Psi Patrol Opowiadania.

Jakiś czas temu mój małżonek wrócił z pracy i podjął próby poważnej rozmowy w sprawie bajek naszego syna. Oboje wiemy doskonale, że Psi Patrol to fenomen wśród dzieci, trudno z nim walczyć, jeszcze trudniej od niego uciec. Maciuś, nasz syn szczególnie lubi postać Chase. Podobnie jak swój ulubieniec całymi dniami potrafi bawić się koparką, na szczęście nie ma nadwagi jak pocieszny buldog francuski. Chase to pocieszny ulubienie całej rodziny, na ulubionym kubku, z którego pije mój syn kakao, patrzy na mnie uśmiechnięty bohater Psiego Patrolu. Kanadyjski serial szturmem wdarł się do popkultury i objął swoim zasięgiem cały świat. W Polsce Gazeta Wyborcza poświęciła nawet artykuł Psiemu Patrolowi, jako by ten promował niezdrowe wartości. Jakie? Poddaństwo i hierarchiczność. Mąż roześmiał się, kiedy o tym mówił, choć jak przekonywał później, chciałbym poważny i zobaczyć moją minę. U nas w domu często jest wesoło, może dlatego, że mniej się mówi o polityce, a więcej czasu poświęcamy sobie nawzajem?  
 
Psi Patrol zadebiutował na małym ekranie w 2013 roku. Nikt wtedy nie zastanawiał się na pewną tajemnicą serialowej opowieści. W Kanadzie prawo ogranicza właścicieli zwierząt do bardzo konkretnych liczb: mieszkańcy kraju spod znaku Klonowego Liścia mogą maksymalnie trzymać pod dachem sześć kotów i trzy psy. To wyjaśnia, dlaczego burmistrz Miasta Zatoki przygód ma właśnie sześć kotków. Dlaczego Ryder, 10-letni chłopiec stojący na czele Psiego Patrolu ma aż sześć psiaków? Kto chce, znajdzie powód, aby szkalować dobre imię Psiego Patrolu. Ja wolę widzieć w tej bajce element szczęśliwego dzieciństwa mojego syna, który na dźwięk piosenki otwierającej kolejny odcinek wprost skacze z radości. Można na to psioczyć, ale można też wykorzystać popularność Psiego Patrolu do pozytywnego wpływania na rozwój naszego malucha. Służą temu książeczki z wizerunkiem ulubionych bohaterów z kreskówki. Wczoraj przyszedł do nas kurier i największą ekscytację wywołała książka „Psi Patrol. Opowiadania. Odrzutowiec na ratunek”. Miałam nawet czas, aby po południu poczytać „Kobietę w walizce” Kasi Bondy, mój syn całkowicie przepadł w swojej nowej książce. Wieczorem zagaiłam rozmowę o jej treść, usłyszałam jakieś niestworzone historie, ale podtytuł z odrzutowcem od razu sugerował niesamowitą przygodę. Takie są właśnie bajki w formie książkowej z Psim Patrolem: uzupełniają serialowa opowieść, a jednocześnie wyrabiają w dziecku nawyk do przeglądania książek. Rozwija to umiejętności manualne, w przeciwieństwie do obsługi smartfona, jednocześnie przyzwyczaja wyobraźnię dziecka do magii ukrytej między storami książek. W Polsce publikacje związane z Psim Patrolem promuje wydawnictwo Media Service Zawada. Książeczki są z reguły cienkie, mają kilkanaście stron. Mamy w domu dwie większe książki z Psim Patrolem, ale to zbiór opowiadań, takie książki trudniej dostać. Łatwiej o krótkie opowieści wzbogacone o barwne rysunki postaci z ulubionej kreskówki naszych dzieci. Stare polskie porzekadło mówi, że nie ważne co mówią, ważne, że mówią! Parafrazując: niechaj nasze dzieci czytają, co chcą, ważne, że znajdują przyjemność w książkach, a nie sięgają tylko po telefony. Kiedyś to zaprocentuje mojemu synkowi. Wierze w to mocno ?  

Popularność wokół kanadyjskiego serialu animowanego pod tytułem „Psi Patrol” udzieliła się również mojemu trzyletniemu synkowi. Podobno każde dziecko ma swojego ulubieńca w ekipie Rydera. W oczach mojego dziecka najciekawszą postacią jest Chase, który na co dzień jeździ w koparce, w której swoją drogą ledwo się mieści! Cóż, buldogi francuskie to pocieszne stworzenia, ale niezbyt mobilne, przez co koparka dla Chase’a wydaje się jak najbardziej uzasadnionym zabiegiem ze strony producentów serialu. Każdy z członków psiej ekipy ratunkowej ma swoją własne, unikalne umiejętności i wyposażenie potrzebne do realizowania trudnych misji w świecie Zatoki Przygód. No dobra, może trochę podkoloryzowałam rzeczywistość bajkową, ponieważ trudności, z jakimi mierzą się psiaki z Psiego Patrolu, wcale nie są jakieś szalenie wymagane i co ważniejsze, nie promują walki czy innej formy przemocy. Czasami ktoś wpadnie w poślizg, innym razem ze znajdujących się w pobliżu gór zejdzie lawina, albo zniknie woda z basenu w upalny dzień. Każda taka sytuacja wymaga reakcji ze strony Rydera, który kolejno zwołuje Psi Patrol i decyduje, który z jego członków wykona następne zadanie. Kiedy wybór pada na Chase’a zwykle słyszę o tym z salonu, gdzie mój syn ogląda bajkę w czasie gotowania obiadu. To na swój sposób fascynujące, że mój syn ogląda bajkę już ponad rok i wciąż nie tylko mu się ona nie znudziła, ale budzi podobne emocje jak na początku ?  
 
Znakomitym pomysłem na uzupełnienie serialowej opowieści będą książki wydawnictwa Media Service Zawada z Psim Patrolem w roli głównej. Kilka dni temu kupiłam dla synka parę publikacji z członkami psiej ekipy ratunkowej, a prawdziwym hitem okazała się książka pod tytułem „Psi Patrol. Opowiadania. Odrzutowiec na ratunek”. Większość książeczek pośrednio lub bezpośrednio nawiązuje do konkretnych odcinków popularnego serialu kanadyjskiego, jednak największą radość mojemu dziecku sprawiają zupełnie nowe przygody ulubionych bohaterów. Książka „Psi Patrol. Opowiadania. Odrzutowiec na ratunek” jest tego znakomitym przykładem, Mateusz codziennie od trzech dni nie chce się rozstać ze swoją nową książką ?  

Z uwagi na treść i formę książki, wydaje się ona szczególnie dedykowana młodszym dzieciom w wieku 2-3 lat. Książki wydawnictwa Media Service Zawada traktuje jako możliwość wyrobienia w moim synku nawyku sięgania po książki, może w przyszłości zdecydujemy się na bardziej wymagające opowieści? Aktualnie jednak moje dziecko czerpie przyjemność z przeglądania ilustracji przedstawiających Chase’a oraz innym psiaków z Psiego Patrolu i nie sądzę, aby w przyszłości miało się to szybko zmienić! ?