Rodzina corleone

Trudno opisać świat ujęty w powieści “Rodzina Corleone” bez właściwej w tym zakresie komparatystyki, punktem odniesienia jest oczywiście “Ojciec Chrzestny”, powieść niezmiennie od lat ciesząca się moją szczerą miłością, wielkim uznaniem. Ekranizacja tego wielkiego dzieła również została dokonana z rozmachem, postacie tak ważne dla kina w rolach głównych jak Marlon Brando i Al Pacino najlepiej oddają monumentalny charakter ów dzieła. Gdzie zatem umieściłbym “Rodzinę Carleone” w tej piramidzie mafijnych opowieści? Na podium! Tuż za drugą częścią “Ojca Chrzestnego” i daleko przed jej trzecią częścią. “Rodzina Corleone” to przede wszystkim fantastyczne uzupełnienie historii o Don Corleone i świecie w którym przyszło mu walczyć o pozycję w mafijnej strukturze Nowego Jorku.<br> <br> Na początek ustalmy jedno: Luka Brasi tym razem nie podrzuca zdechłych ryb na wycieraczki rodzin, których członkowie wpadli w jego monstrualnie zbudowane ramiona by oddać ostatnie tchnienie w imię mafijnych porachunków. Tym razem Luka Brasi będzie motywowany osobistą zemstą na człowieku, któremu przed laty Don Corleone dał pozycję. dom i rodzinę. <br> <br> Sama książka stanowi doskonały backstory dla całego uniwersum Ojca Chrzestnego: Akcja powieści rozpoczyna się w czasach, gdy młodsi synowie Dona Corleone nieświadomi czym para się ich ojciec dorastają w spokoju, ciesząc się urokami dzieciństwa. Najstarszy Syn, Sonny kilka lat wcześniej był świadkiem jak jego ojciec i zaprzyjaźnieni mu mężczyźni wykonują egzekucję na człowieku mieszkającym w sąsiedztwie: młody Sonny zapatrzony w ojca szybko staje na czele własnego gangu. To wiedza, której nie znajdziecie w żadnej z części Ojca Chrzestnego, podobnie jak droga, którą miał do przebycia Luca Brasi zanim stał się legendą w świecie przestępczym i zaufanym człowiekiem Dona Corleone. Podobnych retrospekcji jest więcej, książka bowiem fantastycznie opisuje wydarzenia, które miały miejsce na długo przed tym jak Don Corleone stał się postacią wiodącą w strukturach mafii Nowego Jorku. <br> <br> Mnóstwo innych wspaniałych postaci, w tym kilku szalonych Irlandczyków. Ale nie chcę zdradzić żadnych niespodzianek, które są smaczne jak klasyczna, włoska pizza. Dla fanów “Ojca Chrzestnego” pozycja obowiązkowa, Ci z was którzy nie czytali powieści Mario Puzo mają szansę zakochać się w świecie, gdzie miłość i przyjaźń stawiane są na równi z szacunkiem i lojalnością, a rodzina jest najważniejsza.

Trudno opisać świat ujęty w powieści “Rodzina Corleone” bez właściwej w tym zakresie komparatystyki, punktem odniesienia jest oczywiście “Ojciec Chrzestny”, powieść niezmiennie od lat ciesząca się moją szczerą miłością, wielkim uznaniem. Ekranizacja tego wielkiego dzieła również została dokonana z rozmachem, postacie tak ważne dla kina w rolach głównych jak Marlon Brando i Al Pacino najlepiej oddają monumentalny charakter ów dzieła. Gdzie zatem umieściłbym “Rodzinę Carleone” w tej piramidzie mafijnych opowieści? Na podium! Tuż za drugą częścią “Ojca Chrzestnego” i daleko przed jej trzecią częścią. “Rodzina Corleone” to przede wszystkim fantastyczne uzupełnienie historii o Don Corleone i świecie w którym przyszło mu walczyć o pozycję w mafijnej strukturze Nowego Jorku.<br> <br> Na początek ustalmy jedno: Luka Brasi tym razem nie podrzuca zdechłych ryb na wycieraczki rodzin, których członkowie wpadli w jego monstrualnie zbudowane ramiona by oddać ostatnie tchnienie w imię mafijnych porachunków. Tym razem Luka Brasi będzie motywowany osobistą zemstą na człowieku, któremu przed laty Don Corleone dał pozycję. dom i rodzinę. <br> <br> Sama książka stanowi doskonały backstory dla całego uniwersum Ojca Chrzestnego: Akcja powieści rozpoczyna się w czasach, gdy młodsi synowie Dona Corleone nieświadomi czym para się ich ojciec dorastają w spokoju, ciesząc się urokami dzieciństwa. Najstarszy Syn, Sonny kilka lat wcześniej był świadkiem jak jego ojciec i zaprzyjaźnieni mu mężczyźni wykonują egzekucję na człowieku mieszkającym w sąsiedztwie: młody Sonny zapatrzony w ojca szybko staje na czele własnego gangu. To wiedza, której nie znajdziecie w żadnej z części Ojca Chrzestnego, podobnie jak droga, którą miał do przebycia Luca Brasi zanim stał się legendą w świecie przestępczym i zaufanym człowiekiem Dona Corleone. Podobnych retrospekcji jest więcej, książka bowiem fantastycznie opisuje wydarzenia, które miały miejsce na długo przed tym jak Don Corleone stał się postacią wiodącą w strukturach mafii Nowego Jorku. <br> <br> Mnóstwo innych wspaniałych postaci, w tym kilku szalonych Irlandczyków. Ale nie chcę zdradzić żadnych niespodzianek, które są smaczne jak klasyczna, włoska pizza. Dla fanów “Ojca Chrzestnego” pozycja obowiązkowa, Ci z was którzy nie czytali powieści Mario Puzo mają szansę zakochać się w świecie, gdzie miłość i przyjaźń stawiane są na równi z szacunkiem i lojalnością, a rodzina jest najważniejsza.

