Rozważna i romantyczna

Kiedyś nie cierpiałam tej książki. Uważałam "Rozważną i romantyczną" za ten rodzaj kiepskiej literatury, którą czytają nastolatki żądne "prawdziwej miłości". Wydawało mi się, że ta książka nie ma po prostu żadnej głębi. Być może był to efekt mojej niechęci do filmu z Hugh Grantem, Emmą Thompson i Kate Winslet. Po drugiej lekturze jestem zmuszona zmienić swoją pierwszą ocenę, gdyż moje spojrzenie na tę książkę jest zupełnie inne. Ta debiutancka powieść Jane Austen jest, moim zdaniem, kompletną książką samą w sobie, doskonałym wprowadzeniem w świat literatury klasycznej.<br> Przy drugim podejściu pierwszą niespodzianką, jaka mnie zaskoczyła, jest dramaturgiczna jakość całej książki. Z pewnością tego mi brakowało. Akcja, napięcie, bogactwo emocji, jakie wzbudza, są nie do porównania. Jest potężna i mocna, a przy tym teatralna. Czytanie było bardzo satysfakcjonujące, ponieważ nie było to zwykłe czytanie, tylko przeżycie.<br> Historia skupia się oczywiście na życiu, miłościach, pragnieniach, tęsknotach i charakterach sióstr Dashwood. Eleonora jest życzliwa, oddana i rozsądna, a przy tym obdarzona niezwykłą siłą i hartem ducha - jest tytułową rozważną. Z kolei Marianna, choć miła i oddana, jest impulsywna, uczuciowa i ma własne zdanie - to odpowiednik romantycznej. Myślę, że nie byłoby sprawiedliwe powiedzieć, że Marianna nie jest rozważna, a Eleonora nie ma w sobie pierwiastka romantyczności. Uważam, że rozróżnienie polega na tym, w jakim stopniu dana cecha akcentowana jest w charakterach bohaterek. Powieść skupia się głównie na historiach miłosnych dwóch sióstr Dashwood. Miłość i przywiązanie Eleonory i Edwarda były bardzo subtelne, w przeciwieństwie do miłości Marianny i Willoughby'ego, która była bardzo wyrazista.<br> Jednak "Rozważna i romantyczna" to coś więcej niż historia miłosna. Porusza wiele innych, głębszych kwestii, takich jak próżność, realizacja własnych celów, różnice klasowe i natura ludzka. Jane Austen jest dobrze znana ze swojej krytyki społecznej i komentarza do epoki oraz z błyskotliwości w obserwacji ludzi. <br> Piękny język Jane Austen, humor oraz wciągająca fabuła sprawiły, że czytało się ją z wielką przyjemnością. Uwielbiam jej niezwykłą umiejętność wciągania czytelnika w akcję powieści i sprawiania, żeby czuł się w nią zaangażowany. Jej bohaterowie są tak prawdziwi, że ci dobrzy stają się twoimi przyjaciółmi, a ci źli - wrogami! Ten element realizmu jest jednym z najsilniejszych powodów popularności jej twórczości od tylu lat.<br> "Rozważna i romantyczna" to bez wątpienia znakomite dzieło Jane Austen (chyba najlepsze), a lektura była niezwykle satysfakcjonująca.

Pierwsze opublikowane dzieło Jane Austen, "Rozważna i romantyczna", wydane w 1811 roku, jest bardziej proste niż większość jej późniejszych dzieł. Historia skupia się na dwóch siostrach Dashwood, siedemnasto- i dziewiętnastolatce, których romantyczne zainteresowania i związki uosabiają ich różne podejście do życia. Starsza siostra, Eleonora, uosabia rozsądek, dobry osąd i rozwagę. Młodsza panna, Marianna jest uczuciowa i zmienna, podąża za głosem serca, nie zważając na to, co może myśleć społeczeństwo. Rodzina Dashwood opuszcza swój dotychczasowy dom, co jest zaczątkiem przygód i romansów dwóch sióstr - rozważnej Eleonory i i romantycznej Marianny.<br> Nie jestem fanką Jane Austen. Dawałam jej wiele szans i naprawdę chciałam polubić jej twórczość, ale zawsze się zawodziłam - aż do teraz! "Rozważna i romantyczna" podobała mi się o wiele bardziej, niż się spodziewałam! Wciąż nie umieściłabym jej na tym samym poziomie, co np. "Wichrowe wzgórza", czy "Małe kobietki", ale historia jest zabawna, mądra i zaskakująco trzymająca w napięciu, jak na tak powolne tempo!<br> Uważam, że bohaterowie są naprawdę wiarygodni. Postacie, które na początku wydawały się bardziej dwuwymiarowe, rozwinęły się dzięki ujawnionym później historiom, które uczyniły je bardziej złożonymi i skomplikowały wszelkie wyobrażenia o tym, kto jest dobry, a kto zły. Szczególnie podobała mi się postać Marianny i to, jak bardzo wykracza poza to, czego oczekuje się od dam z wyższych sfer. Zamiast rozmawiać w salonie, bierze do ręki książkę, wpatruje się w okno lub idzie na długi spacer na zewnątrz. Jest silna i ognista, jest moją nową ulubienicą. Pod tym względem bardzo przypominała mi Jo z "Małych kobietek" tylko bardziej romantyczną i zainteresowaną miłością. Wątki jej poświęcone podobały mi się w całej książce najbardziej.<br> Zdecydowanie polecam Wam tę książkę - nawet jeśli nie podobały wam się książki Austen takie jak "Duma i uprzedzenie", "Perswazje" czy "Opactwo Northanger" (wszystkie te pozycje zamierzam teraz przeczytać ponownie). Jest zabawna, przewrotna i dobrze, ciekawie skonstruowana jak na romans. Bardzo mi się podobała "Rozważna i romantyczna".

