Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Po co czytać klasyków
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Pierwsza polska edycja pośmiertnych esejów Itala Calvino to zestaw 35 tekstów poświęconych pisarzom, których autor szczególnie cenił. Od Homera i Owidiusza po Borgesa i Queneau, Calvino z pasją omawia twórców literackiego kanonu. Stendhala docenia za jego umiejętność łączenia moralnego napięcia z historycznym kontekstem, a także z nieustanną dynamiką życia. Puszkin zaskarbia sobie jego uznanie przejrzystością, ironią i powagą, podczas gdy Hemingway wzbudza sympatię poprzez swoją melancholijną dążność do szczęścia. Stevenson fascynuje go swoją lekkością, a Czechow zaskakuje nieoczywistym kierunkiem swoich opowieści. Pasja Conrada do żeglowania przez tajemnicze odmęty, bez utonięcia, porusza go, a sposób w jaki Tołstoj potrafi być bliski zrozumienia, mimo że pozostaje nieuchwytny, przysparza mu jeszcze większego podziwu. Gogol ujmuje Calvino precyzyjnym, przewrotnym i umiarkowanym zniekształceniem rzeczywistości, podczas gdy Dostojewski zdumiewa go swoją namiętną i nieograniczoną deformacją. Balzak zachwyca wizjonerską wizją, Kafka zadziwia realistycznym podejściem, a Svevo przekonuje do starzenia się z wdziękiem. Każdy z tych pisarzy w jakiś sposób wpłynął na Calvino, oferując w jego oczach coś szczególnego i niezastąpionego.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Pierwsza polska edycja pośmiertnych esejów Itala Calvino to zestaw 35 tekstów poświęconych pisarzom, których autor szczególnie cenił. Od Homera i Owidiusza po Borgesa i Queneau, Calvino z pasją omawia twórców literackiego kanonu. Stendhala docenia za jego umiejętność łączenia moralnego napięcia z historycznym kontekstem, a także z nieustanną dynamiką życia. Puszkin zaskarbia sobie jego uznanie przejrzystością, ironią i powagą, podczas gdy Hemingway wzbudza sympatię poprzez swoją melancholijną dążność do szczęścia. Stevenson fascynuje go swoją lekkością, a Czechow zaskakuje nieoczywistym kierunkiem swoich opowieści. Pasja Conrada do żeglowania przez tajemnicze odmęty, bez utonięcia, porusza go, a sposób w jaki Tołstoj potrafi być bliski zrozumienia, mimo że pozostaje nieuchwytny, przysparza mu jeszcze większego podziwu. Gogol ujmuje Calvino precyzyjnym, przewrotnym i umiarkowanym zniekształceniem rzeczywistości, podczas gdy Dostojewski zdumiewa go swoją namiętną i nieograniczoną deformacją. Balzak zachwyca wizjonerską wizją, Kafka zadziwia realistycznym podejściem, a Svevo przekonuje do starzenia się z wdziękiem. Każdy z tych pisarzy w jakiś sposób wpłynął na Calvino, oferując w jego oczach coś szczególnego i niezastąpionego.