Dobra, ale nie rewelacyjna. Jest to w zasadzie prequel do "Ojca chrzestnego", który w zasadzie świetnie wypełnia historie, które są podane jako bardzo krótkie opisy w pierwszej książce: znajdziemy tu więc odpowiedzi na pytania, jak Vito Corleone i rodzina Corleone doszła do władzy; wojna, która miała miejsce "10 lat temu" opisana w pierwszej książce; jak Sonny wszedł do biznesu ojca; i historia Luki Brasi, która w mojej subiektywnej opinii rzuca nowe światło na człowieka, którego wszyscy się bali. <br> <br> Najwyraźniej Mario Puzo napisał to jako scenariusz, który Falco następnie przekształcił w powieść. Trudno o inne wrażenie, skoro pierwszą połowę książki zdecydowanie czyta się jak scenariusz: sztywne dialogi z nadużywaniem mafijnego slangu (np. w jednym akapicie były 3 różne słowa użyte dla słowa "broń"), i niedopracowane opisy dziejących się akcji. Poprawiło się to mniej więcej w połowie książki, co pomogło w czytaniu, ale nie w ogólnej przyjemności z czasu spędzonego nad lekturą. Na uwagę zasługuje również wątek samego Sonnego, którego postać nieco różni się od tej przestawionej w “Ojcu Chrzestnym”, dotyczy to https://******.** powodów dla których wszedł on do “rodziny”, co dla fanów największego dzieła Mario Puzo może być…. trudne do przełknięcia. <br> <br> Wśród moich znajomych “Rodzina Corleone” zbiera ambiwalentne recenzje, większość skupia się na pozytywach, czyli zyskaniu dzięki tej książce pełniejszej wiedzy na temat uniwersum “Ojca Chrzestnego”, poznaniu motywów działań wielu postaci na długo przed tym jak Nowy Jork ogarnęła wojna mafiosów. Cześć podnosi argument, że brakuje w tej książce tego charakterystycznej dla Puzo głębi w opisywaniu struktur przestępczych, które w odbiorze kultury masowej niemal identyfikowano z "rodziną", sam Mario Puzo te porównania uważał na celne i właściwe, nie uciekał od nich. “Rodzina Corleone” to książka o mafii i jeśli zapomnieć na chwile o doskonałości “Ojca Chrzestnego” jako dzieła ponadczasowego, “Rodzina Corleone” będzie przyjemna przygodą z literaturą w zimowy wieczór.<br> <br> Zostawiam 4 gwiazdki!

Dobra, ale nie rewelacyjna. Jest to w zasadzie prequel do "Ojca chrzestnego", który w zasadzie świetnie wypełnia historie, które są podane jako bardzo krótkie opisy w pierwszej książce: znajdziemy tu więc odpowiedzi na pytania, jak Vito Corleone i rodzina Corleone doszła do władzy; wojna, która miała miejsce "10 lat temu" opisana w pierwszej książce; jak Sonny wszedł do biznesu ojca; i historia Luki Brasi, która w mojej subiektywnej opinii rzuca nowe światło na człowieka, którego wszyscy się bali. <br> <br> Najwyraźniej Mario Puzo napisał to jako scenariusz, który Falco następnie przekształcił w powieść. Trudno o inne wrażenie, skoro pierwszą połowę książki zdecydowanie czyta się jak scenariusz: sztywne dialogi z nadużywaniem mafijnego slangu (np. w jednym akapicie były 3 różne słowa użyte dla słowa "broń"), i niedopracowane opisy dziejących się akcji. Poprawiło się to mniej więcej w połowie książki, co pomogło w czytaniu, ale nie w ogólnej przyjemności z czasu spędzonego nad lekturą. Na uwagę zasługuje również wątek samego Sonnego, którego postać nieco różni się od tej przestawionej w “Ojcu Chrzestnym”, dotyczy to https://******.** powodów dla których wszedł on do “rodziny”, co dla fanów największego dzieła Mario Puzo może być…. trudne do przełknięcia. <br> <br> Wśród moich znajomych “Rodzina Corleone” zbiera ambiwalentne recenzje, większość skupia się na pozytywach, czyli zyskaniu dzięki tej książce pełniejszej wiedzy na temat uniwersum “Ojca Chrzestnego”, poznaniu motywów działań wielu postaci na długo przed tym jak Nowy Jork ogarnęła wojna mafiosów. Cześć podnosi argument, że brakuje w tej książce tego charakterystycznej dla Puzo głębi w opisywaniu struktur przestępczych, które w odbiorze kultury masowej niemal identyfikowano z "rodziną", sam Mario Puzo te porównania uważał na celne i właściwe, nie uciekał od nich. “Rodzina Corleone” to książka o mafii i jeśli zapomnieć na chwile o doskonałości “Ojca Chrzestnego” jako dzieła ponadczasowego, “Rodzina Corleone” będzie przyjemna przygodą z literaturą w zimowy wieczór.<br> <br> Zostawiam 4 gwiazdki!