Kiedyś nie cierpiałam tej książki. Uważałam "Rozważną i romantyczną" za ten rodzaj kiepskiej literatury, którą czytają nastolatki żądne "prawdziwej miłości". Wydawało mi się, że ta książka nie ma po prostu żadnej głębi. Być może był to efekt mojej niechęci do filmu z Hugh Grantem, Emmą Thompson i Kate Winslet. Po drugiej lekturze jestem zmuszona zmienić swoją pierwszą ocenę, gdyż moje spojrzenie na tę książkę jest zupełnie inne. Ta debiutancka powieść Jane Austen jest, moim zdaniem, kompletną książką samą w sobie, doskonałym wprowadzeniem w świat literatury klasycznej.<br> Przy drugim podejściu pierwszą niespodzianką, jaka mnie zaskoczyła, jest dramaturgiczna jakość całej książki. Z pewnością tego mi brakowało. Akcja, napięcie, bogactwo emocji, jakie wzbudza, są nie do porównania. Jest potężna i mocna, a przy tym teatralna. Czytanie było bardzo satysfakcjonujące, ponieważ nie było to zwykłe czytanie, tylko przeżycie.<br> Historia skupia się oczywiście na życiu, miłościach, pragnieniach, tęsknotach i charakterach sióstr Dashwood. Eleonora jest życzliwa, oddana i rozsądna, a przy tym obdarzona niezwykłą siłą i hartem ducha - jest tytułową rozważną. Z kolei Marianna, choć miła i oddana, jest impulsywna, uczuciowa i ma własne zdanie - to odpowiednik romantycznej. Myślę, że nie byłoby sprawiedliwe powiedzieć, że Marianna nie jest rozważna, a Eleonora nie ma w sobie pierwiastka romantyczności. Uważam, że rozróżnienie polega na tym, w jakim stopniu dana cecha akcentowana jest w charakterach bohaterek. Powieść skupia się głównie na historiach miłosnych dwóch sióstr Dashwood. Miłość i przywiązanie Eleonory i Edwarda były bardzo subtelne, w przeciwieństwie do miłości Marianny i Willoughby'ego, która była bardzo wyrazista.<br> Jednak "Rozważna i romantyczna" to coś więcej niż historia miłosna. Porusza wiele innych, głębszych kwestii, takich jak próżność, realizacja własnych celów, różnice klasowe i natura ludzka. Jane Austen jest dobrze znana ze swojej krytyki społecznej i komentarza do epoki oraz z błyskotliwości w obserwacji ludzi. <br> Piękny język Jane Austen, humor oraz wciągająca fabuła sprawiły, że czytało się ją z wielką przyjemnością. Uwielbiam jej niezwykłą umiejętność wciągania czytelnika w akcję powieści i sprawiania, żeby czuł się w nią zaangażowany. Jej bohaterowie są tak prawdziwi, że ci dobrzy stają się twoimi przyjaciółmi, a ci źli - wrogami! Ten element realizmu jest jednym z najsilniejszych powodów popularności jej twórczości od tylu lat.<br> "Rozważna i romantyczna" to bez wątpienia znakomite dzieło Jane Austen (chyba najlepsze), a lektura była niezwykle satysfakcjonująca.

