Podział ostateczny - C. S. Lewis

Uczę się, że - przynajmniej dla mnie - czytanie Lewisa może być przerażającym, niebezpiecznym przedsięwzięciem. Dlaczego? Ponieważ zmieni cię i wpłynie na ciebie, nie zdając sobie z tego sprawy. Szczerze mówiąc, chwilami czytanie “Podziału ostatecznego” sprawiało mi pewne trudności. Nie mogłem wyjść poza moje teologiczne różnice zdań, ale nauczyłem się przyjmować prawdę, którą przedstawia, bez krytyki, zgadzając się z nią. Wiem, że jestem nikim w porównaniu z Lewisem, ale uważam, że każdy człowiek powinien myśleć samodzielnie, a nie polegać na opiniach innych, niezależnie od sławy.<br> <br> Ta książka dała mi do myślenia i nadal daje do myślenia. Wpada do głowy (przynajmniej do mojej) i stajesz twarzą w twarz z rzeczami, które są dla ciebie wyzwaniem. Ponieważ wszyscy mamy słabości, a tylko głupiec udaje, chcę podzielić się pewnym doświadczeniem. W zeszłym tygodniu zacząłem podążać nierozważną drogą w moim umyśle, co było kwestią minut, może sekund. Kiedy tak zaczynałem, przypomniałem sobie ludzi z tej książki, którzy idą do piekła, i kurczą się do maleńkich istot, bo piekło to maleńkie miejsce. (To jest pewien spoiler, za który przepraszam). Sztuczka z nierozsądnym postępowaniem polega na tym, że my (przynajmniej ja) myślimy, że to nas powiększa, bo tak się czujemy, ale w rzeczywistości stajemy się coraz mniejsi. Zacząłem dostrzegać moje wybory, myśli i niemądre decyzje oraz to, że te rzeczy czynią ze mnie małego człowieczka bez charakteru, a żeby to zrekompensować, nierozsądne rzeczy obiecują, że nas powiększą - tak wygląda cykl zmniejszania się. Przerażające jest to, gdy uświadamiamy sobie, co się kurczy. Ja. Moja istota. Moje istnienie. To mnie przeraża.<br> <br> Historia zaczyna się w autobusie. Wszyscy są martwi i udają się do miejsca pośredniego, pomiędzy niższą a wyższą sferą. Ludzie mają szansę pozbyć się rzeczy, które ich powstrzymują, ale wielu z nich wciąż odmawia. Wiele historii i spotkań pokazuje powody, dla których ludzie odrzucają drogę stawania się większymi - wybierają pomniejszanie się. George MacDonald pojawia się jako postać pod koniec i idzie z nim, tak jak Wergiliusz z Dantem (choć MacDonald wchodzi do "raju"). Mówi on wiele rzeczy, które inspirują mnie do dalszego zgłębiania jego pism.<br> <br> Nie zgadzam się ze wszystkim, co mówi Lewis, ale jego wpływ w krótkim czasie złamał mnie i obudził. Zmienił i nadal zmienia moje życie. Cóż za genialny człowiek.

Jedno z moich ulubionych (jeśli nie ulubione) dzieł C.S. Lewisa (a jestem jego wielkim fanem). Zawarte w tej książce spostrzeżenia na temat Boga i relacji człowieka z Bogiem są genialne!<br> <br> “Podział ostateczny” to książka, którą bardzo dobrze się czyta i choć przypuszczam, że aspekty chrześcijańskie będą oczywiste, można ją również czytać po prostu jako powieść. Są tam pewne jawne "fragmenty nauczania", ale książka jest skonstruowana jako historia fantasy opowiedziana z punktu widzenia narratora. Czytałem już powieści z punktu widzenia innych religii i nie czułem się zmuszony do wyznawania jakiejś wiary wbrew mojej woli, więc nie sądzę, żeby wyznawcy innych religii mieli z tą książką jakiś problem. Jeśli chodzi o chrześcijan, to sądzę, że większości z nich książka ta się spodoba i znajdą w niej (o dziwo, jeśli wziąć pod uwagę niektóre jej elementy) podnoszącą na duchu historię, która jednocześnie prowokuje do myślenia, oświeca, a nawet poucza. Jeśli nie jesteś chrześcijaninem, czy nie wierzysz w żadnego Boga, możesz spróbować i zobaczyć, czy podejdziesz do niej jak do fantazji... to oczywiście zależy od każdego czytelnika.<br> <br> Jeśli chodzi o aspekt religijny i filozoficzny, tytuł jest odpowiedzią na "Małżeństwo Nieba i Piekła” Williama Blake'a. C.S. Lewis w “Podziale Ostatecznym” przedstawia kontrastujące i przeciwstawne spojrzenie, polemizuje z ideami zawartymi w “Małżeństwie Nieba i Piekła”. Chociaż dzieło Blake'a powstało w 1793 roku i nie jest tak dobrze znane, to nie trzeba go czytać, aby bez reszty cieszyć się opowieścią C.S. Lewisa. Zamieszczam tę informację tylko dlatego, że wiem, iż niektórzy będą ciekawi tytułu.<br> <br> Na koniec powtórzę, że jest to książka dotykająca tematyki religii chrześcijańskiej i jeśli jest się chrześcijaninem, to myślę, że można wiele wynieść z tej krótkiej lektury.

