Połów. Cykl Vestmanna. Tom 2

Złote dziecko polskiego kryminału zaprasza na ucztę literacką! Fani Chyłki i Zordona nie potrzebują zachęty, tym z was, którzy nie spotkali się do tej pory z twórczością Mroza przedstawię pokrótce co myślę o“Połowie”! <br> <br> Jak można było przypuszczać, co najmniej dziwne (w interesujący, nietypowy sposób dziwne) zakończenie “Enklawy” oznacza, że historia Hallbjorna i Katrine jest daleka od zakończenia. Oboje ponownie spotkają się w Vestmannie, a powodem, dla którego duńska policjantka trafi na Wyspy Owcze jest odnaleziony szkielet - kości sprzed trzydziestu lat, których tożsamość nie da spokoju bohaterce.<br> <br> Stare kości, które w zasadzie mało kogo interesują nie mają szans w starciu z zaginięciem, a może i morderstwem nastolatki. Stąd impet znany z tomu pierwszego tu jest nieobecny. Autor cały czas dobrze sobie radzi ze słowami, ale jest to pierwsza książka Remigiusza Mroza, przy której momentami zdarzało mi się ziewnąć. Powodem jest właśnie mało ciekawa sprawa z przeszłości; od samego początku widać, że nie będzie to niesamowity fajerwerk, żaden gigantyczny, zapadający w pamięć twist (choć autor w ostatnich zdaniach naprawdę się stara, to jednak nie jest ten poziom, co w “Enklawie”). Jedyne, co nam zostaje, to otoczenie, czyli sprawy łączące naszych bohaterów. I tu jest nieźle, nie dość, że para ma wiele spraw do wyjaśnienia, i musi się zmierzyć z naprawdę poważnymi konsekwencjami wydarzeń sprzed roku, to jeszcze autor bezlitośnie dorzuca nowe, gigantyczne wręcz problemy.<br> <br> Ponieważ czytałem “Połów” już dobrze wiedząc, że na rynku jest kolejny tom, nie potrafiłem się odpędzić od uczucia, że jest to ten najsłabszy, drugi tom trylogii. Oczywiście nie wiem, czy to będzie trylogia czy coś dłuższego, ale “Połów” faktycznie przebrnąłem szybko tylko dlatego, że chcę wiedzieć co będzie dalej z bohaterami, i fakt powstania kolejnej książki daje oby nie złudną nadzieję. Romans przy kryminale u mnie jest zawsze mile widziany, więc się do Hallbjorna i Katrine zwyczajnie przyzwyczaiłem i życzę im jak najlepiej.<br> <br> Reasumując, widoczny jest tu ten charakterystyczny sznyt Mroza, pomysł na intrygę i romans w tle, a sama książka być może nie należy do najlepszych w dorobku autora, niemniej to wciąż moje “guilty pleasure”, pomysł na wieczory po ciężkim dniu pracy, wolne od obowiązków i zainteresowania ze strony świata, jeśli też szukać wytchnienia i dobrej zabawy w towarzystwie autora o lekkim sposobie pisania, śmiało!

Czytając Chyłkowe przygody spod znaku pióra Remigiusza Mroza na stałe dodałam tego autora do moich ulubionych, kilkanascie tomów Chyłki i Zordona sprawiło, że poczułam miętę do polskich kryminałów, co jest o tyle ciekawe, że…. sam Mróz występuje też pod pseudonimem Ove Logmansbo, a sama twórczość mocno może konkurować z najlepszymi, skandynawskimi kryminałami. <br> <br> Pierwszy wniosek? Znów sprawdziła się moja prywatna teza, iż drugi tom w przeróżnych trylogiach/seriach jest zdecydowanie lepszy od pierwszego!<br> <br> Dlaczego warto sięgnąć po "Połów"?<br> <br> Jak sam autor podkreślał w wielu wywiadach, jeszcze nikt nie osadził fabuły kryminału w tym konkretnym miejscu. R. Mróz zaryzykował i była to bardzo dobra i słuszna decyzja. Wyspy Owcze to miejsce tajemnicze, mroczne - idealne dla kryminalnej zagadki. Na Wyspach Owczych każdy każdego zna, wydawałoby się, że nikt nie skrywa żadnych tajemnic i nieznanych historii z przeszłości. Nic bardziej mylnego. Nawet tak zamknięta społeczność jak mieszkańcy Wysp Owczych potrafią latami dochowywać największych tajemnic, które bezpośrednio wiążą się z obecnym dochodzeniem prowadzonym przez głównych bohaterów powieści. R. Mróz po raz kolejny pokazuje swój wielki talent do pisania kryminałów i osadzania fabuły wraz z kryminalną intrygą w tle. Stopniowo wraz z naszymi śledczymi łączymy kolejne fakty i rozwiązujemy zagadki z przeszłości, które rzucają zupełnie inne światło na teraźniejszość.<br> <br> Reasumując - "Połów" to bardzo dobra kontynuacja "Enklawy" i kolejna już bardzo dobra powieść kryminalna autorstwa R. Mroza. Wiele głosów, zwłaszcza krytyków literackich permanentnie umniejsza dokonania Mroza, zupełnie jakby pisali recenzje w myśl zasady “Kiepskie bo polskie”. Nie do konca to rozumiem, zwlaszcza ze sam autor daleko swoja tworczoscia wykracza poza nasze granice, niniejsza książka jest tego dobrym dowodem, warto dać sobie szansę i przeczytać “Połów”, lektura to bowiem lekka i przyjemna oczami fanki kryminałów, a przy tym przynosi dreszczyk emocji i zagadkę trudną…. na początku do odgadnięcia;-)

