Podpalaczka pocket

Kiedy w 1980 roku ukazała się "Podpalaczka", Stephen King był już prawdziwym fenomenem. Mieszkał w swojej słynnej rezydencji w Bangor w Maine, zarabiał kupę szmalu i był powszechnie szanowany. Wówczas zmienił również swoje wydawnictwo, co przyczyniło się do sukcesu "Podpalaczki". Późniejsze lata pełne alkoholu i kokainy należały do najmroczniejszych w kontekście jego literackiej twórczości.

"Podpalaczka" rozpoczyna się od ucieczki dziesięcioletniej Charlie McGee i jej ojca Andy'ego przed agencją rządową o nazwie "Sklepik". Okazuje się, że w ramach rządowego eksperymentu mającego miejsce w latach 60. rodzice Charlie otrzymali narkotyk przypominający LSD o nazwie "Próba Sześć". Substancja przyczyniła się do uaktywnienia ich ukrytych zdolności, które później zostały przekazane ich dziecku. Postawiony w krytycznym położeniu Andy przekonuje córkę, aby dała upust swoim mocom, bo to ich ostatnia deska ratunku. W ten sposób Charlie zabija wielu agentów "Sklepiku", stając się tym samym morderczynią. Jakiś czas później zostają schwytani przez Rainbirda (niemiła postać) i przez następną część książki pozostają w niewoli na farmie, a tam ścieżki ojca i córki zaczynają się rozchodzić.

"Podpalaczka" w niezwykle plastyczny sposób ukazuje wszelkie zawarte w niech sceny surrealistycznej akcji (wybuchające kurczaki, ogromne psy oszalałe z gorąca i atakujące ludzi, których mają chronić). Jest również opowieścią o dojrzewaniu głównej bohaterki, przede wszystkim jej seksualnym przebudzeniu. Najprawdopodobniej była to pierwsza książka Stephena Kinga, w której ten temat pojawia się tak wyraźnie.

Niewiele jest rzeczy bardziej delikatnych niż relacje między ojcami a córkami, a popkultura poświęciła wiele czasu i energii na pokazanie dyskomfortu, jaki ojcowie odczuwają w związku z seksualnością swoich córek, od kwestionowania tego, z kim się umawiają, po kontrolowanie tego, co noszą. Charlie zaczyna jako mała dziewczynka, trzymająca ojca za rękę, niepewna, co robić, a pod koniec ona nie tylko w pełni kontroluje swoją pirokinezę, ale jest o wiele silniejsza, niż ktokolwiek przypuszczał.

Nie jest to na pewno jedna z "nijakich" książek Kinga. Podchodząc do "Podpalaczki" z otwartym umysłem, okazuje się, że jest to jedna z bardziej fascynujących powieści w jego twórczości. King wyszedł tu poza swoją strefę komfortu, zgłębiając seksualne przebudzenie postaci wzorowanej na jego własnej córce i celebrując władzę, wolność i wyzwolenie w sposób, w jaki rzadko zdarzało się to w jego książkach. Była to główna część jego tria w tej fazie kariery - "Martwa strefa", "Podpalaczka", "Cujo" - które pokazało Kinga u szczytu jego możliwości.

"Podpalaczka" to trzecia z pięciu książek Stephena Kinga, jakie przeczytałam w zeszłym miesiącu. Jakoś tak wyszło, że mam małą tradycję sięgania do tego autora w "okresie okołohalloweenowym". Jest to również moje pierwsze spotkanie z tą powieścią (co może zaskoczyć - jestem fanką jego książek, a ta zdecydowanie należy do grona jego najpopularniejszych dzieł), choć mam wrażenie, że kiedyś miałam styczność z adaptacją filmową tej historii.