Uczę się, że - przynajmniej dla mnie - czytanie Lewisa może być przerażającym, niebezpiecznym przedsięwzięciem. Dlaczego? Ponieważ zmieni cię i wpłynie na ciebie, nie zdając sobie z tego sprawy. Szczerze mówiąc, chwilami czytanie “Podziału ostatecznego” sprawiało mi pewne trudności. Nie mogłem wyjść poza moje teologiczne różnice zdań, ale nauczyłem się przyjmować prawdę, którą przedstawia, bez krytyki, zgadzając się z nią. Wiem, że jestem nikim w porównaniu z Lewisem, ale uważam, że każdy człowiek powinien myśleć samodzielnie, a nie polegać na opiniach innych, niezależnie od sławy.<br> <br> Ta książka dała mi do myślenia i nadal daje do myślenia. Wpada do głowy (przynajmniej do mojej) i stajesz twarzą w twarz z rzeczami, które są dla ciebie wyzwaniem. Ponieważ wszyscy mamy słabości, a tylko głupiec udaje, chcę podzielić się pewnym doświadczeniem. W zeszłym tygodniu zacząłem podążać nierozważną drogą w moim umyśle, co było kwestią minut, może sekund. Kiedy tak zaczynałem, przypomniałem sobie ludzi z tej książki, którzy idą do piekła, i kurczą się do maleńkich istot, bo piekło to maleńkie miejsce. (To jest pewien spoiler, za który przepraszam). Sztuczka z nierozsądnym postępowaniem polega na tym, że my (przynajmniej ja) myślimy, że to nas powiększa, bo tak się czujemy, ale w rzeczywistości stajemy się coraz mniejsi. Zacząłem dostrzegać moje wybory, myśli i niemądre decyzje oraz to, że te rzeczy czynią ze mnie małego człowieczka bez charakteru, a żeby to zrekompensować, nierozsądne rzeczy obiecują, że nas powiększą - tak wygląda cykl zmniejszania się. Przerażające jest to, gdy uświadamiamy sobie, co się kurczy. Ja. Moja istota. Moje istnienie. To mnie przeraża.<br> <br> Historia zaczyna się w autobusie. Wszyscy są martwi i udają się do miejsca pośredniego, pomiędzy niższą a wyższą sferą. Ludzie mają szansę pozbyć się rzeczy, które ich powstrzymują, ale wielu z nich wciąż odmawia. Wiele historii i spotkań pokazuje powody, dla których ludzie odrzucają drogę stawania się większymi - wybierają pomniejszanie się. George MacDonald pojawia się jako postać pod koniec i idzie z nim, tak jak Wergiliusz z Dantem (choć MacDonald wchodzi do "raju"). Mówi on wiele rzeczy, które inspirują mnie do dalszego zgłębiania jego pism.<br> <br> Nie zgadzam się ze wszystkim, co mówi Lewis, ale jego wpływ w krótkim czasie złamał mnie i obudził. Zmienił i nadal zmienia moje życie. Cóż za genialny człowiek.

Jedno z moich ulubionych (jeśli nie ulubione) dzieł C.S. Lewisa (a jestem jego wielkim fanem). Zawarte w tej książce spostrzeżenia na temat Boga i relacji człowieka z Bogiem są genialne!<br> <br> “Podział ostateczny” to książka, którą bardzo dobrze się czyta i choć przypuszczam, że aspekty chrześcijańskie będą oczywiste, można ją również czytać po prostu jako powieść. Są tam pewne jawne "fragmenty nauczania", ale książka jest skonstruowana jako historia fantasy opowiedziana z punktu widzenia narratora. Czytałem już powieści z punktu widzenia innych religii i nie czułem się zmuszony do wyznawania jakiejś wiary wbrew mojej woli, więc nie sądzę, żeby wyznawcy innych religii mieli z tą książką jakiś problem. Jeśli chodzi o chrześcijan, to sądzę, że większości z nich książka ta się spodoba i znajdą w niej (o dziwo, jeśli wziąć pod uwagę niektóre jej elementy) podnoszącą na duchu historię, która jednocześnie prowokuje do myślenia, oświeca, a nawet poucza. Jeśli nie jesteś chrześcijaninem, czy nie wierzysz w żadnego Boga, możesz spróbować i zobaczyć, czy podejdziesz do niej jak do fantazji... to oczywiście zależy od każdego czytelnika.<br> <br> Jeśli chodzi o aspekt religijny i filozoficzny, tytuł jest odpowiedzią na "Małżeństwo Nieba i Piekła” Williama Blake'a. C.S. Lewis w “Podziale Ostatecznym” przedstawia kontrastujące i przeciwstawne spojrzenie, polemizuje z ideami zawartymi w “Małżeństwie Nieba i Piekła”. Chociaż dzieło Blake'a powstało w 1793 roku i nie jest tak dobrze znane, to nie trzeba go czytać, aby bez reszty cieszyć się opowieścią C.S. Lewisa. Zamieszczam tę informację tylko dlatego, że wiem, iż niektórzy będą ciekawi tytułu.<br> <br> Na koniec powtórzę, że jest to książka dotykająca tematyki religii chrześcijańskiej i jeśli jest się chrześcijaninem, to myślę, że można wiele wynieść z tej krótkiej lektury.