Pozwól mi zostać

„Pozwól mi zostać” Tijan to zdecydowanie jedna z naj, naj, najpiękniejszych książek, jakie kiedykolwiek czytałam. Porywająca, zachwycająca lektura potrafiąca trafić prosto do serca czytelnika już od pierwszej strony i przykuć go do pozostałych. Nigdy wcześnie nie czytałam nic tej autorki, była mi w sumie zupełnie obca. Nabycie tej książki to w sumie tylko przypadek, a więc znalezienie strony w zakładce z wyprzedażą na skupszop.pl. Już sama okładka zachęca do przeczytania, tak samo jak opis. Mimo że zaczęłam czytać ją w nocy to nie mogłam jej odłożyć nawet na chwilę i tym samym znalazłam się w świecie bohaterów, którzy na jakiś czas stali się mi bliscy.

Mackenzie razem z rodzicami, bratem i siostrą bliźniaczką zmieniają miejsce zamieszkania na inny stan ze względu na pracę ojca. Niedługo zaczyna wyjątkowy dla każdego okres maturalny. Jej młodszy brat Robbie jest niesamowicie inteligentny, a siostra bliźniaczka zawsze najpopularniejsza. Mackenzie jest tym normalnym, zwykłym, nieszczególnie wyróżniającym się z dzieci. Niestety, niedługo po przeprowadzce Mackenzie czeka największa tragedia w jej życiu.  Na dzień przed 18. urodzinami Willow, jej siostra bliźniaczka, popełnia samobójstwo. To spada na nią jak grom z jasnego nieba, a odnajduje ją Mac. Nie potrafi sobie poradzić z tą stratą. Trzyma się mocno młodszego brata, ale i o nim czasem zapomina. Jej rodzice żyją obok niej i zajmują się głównie własną żałobą, własnym cierpienie. Czuć po prostu jej bezsilność i smutek. Jej serce i głowa są zamknięte, a Ty chciałabyś ze wszystkich sił spróbować je dla niej otworzyć. Ponieważ Mackenzie jest bardzo zamknięta, także po prostu nie poznajesz jej do końca, ale współczujesz jej tak bardzo, że chcesz czytać dalej. Dopiero u Ryana znajduje wsparcie i zrozumienie. Razem z nim próbuje sobie poradzić w życiu, w nowym mieście, w nowej szkole, ale przede wszystkim już jako dziewczyna bez siostry bliźniaczki. Takiego Ryana życzy się każdemu, kto znajdzie się w takiej sytuacji.

„Tkwi we mnie wiele warstw bólu. Takiego, którego nie potrafię opisać słowami, a pod nim kryje się piekło. Jest krwawe, płonie żywym ogniem. To agonia. Cierpienie. Tortura.”

Tijan udało się stworzyć mistrzowską książkę, z trzymającą w napięciu i zachwycającą narracją, a potem coraz większą ciekawością, by czytać dalej i dowiedzieć się, co przyniesie epilog. Uwielbiałam wszystko w tej historii, od dwóch głównych bohaterów do wszystkich postaci drugoplanowych - Nicka i Pete'a i ich unikalnego poczucia humoru, nie zapominając o reszcie grupy przyjaciół Ryana i antagonistów gotowych udaremnić Mac, aby zwrócić uwagę Ryana.

Ale „Pozwól mi zostać” to nie tylko historia dziewczyny zmagającej się z dręczycielami w nowej szkole, to nie tylko historia dziewczyny, która po raz pierwszy znajduje się w ramionach chłopaka, który chce ją taką, jaka jest, to historia dziewczyny próbującej dzień po dniu zaakceptować siebie i przyjąć miłość ludzi w jej życiu. Historia, która mówi o żałobie i nie demonizuje jej, a wręcz przeciwnie, akceptuje ją jako integralną część życia.

Opowieść dla nastolatków, ale nie tylko dla nastolatków, ale dla wszystkich, którzy szukają w lekturze, choćby najbardziej bolesnej czy słodkiej lub romantycznej, czegoś, co może przemówić do naszej duszy i pozwolić nam dorastać poprzez czytanie.

„Pozwól mi zostać” to historia żałoby, która może rozerwać rodzinę na strzępy, ale także opowieść o tym, jak żałoba i cierpienie mogą czasem połączyć ludzi w sposób niemożliwy wcześniej do pomyślenia. „Pozwól mi zostać” niewątpliwie opowiada również o tym, jak trudno jest kontynuować życie po żałobie, która postawiła wszystko pod znakiem zapytania, ale także o tym, jak można zareagować na stratę i nauczyć się rozwijać i akceptować siebie pomimo bólu i wspomnień.

Główną bohaterką i jedyną narratorką tej powieści jest Mackenzie. Zawsze na uboczu, przyzwyczajona do bycia w cieniu, nagle znajduje się w centrum uwagi i przyciąga wzrok wszystkich. Nie pomaga fakt, że jedyny chłopak, który wydaje się ją rozumieć i uspokajać, kiedy wszystko wokół niej to chaos i ból, jest również najpopularniejszym chłopakiem w szkole i że nikt nie rozumie, dlaczego postanowił z nią zostać.

Uwielbiałam Mackenzie, może to dlatego, że ból po stracie jest taki sam niezależnie od tego, w jaki sposób na niego spojrzysz, ale odnalazłam siebie w jej słowach, byłam w stanie sympatyzować z nią w sposób, w jaki rzadko robię to z powieściami typu young adult. Podobało mi się, że mimo bólu postanowiła nie ukrywać się i nie zamykać w sobie, ale próbowała zbliżyć się do Ryana i znaleźć w nim siłę i odwagę, by poprosić o pomoc i nie musieć być sama w starciu ze ścigającymi ją demonami. Ale nie tylko Mac udało się mnie przekonać, że można być odważną bohaterką nawet wtedy, gdy nie czuje się odważna i zdolna do podjęcia wyzwań, które wydają się nie do pokonania, „Pozwól mi zostać” to także historia Ryana, złotego chłopca szkoły, najpopularniejszego chłopaka, niekwestionowanego koszykówki w sąsiedztwie. Ryan w ogóle nie wydaje się być jak najpopularniejszy chłopak.  Ryan to prosty chłopak, który kocha swoją grupę przyjaciół, skromny i dający się lubić, ale przede wszystkim potrafiący zrozumieć innych w tak podstawowy sposób, że jest najlepszym przyjacielem, którego każdy chciałby mieć u swojego boku. Uwielbiałam jego relację z Mackenzie, jego bycie u jej boku mimo wszystko, mimo oczekiwań przyjaciół, mimo wszelkich konwenansów społecznych i mimo bólu, który tkwi w Mackenzie przypominającej mu o najgorszym roku jego życia.

„Pozwól mi zostać” Tijan jest to książka znajdująca się w gatunku literatury młodzieżowej, ale tematy, które porusza są bardzo dojrzałe. Cała podróż odrodzenia głównego bohatera jest zaskakująca i przekazuje dużo nadziei. Naprawdę skłoniła mnie do refleksji nad tym, że ludzie widzą tylko nasz zewnętrzny obraz, podczas gdy w środku możemy być kimś zupełnie innym. Jedyną wadą książki jest zakończenie, bo po wielkiej rewelacji wolałabym epilog, żeby zrozumieć dalsze losy bohaterów. Poza tym wspaniała.