Historia opowiada o młodej dziewczynce, Charlie, która posiada niezwykłą zdolność do sprawiania, że przedmioty wybuchają w płomieniach. Jej pirokineza była wynikiem działań jej rodziców, którzy w zamierzchłej przeszłości poddali się eksperymentalnym badaniom. Charlie i jej ojciec Andy początkowo uciekają przed tajną agencją stojącą za eksperymentem, ale większa część powieści rozgrywa się po ich złapaniu. Sklepik (bo tak nazywają się służby specjalne, które za cel wzięły sobie Charlie) chce zrozumieć moc tego dziecka, aby móc ją w przyszłości wykorzystać. 

Napięcie i strach w tej książce nie jest właściwie spowodowane paranormalnymi zdolnościami Charlie, ale raczej realnym stresem jej ojca o nią i jego ciągłym dążeniem do ochrony jej życia za wszelką cenę. Choć miałam z tyłu głowy cały czas myśl, że “to tylko książka”, nie mogłam nie współczuć i jednocześnie kibicować zmaganiom Andy'ego. Stephen King po raz kolejny udowadnia, że w jego książkach ważniejsze niż paranormalne strachy są portrety psychologiczne bohaterów, którzy zmagają się z przeciwnościami losu. Nawet “złole” to ludzie z krwi i kości, a nie kartonowi antagoniści mający cel bycia w kontrze do głównych bohaterów. 

Bardzo podobała mi się również struktura powieści, a także zakończenie. Jest to - moim zdaniem - jedno z najlepszych zakończeń, jakie Stephen King kiedykolwiek napisał. Nie zdradzę oczywiście, co tam się dzieje - ale momentami łzy napływały mi do oczu… Chyba jestem już zbyt miękka, aby czytać takie książki.

Podsumowując - była to dobra powieść “Stephena Kinga”. W moim osobistym rankingu, “Podpalaczka” nie znalazłaby się co prawda w pierwszej piątce dzieł tego autora (zabrakło mi mimo wszystko “tego czegoś”, co sprawiłoby, że nie przestałabym myśleć o tej lekturze), ale jest to solidna powieść z elementami grozy. Daję jej 4,5 gwiazdki i polecam, bo nawet tylko “dobra” powieść Stephena Kinga, to “wspaniała” powieść w ogóle. 

“Podpalaczka” to historia o Andrew i Charlie McGee, ojcu i córce uciekających przed agencją rządową znaną jako Sklepik. W czasie studiów Andy uczestniczył w eksperymencie Sklepiku dotyczącym Próby Sześć, tajemniczej substancji o działaniu halucynogennym podobnym do LSD. On oraz jego żona Vicky, nie spodziewali się żadnych długotrwałych konsekwencji, lecz eksperyment pozostawił w nich ogromny ślad - oboje zyskali moce paranormalne. 

Nie tylko ich dotknęła to “piętno” specjalnych mocy. Ich córka, Charlie, również urodziła się ze specjalnymi mocami. Charlie… potrafi podpalać przedmioty na odległość. Wkrótce jej zdolności staną się dla trójki niebezpieczeństwem, a Andy zmuszony zostanie do ochrony swojej córki za wszelką cenę.

Ta powieść to właściwie “klasyczny Stephen King”. Znajdziemy tutaj wszystko za co kochamy tego pisarza (lub wszystko to, czym pogardzamy w jego dziełach). Po raz kolejny autor sprzedaje mariaż horroru i science-fiction, w którym jednak najważniejszym aspektem są jego bohaterowie - i to właśnie oni są w centrum zainteresowania autora. King poświęca dużo miejsca i uwagi na odpowiednie rozwinięcie swoich bohaterów, dzięki czemu dość łatwo przychodzi mu wywoływanie współczucia u czytelnika wobec protagonistów, czy też kompletnej antypatii wobec antagonistów. Co mi się podobało, to że pomimo dość szybkiego tempa, w jakim dzieją się kolejne wydarzenia, King daje trochę “powietrza” i miejsca na to, by zwolnić i dać czytelnikowi zastanowienia. Pod tym względem książka napisana jest perfekcyjnie i wszystkie klocki wskakują na swoje miejsce.

