Ruchome święto

Literackie, choć nigdy do końca dokończone, wspomnienia Hemingwaya z Paryża lat dwudziestych są intrygującym dziełem. "Ruchome święto" symbolizuje przeżycia, które na stałe wpisują się w człowieka i które zabiera on ze sobą w dalszą wędrówkę przez życie. Dla Hemingwaya takim doświadczeniem była młodość spędzona w Paryżu, gdzie w latach 1921–1926 żył jako ekspatriant u boku innych członków "straconego pokolenia". Pod czujnym okiem Gertrude Stein doskonalił swoje pisarskie umiejętności. Kiedy po trzydziestu latach ponownie odwiedził Paryż, w hotelu Ritz odzyskał dwa kufry z marca 1928 roku, zawierające maszynopisy, materiały do książki "Zaś słońce wschodzi", literaturę, wycinki prasowe i notatki. To odkrycie zmotywowało go do odtworzenia artystycznego życia tamtych czasów.

Hemingway opowiadał o swojej relacji z żoną Hadley, znajomości z Ezrą Poundem, problemach alkoholowych F. Scotta Fitzgeralda oraz zazdrości jego żony, Zeldy. Opisał działalność Sylvii Beach w księgarni Shakespeare and Company, a także zajął się tematem pisarstwa. Wnuk autora, na podstawie maszynopisu z odręcznymi uwagami, przywrócił ten klasyczny tekst w pierwotnej formie, nadanej przez pisarza przed jego śmiercią w 1961 roku. "Ruchome święto" to nie tylko literacka gratka, ale również sugestywny portret epoki i kształtowania się Hemingwaya jako pisarza.

Opis ten został przygotowany przez wydawcę.