Proroctwo Królowej Saby

Królowa Saby, niekiedy określana jako trzynasta Sybilla, pojawia się w trzech starożytnych tekstach: Biblii, Koranie oraz Kebra Nagast, znanego również jako Chwała Królów Abisynii. W tradycji europejskiej przyjęto nazywać ją Michaldą, natomiast w kulturze arabskiej znana jest jako Bilkis, podczas gdy jej prawdziwe abisyńskie imię to Makeda. Przypisywana jej przepowiednia dotyczy nadchodzących dni ostatecznych, znaków końca świata i oferuje wskazówki, jak je rozpoznać. Proroctwa Królowej Saby, Michaldy, według niektórych źródeł sięgają roku 875 przed narodzeniem Chrystusa. Opowieści głoszą, że odwiedziła króla Salomona, przekazując mu swoje wizje dotyczące przyszłych losów świata. Salomon zlecił swojemu kronikarzowi ich zanotowanie. W swoich proroctwach Królowa Saby przewiduje, że choć Bóg będzie dawał znaki na niebie, mające napominać ludzi, to jednak ludzie pozostaną uparci w swoich grzechach, a ich serca nie będą wrażliwe na dobro i cnotę. Michalda, jako Królowa Saby, wciąż uważana jest przez wielu za jedną z największych wizjonerek w historii. Jej proroctwa obejmują wydarzenia takie jak narodziny Jezusa Chrystusa, światowe konflikty, postęp technologiczny oraz wojny światowe. Otwarcie mówiła także o końcu świata. Przepowiednie Królowej Saby są zebrane w trzech księgach, a w ostatniej zawarto siedem znaków, które poprzedzają koniec świata. Gdy wszystkie te znaki się urzeczywistnią, świat czeka Armagedon, czyli ostateczny koniec ludzkości.