Po końcu sztuki

Arthur C. Danto, znany filozof sztuki, w swoim zbiorze esejów analizuje koncepcję "końca" na wzór popularnych teorii, jak na przykład słynna idea Fukuyamy o końcu historii. Danto przenosi tę świecką eschatologię do krajobrazu estetyki, gdzie ogłasza "koniec sztuki". Wpływ Danto był istotny, jako że już w latach 60. XX wieku próbował przesunąć myśl kontynentalną na grunt amerykański, początkowo z perspektywy filozofii analitycznej. Później, w latach 70., wrócił do swojej pierwotnej pasji malarstwa.

Jego ostatnia książka, "Czym jest sztuka", wydana w Polsce przez wydawnictwo Aletheia w 2016 roku, przynosi definicję sztuki jako "ucieleśnione znaczenie". Danto stawia pytania o tę definicję zwłaszcza w kontekście dzieł sztuki takich jak "Pudełko Brillo" Warhola, które fizycznie nie różnią się od rzeczywistych przedmiotów. To właśnie Danto określa jako "koniec sztuki": moment, w którym sztuka staje się autoreferencyjna, poszukując zrozumienia samej siebie.

Zamiast końca twórczości artystycznej, Danto widzi tę epokę jako czas wolnej od historycznego obciążenia, w którym sztuka nie jest związana z kanonem stylu. Twórczość posthistoryczna, według Danto, nie zna ograniczeń – "nic nie jest wykluczone". Autor przedstawia tę wizję w duchu postmodernizmu, ale z zachowaniem logiki swojego rozumowania.