Portret w półcieniach

"Portret w półcieniach" jest porywającą narracją o polskich artystach – malarzach, rzeźbiarzach, poetach i pisarzach żyjących w drugiej połowie XIX wieku. Działali oni nie w Polsce, gdyż ta nie istniała wtedy na mapie Europy, lecz w Królestwie Galicji i Lodomerii, znanym także ironicznie jako Golicja i Głodomeria. Zdolna młodzież, pochodząca często z podupadłych rodów szlacheckich, z pomocą prywatnych mecenasów wyruszała do Lwowa, Krakowa, Wiednia, Monachium, Drezna czy Paryża w poszukiwaniu artystycznego rozwoju i uznania. Choć niektórym się poszczęściło, większość zapłaciła wysoką cenę za swoje osiągnięcia.

Jednym z takich artystów był Artur Grottger, wybitny rysownik, który dzięki stypendium cesarskiemu ukończył studia w Wiedniu, zdobywając szybką popularność i szacunek. Mimo wczesnych sukcesów, jego fortuna szybko się odwróciła. Zmarł młodo, mając zaledwie trzydzieści lat, cierpiąc na chorobę i niedostatek. Jego marzenie o małżeńskim szczęściu pozostało niespełnione. Historie wokół śmierci Grottgera, jego powrotu do ojczyzny i pochówku na Cmentarzu Łyczakowskim w 1867 roku przeplatają się z losami tych, którzy go cenili: Wandą Monné-Młodnicką, Karolem Młodnickim, Janem Matejką, Andrzejem Grabowskim, Parysem Filippim, Danielem Pentherem, Kornelem Ujejskim, Adamem Chmielowskim i wielu innych.

„Portret w półcieniach” choć opiera się na autentycznych faktach, wzbogacony jest o zmyśloną fabularnie narrację. Autentyczności dodają listy Grottgera do ukochanej narzeczonej, fragmenty jej dzienników oraz korespondencja Kornela Ujejskiego z Młodnicką, wplecione w opowieść.