Złote dziecko polskiego kryminału zaprasza na ucztę literacką! Fani Chyłki i Zordona nie potrzebują zachęty, tym z was, którzy nie spotkali się do tej pory z twórczością Mroza przedstawię pokrótce co myślę o“Połowie”! <br> <br> Jak można było przypuszczać, co najmniej dziwne (w interesujący, nietypowy sposób dziwne) zakończenie “Enklawy” oznacza, że historia Hallbjorna i Katrine jest daleka od zakończenia. Oboje ponownie spotkają się w Vestmannie, a powodem, dla którego duńska policjantka trafi na Wyspy Owcze jest odnaleziony szkielet - kości sprzed trzydziestu lat, których tożsamość nie da spokoju bohaterce.<br> <br> Stare kości, które w zasadzie mało kogo interesują nie mają szans w starciu z zaginięciem, a może i morderstwem nastolatki. Stąd impet znany z tomu pierwszego tu jest nieobecny. Autor cały czas dobrze sobie radzi ze słowami, ale jest to pierwsza książka Remigiusza Mroza, przy której momentami zdarzało mi się ziewnąć. Powodem jest właśnie mało ciekawa sprawa z przeszłości; od samego początku widać, że nie będzie to niesamowity fajerwerk, żaden gigantyczny, zapadający w pamięć twist (choć autor w ostatnich zdaniach naprawdę się stara, to jednak nie jest ten poziom, co w “Enklawie”). Jedyne, co nam zostaje, to otoczenie, czyli sprawy łączące naszych bohaterów. I tu jest nieźle, nie dość, że para ma wiele spraw do wyjaśnienia, i musi się zmierzyć z naprawdę poważnymi konsekwencjami wydarzeń sprzed roku, to jeszcze autor bezlitośnie dorzuca nowe, gigantyczne wręcz problemy.<br> <br> Ponieważ czytałem “Połów” już dobrze wiedząc, że na rynku jest kolejny tom, nie potrafiłem się odpędzić od uczucia, że jest to ten najsłabszy, drugi tom trylogii. Oczywiście nie wiem, czy to będzie trylogia czy coś dłuższego, ale “Połów” faktycznie przebrnąłem szybko tylko dlatego, że chcę wiedzieć co będzie dalej z bohaterami, i fakt powstania kolejnej książki daje oby nie złudną nadzieję. Romans przy kryminale u mnie jest zawsze mile widziany, więc się do Hallbjorna i Katrine zwyczajnie przyzwyczaiłem i życzę im jak najlepiej.<br> <br> Reasumując, widoczny jest tu ten charakterystyczny sznyt Mroza, pomysł na intrygę i romans w tle, a sama książka być może nie należy do najlepszych w dorobku autora, niemniej to wciąż moje “guilty pleasure”, pomysł na wieczory po ciężkim dniu pracy, wolne od obowiązków i zainteresowania ze strony świata, jeśli też szukać wytchnienia i dobrej zabawy w towarzystwie autora o lekkim sposobie pisania, śmiało!

Czytając Chyłkowe przygody spod znaku pióra Remigiusza Mroza na stałe dodałam tego autora do moich ulubionych, kilkanascie tomów Chyłki i Zordona sprawiło, że poczułam miętę do polskich kryminałów, co jest o tyle ciekawe, że…. sam Mróz występuje też pod pseudonimem Ove Logmansbo, a sama twórczość mocno może konkurować z najlepszymi, skandynawskimi kryminałami. <br> <br> Pierwszy wniosek? Znów sprawdziła się moja prywatna teza, iż drugi tom w przeróżnych trylogiach/seriach jest zdecydowanie lepszy od pierwszego!<br> <br> Dlaczego warto sięgnąć po "Połów"?<br> <br> Jak sam autor podkreślał w wielu wywiadach, jeszcze nikt nie osadził fabuły kryminału w tym konkretnym miejscu. R. Mróz zaryzykował i była to bardzo dobra i słuszna decyzja. Wyspy Owcze to miejsce tajemnicze, mroczne - idealne dla kryminalnej zagadki. Na Wyspach Owczych każdy każdego zna, wydawałoby się, że nikt nie skrywa żadnych tajemnic i nieznanych historii z przeszłości. Nic bardziej mylnego. Nawet tak zamknięta społeczność jak mieszkańcy Wysp Owczych potrafią latami dochowywać największych tajemnic, które bezpośrednio wiążą się z obecnym dochodzeniem prowadzonym przez głównych bohaterów powieści. R. Mróz po raz kolejny pokazuje swój wielki talent do pisania kryminałów i osadzania fabuły wraz z kryminalną intrygą w tle. Stopniowo wraz z naszymi śledczymi łączymy kolejne fakty i rozwiązujemy zagadki z przeszłości, które rzucają zupełnie inne światło na teraźniejszość.<br> <br> Reasumując - "Połów" to bardzo dobra kontynuacja "Enklawy" i kolejna już bardzo dobra powieść kryminalna autorstwa R. Mroza. Wiele głosów, zwłaszcza krytyków literackich permanentnie umniejsza dokonania Mroza, zupełnie jakby pisali recenzje w myśl zasady “Kiepskie bo polskie”. Nie do konca to rozumiem, zwlaszcza ze sam autor daleko swoja tworczoscia wykracza poza nasze granice, niniejsza książka jest tego dobrym dowodem, warto dać sobie szansę i przeczytać “Połów”, lektura to bowiem lekka i przyjemna oczami fanki kryminałów, a przy tym przynosi dreszczyk emocji i zagadkę trudną…. na początku do odgadnięcia;-)