“Podpalaczka” to poruszająca, smutna i wciągająca historia. Naprawdę chwyciła mnie za serce i nie chciała opuścić mojego umysłu na długo po skończeniu czytania tej powieści. Były momenty, w których moja psychika była na skraju wytrzymałości, ale nie mogłam przestać czytać! Podobało mi się zakończenie i to jak King doprowadził wszystkie wątki do satysfakcjonującego rozwiązania. Fantastyczna historia, z pewnością kiedyś jeszcze do niej wrócę, choć nie należy ona do najprzyjemniejszych. Pomimo dołujących i przejmujących treści, zdecydowanie warto poświęcić czas na jej przeczytanie.

Kiedy w 1980 roku ukazała się "Podpalaczka", Stephen King był już prawdziwym fenomenem. Mieszkał w swojej słynnej rezydencji w Bangor w Maine, zarabiał kupę szmalu i był powszechnie szanowany. Wówczas zmienił również swoje wydawnictwo, co przyczyniło się do sukcesu "Podpalaczki". Późniejsze lata pełne alkoholu i kokainy należały do najmroczniejszych w kontekście jego literackiej twórczości.

"Podpalaczka" rozpoczyna się od ucieczki dziesięcioletniej Charlie McGee i jej ojca Andy'ego przed agencją rządową o nazwie "Sklepik". Okazuje się, że w ramach rządowego eksperymentu mającego miejsce w latach 60. rodzice Charlie otrzymali narkotyk przypominający LSD o nazwie "Próba Sześć". Substancja przyczyniła się do uaktywnienia ich ukrytych zdolności, które później zostały przekazane ich dziecku. Postawiony w krytycznym położeniu Andy przekonuje córkę, aby dała upust swoim mocom, bo to ich ostatnia deska ratunku. W ten sposób Charlie zabija wielu agentów "Sklepiku", stając się tym samym morderczynią. Jakiś czas później zostają schwytani przez Rainbirda (niemiła postać) i przez następną część książki pozostają w niewoli na farmie, a tam ścieżki ojca i córki zaczynają się rozchodzić.

"Podpalaczka" w niezwykle plastyczny sposób ukazuje wszelkie zawarte w niech sceny surrealistycznej akcji (wybuchające kurczaki, ogromne psy oszalałe z gorąca i atakujące ludzi, których mają chronić). Jest również opowieścią o dojrzewaniu głównej bohaterki, przede wszystkim jej seksualnym przebudzeniu. Najprawdopodobniej była to pierwsza książka Stephena Kinga, w której ten temat pojawia się tak wyraźnie.

Niewiele jest rzeczy bardziej delikatnych niż relacje między ojcami a córkami, a popkultura poświęciła wiele czasu i energii na pokazanie dyskomfortu, jaki ojcowie odczuwają w związku z seksualnością swoich córek, od kwestionowania tego, z kim się umawiają, po kontrolowanie tego, co noszą. Charlie zaczyna jako mała dziewczynka, trzymająca ojca za rękę, niepewna, co robić, a pod koniec ona nie tylko w pełni kontroluje swoją pirokinezę, ale jest o wiele silniejsza, niż ktokolwiek przypuszczał.

Nie jest to na pewno jedna z "nijakich" książek Kinga. Podchodząc do "Podpalaczki" z otwartym umysłem, okazuje się, że jest to jedna z bardziej fascynujących powieści w jego twórczości. King wyszedł tu poza swoją strefę komfortu, zgłębiając seksualne przebudzenie postaci wzorowanej na jego własnej córce i celebrując władzę, wolność i wyzwolenie w sposób, w jaki rzadko zdarzało się to w jego książkach. Była to główna część jego tria w tej fazie kariery - "Martwa strefa", "Podpalaczka", "Cujo" - które pokazało Kinga u szczytu jego możliwości.