Pływanie

W 1966 roku, w Kansas, Philomena Ash, dziewięciomiesięczna dziewczynka, zostaje po raz pierwszy zabrana przez rodziców na basen. Od tego momentu woda staje się dla niej oazą, miejscem, w którym nie istnieją problemy takie jak śmierć, choroby czy obłuda. W 1984 roku, już jako młoda kobieta w Los Angeles, Philomena, znana wśród znajomych jako Pip, zdobywa złoty medal olimpijski. Niestety, moment triumfu przeradza się w osobisty dramat, gdy na podium doświadcza załamania nerwowego i myśli, że cały ceremoniał przypomina wielki pogrzeb.

Jej życie osobiste również nie jest pozbawione wyzwań. Stratę ojca w katastrofie lotniczej oraz chorobę nowotworową siostry przypieczętowały rodzinne dramaty. Matka odgradza się od świata, jedna z sióstr zmaga się z nałogami, a druga wydaje się całkowicie podporządkowana ideałom perfekcji. W przededniu Igrzysk Olimpijskich w Atlancie w 1996 roku, Pip zmaga się z bolesną kontuzją barku, co zmusza ją do konfrontacji z rzeczywistością poza pływalnią.

Ta książka to pełna emocji opowieść, w której pływanie staje się metaforą życia, a nietuzinkowe poczucie humoru dodaje głębi historii dojrzewania. Ukazuje ona zmagania młodej kobiety, której gniew i żal stają się napędem do walki o sukces i samorealizację. "The Boston Globe" opisuje tę powieść jako refleksję nad akceptacją straty oraz zmianami, które przynosi życie, a także radością z oddania się pasji. Według Nicole Keegan, pływanie symbolizuje ciągłe próby i wysiłek, by sprostać przeciwnościom losu.