Rzeczywistość poprzecierana

W tej książce powracam do twórczości znanych już pisarzy, takich jak Joyce, Kafka i Schulz, a także do mniej przeze mnie zgłębianych postaci, jak Celan, Cylkow i Bialik. Istotnym punktem, który stawiam sobie za wyzwanie, jest zrozumienie wpływu, jaki Tadeusz Kantor wywiera na moją percepcję. Choć moje podejście jest bardzo osobiste, stawiam na pierwszym planie literaturę, pozwalając jej przemawiać bezpośrednio do czytelnika, z dala od przesadnie osobistego tonu.

Czytelnik i czytelniczka z pewnością zauważą różnorodność motywów związanych z tkaniną. Wyjaśnienie tego jest całkiem proste — w wielu kulturach akt tkania porównywany jest do opowiadania historii, a gotowa tkanina przypomina tekst pełen głębokich znaczeń, indywidualnie kształtujących życie każdego z nas. Procesy tkania i pisania mają ze sobą wiele wspólnego; oba polegają na tworzeniu trwałej i niepowtarzalnej struktury z wątków i osnowy. To wymagająca praca, polegająca na ciągłym splataniu i rozsupływaniu nici, które ukazują różnorodne warstwy sensów, języków, tradycji, pamięci, i wspomnienia tego, co zostało zapomniane, ale także wpływy i odniesienia wyrażających się w pojedynczych ludzkich głosach. To właśnie te głosy, najlepsze widoczne i słyszalne w szczelinach i brakach tekstu, najbardziej mnie fascynują.