Zazwyczaj nie jestem typem faceta, który lubi powieści romantyczne i tego typu książki ale przeszedłbym przez pustynię w kusych spodenkach i z parasolem, żeby poczytać panią Austen. "Duma i uprzedzenie" to jedna z moich ulubionych książek, a "Rozważna i romantyczna" jest z pewnością w elitarnym gronie. Jane potrafi mnie powalić na kolana, kiedy zaczyna pisać tę ciekawą prozę, pełną tych wszystkich chytrych, subtelnych, sarkastycznych zwrotów. Jest jak primadonna w połączeniu z wyuzdaną i władczą naturą genialnej powieściopisarki.<br> Jakość pisarstwa i zniuansowany dowcip w dialogach po prostu rozgrzewają mnie i sprawiają, że mam skłonność do okrzyków. Jej charakteryzacja, przede wszystkim dwóch sióstr, ale także reszty obsady, jest tak nieskazitelnie zrobiona, że ciągle oczekuję, że któraś z nich klepnie mnie w ramię, gdy będę czytać..... Prawdopodobnie najbardziej pociągającym aspektem powieści Jane Austen jest konieczność poruszania się jej inteligentnych, pełnych silnej woli bohaterek wśród dławiących emocje wymagań "wiktoriańskiego" społeczeństwa. Urok pisarstwa Jane polega na tym, że bohaterki są zmuszone do znalezienia "akceptowalnego" sposobu wyrażania surowych emocji. Uwielbiam przeszkody, jakie wiktoriańska sceneria stawia na emocjonalnej drodze opowieści, i to, jak bez wysiłku Jane je omija. Jane rysuje bohaterów odczuwających najgłębsze i najbardziej surowe emocje, jednocześnie zachowując pozory godności i szacunku. Fakt, że Jane jest w stanie przekazać czytelnikowi to miażdżące poczucie emocji bez przedstawiania ekspresyjnych zachowań, jest kolejnym przykładem jej oszałamiającej błyskotliwości.<br> Naprawdę powinniście przeczytać tą książkę!!! Jest wspaniała!! Polecam z całego serca!

W książce "Rozważna i romantyczna", poza zwykłymi względami dotyczącymi wyglądu, osobowości i charakteru, istnieją trzy główne czynniki, na które zwraca się uwagę, szukając małżeństwa w dziewiętnastowiecznej Anglii. Siostry Dashwood - a właściwie Elinor, bo ona ma bardziej wyrafinowane gusta i jest o wiele bardziej wymagająca, jeśli chodzi o mężczyzn - ceni przede wszystkim opinię mężczyzny na temat literatury i jego sposób pojmowania naturalnego piękna. To, czego szuka większość ludzi, dalekie jest od sfery uczuć: szukają po prostu pieniędzy. <br> I to jest właśnie problem ze społeczeństwem, zdobycie pieniędzy i ich utrzymanie staje się niestety głównym wyznacznikiem czyjejś wartości. Austen, jak zwykle, jest tu ostra jak brzytwa w swoim dowcipie. Jest tu tak wiele ironicznych momentów z udziałem łowców fortun i niezwykle chciwych krewnych, którzy pojawiają się tylko wtedy, gdy myślą, że mogą coś zyskać od swoich rzekomych bliskich. Wszyscy mają taką obsesję na punkcie pieniędzy, większą, niż widziałam u jakiejkolwiek innej Austen. Zawsze satyryzuje ona elity, choć tutaj większość z nich wydaje się dążyć do tego samego, nie zważając na innych.<br> Elinor i Marianne to bardzo różne osoby i w bardzo różny sposób wchodzą w interakcje ze światem, choć każda z nich ma swoje wartości i wady. Razem pomagają sobie nawzajem i troszczą się o siebie, jak na siostry przystało. Świat jest okrutny i trudny, ale siostry Dashwood mają siebie i swoją matkę. Są one przykładem prawdziwych wartości rodzinnych, które kontrastują z zaangażowanym w siebie podejściem sir Johna Dashwooda.<br> W porównaniu z innymi powieściami autorki romanse w tej książce były bardziej kapryśne i zapatrzone w siebie. To jeden z rzadkich przypadków w tego typu beletrystyce, kiedy nie wiedziałam, kto z kim będzie. Ale taka jest właśnie natura tego, co Austen starała się nam, czytelnikom przekazywać. Sprawiło to również, że lektura stała się o wiele bardziej zabawna. Oczywiście, za lekturę "Rozważna i romantyczna" daje pięć gwiazdek, głównie ze względu na subtelny dowcip, elokwencję wypowiedzi i wyrafinowaną fabułę.