Rzeczpospolita obojga narodów. Dzieje agonii

Stajemy w obliczu nieuniknionego. Rzeczpospolita, targana wewnętrznymi konfliktami i zepsuciem, tonie w chaosie, z gnuśnym narodem i szlachecką magnaterią, która dba o własne interesy. Jednak nie wszystko jest stracone, gdyż wraz z panowaniem ostatniego króla rozkwita epoka Oświecenia, przynosząc nowe idee i bogactwo intelektualne. Społeczeństwo zaczyna podejmować wysiłki na rzecz reform, choć działania te są spóźnione. Próby naprawy i reform, takie jak poprawa systemu edukacji, wzmocnienie sił zbrojnych, czy też zmiany w prawie dotyczącym mieszczan i chłopów, spotykają się z oporem ze strony potężnych władców, jak Katarzyna Wielka i Fryderyk. Chociaż Rzeczpospolita zdoła uchwalić Konstytucję, jest to triumf krótkotrwały, zaledwie na rok. Jeszcze raz naród spróbuje powstać pod wodzą Kościuszki, ale to nie wystarczy. Ogromne wysiłki nie zdołają zapobiec temu, co nieuniknione – stopniowemu znikaniu Rzeczypospolitej z mapy Europy.