Podpalaczka

Andy i Vicky chcą zarobić tylko 200 dolarów, kiedy zapisują się na eksperyment (Próba sześć) w Harrison State College. Dwóch studentów bez grosza przy duszy, którzy jak wielu innych wstrzyknęli sobie jakąś rzekomo nieszkodliwą substancję i w zamian mają kilka zmartwień finansowych mniej.

Wiele lat później, Vicky, Andy McGee i ich córka, Charlie, uciekają od firmy odpowiedzialnej za testy.

"Podpalaczka" opowiada historię McGeesów, głównie Andy'ego i jego córki Charlie, którzy w swojej grze w kotka i myszkę z Firmą jakoś próbują uciec i w końcu wymknąć się z rąk rządu. King dostarcza, jak już się spodziewałem, dobry poziom napięcia na 540 stornach, z relacją ojciec-córka jako głównym elementem. Andy jest przytłoczony sytuacją, dla dobra córki nie może i nie chce się poddać, ale jednocześnie musi trzymać jej niszczycielskie moce w ryzach, podczas gdy jego własne możliwości są zbyt ograniczone, by ją ochronić. Mała dziewczynka natomiast przeżywa ostry konflikt wewnętrzny - z jednej strony rodzice i doświadczenia nauczyły ją, by nie korzystać ze swoich zdolności, z drugiej jednak są one niezbędne, by być o krok przed firmą. Jaka jest właściwa decyzja i jakie są jej konsekwencje dla innych ludzi? Z perspektywy czasu widać, że jest to motyw przewodni całej powieści, aż do ostatnich stron. Na tle ogromnych możliwości i destrukcyjnego potencjału sił paranormalnych, podejście wręcz realistyczne.

Podporządkowane "Firmie" postacie antagonistów, to niestety dość oklepani, pozbawieni skrupułów urzędnicy państwowi. Na szczycie jest John Rainbird jako ezoteryczny geniusz zła, trochę zbyt przerysowany jak na mój gust.
Podsumowując, polecam do przeczytania. Znając inne książki Kinga, na 5tkę trochę za mało, ale daję solidną 4. Miłej lektury!

"Podpalaczka" była trzecią książką, którą przeczytałem w ramach mojego miesiąca czytania Stephena Kinga. Wcześniej widziałam film, ale ledwo go pamiętam, dlatego miałam bardzo bezstronne doświadczenia czytelnicze.
Napięcie w tej książce nie ze jest budowane na mocach Charlie, ale strachu jej ojca nią i jego ciągłe dążenie do jej ochrony przed 'firmą'. To taki prawdziwy, ludzki strach, z którym można się naprawdę utorzsamić i poczuć go w 100%.

"Podpalaczka" jest szalenie trzymająca w napięciu. Nie sposób nie sympatyzować z Charlie i jej ojcem, co potęguje fakt, że jako czytelnik zawsze wiesz nieco więcej niż oni - nawet gdy Andy i Charlie czują się bezpiecznie, zawsze wiesz, że firma już znów podjęła trop. To naprawdę bardzo nerwowe, zwłaszcza, że bardzo wzięłam sobie do serca małą Charli - w naprawdę emocjonujących momentach często czułam potrzebę przewrócenia kilku stron do przodu, żeby przeczytać, że wszystko się ułoży, bo niemal pękałam z napięcia i zmartwienia o tę dwójkę.

Bardzo podobała mi się również struktura powieści, a także zakończenie. Jest to - moim zdaniem - jedno z najlepszych zakończeń, jakie Stephen King kiedykolwiek napisał. Najpierw było bardzo bolesne, potem pełne nadziei, słodko-gorzkie i po prostu doskonałe. Postacie - zarówno te dobre, jak i złe - są moim zdaniem bardzo dobrze opisywane.
Bardzo podobało mi się ta ksiażka, dlatego daję pełne pięć gwiazdek.

Przeczytałam tę książkę już trzy razy i z pewnością wkrótce znów ściągnę ją z półki. Jak dotąd jest to najbardziej wzruszająca historia Kinga, jaką znam. I w przeciwieństwie do innych powieści, pominął wszystkie zbędne ozdobniki. Książkę czyta się gładko, a napięcie nie znika w żadnym momencie. Po prostu wspaniałe dzieło - odpowiednie także dla tych co nie są fanami horrorów.