysera. Dlaczego? Otóż zawsze wypowiadała się o nim krytycznie, nazywa ludzi związanych z przemysłem filmowym "pijawkami" i te "pijawki" giną. Udaje jej się oczyścić z zarzutów, ale i tak podejmuje się odnalezienia właściwego zbrodniarza. <br> Chmielewska nazywana jest czasem "polską Agatą Christie". Ja się z tym określeniem zgadzam, bo czerpie ona wszystko co najlepsze od prawdopodobnie najlepszej pisarki kryminałów w dziejach. W książce odnajdziemy to, czego oczekujemy od dobrego kryminału - ciekawą zagadkę, tajemnicze morderstwa i "gonitwę za króliczkiem". Ponad to książka pełna jest krytycznego spojrzenia i aluzji do "wielkiego świata mediów i filmu". Autorka celnie wyśmiewa wszelkie przywary przemysłu kulturowego, który czyha tylko jak przemielić kolejną książkę, aby mieć z niej pieniądze. Jest więc śmiesznie, ciekawie, z odpowiednią dozą niepewności "co będzie dalej".<br> Powieści Chmielewskiej są idealne w wieczory, gdy chcemy się zrelaksować. "Rzeź bezkręgowców" to wręcz idealna pozycja, by w łóżku, na kilka minut przed snem, odpocząć, zacząć czytać i zorientować się, że jest 4 nad ranem i zostały nam 3 godziny snu. Mówię z autopsji - wciąga! Polecam.