Pogrzebać kajdany

Wielka Brytania po raz pierwszy miała styczność z handlem niewolnikami w 1555 roku, lecz do końca XVIII wieku stała się dominującą siłą na Atlantyku. Brytyjskie statki przewoziły setki tysięcy zniewolonych mężczyzn, kobiet i dzieci do Ameryki, przyczyniając się do wzrostu gospodarczego poprzez nieludzkie wykorzystywanie pracy czarnoskórych robotników. Marynarze, plantatorzy i handlarze różnymi dobrami, takimi jak cukier, rum czy kakao, opowiadali o olbrzymich zyskach z tych wypraw. Z tego względu handel ludźmi stał się centralnym elementem ekonomicznego dobrobytu kraju, trudno było sobie wyobrazić jego zakaz.

Jednak w 1787 roku w Londynie, w drukarni przy 2 George Yard, dwunastu działaczy opowiadających się przeciw niewolnictwu rozpoczęło coś niezwykłego. Wspólnie, młody duchowny Thomas Clarkson, dawny kapitan statku niewolniczego John Newton, wyzwolony niewolnik Olaudah Equiano oraz ekscentryczny muzyk Granville Sharp, wraz z innymi kwakrami, uruchomili długotrwałą kampanię przeciwko niewolnictwu. Ich działania przyczyniły się do ponad pięćdziesięcioletniego ruchu, przynosząc jedną z największych zmian społecznych w historii.

W książce "Pogrzebać kajdany" Adam Hochschild opowiada o niebywałej historii grupy ludzi, którzy zainicjowali jeden z najbardziej ambitnych i znakomicie zorganizowanych ruchów obywatelskich - abolicjonizm.