Pasolini. Niewygodny człowiek

Oriana Fallaci jako pierwsza zaczęła kwestionować oficjalną wersję śmierci Piera Paola Pasoliniego, publikując swoje przemyślenia i reportaże w L' Europeo od 14 listopada 1975 roku. Ich przyjaźń była zaskakująca i nietypowa, oparta na przeciwieństwach: ona była osobą pełną życia, a on fascynował się śmiercią; ona była silna, on łagodny. Mimo tych różnic, ich relacja stanowiła jeden z najciekawszych wątków miłosno-nienawistnych w literaturze i kulturze Włoch dwudziestego wieku.

Oriana i Pier Paolo byli wyjątkowymi postaciami — odważnymi pisarzami i publicystami, zdolnymi wzbudzać zachwyt i kontrowersje. Choć różnili się od wielu innych włoskich literatów swoich czasów, oboje bez trudu odnajdywali się na arenie międzynarodowej. Oriana zdobywała uznanie dzięki swoim reportażom z wojen oraz wywiadom z wpływowymi światowymi liderami, podczas gdy Pasolini, za sprawą swoich filmów, nieustannie budził emocje i oburzał cenzorów. Przełom lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych był okresem, w którym ich drogi się skrzyżowały. Ich relacja była pełna napięcia i fascynacji, zbudowana na wzajemnym podziwie, ale i sprzecznych emocjach. Jego tragiczna śmierć skłoniła Orianę do pogłębienia więzi ze swoim przyjacielem, który w pewnym sensie stał się także jej antagonistą.

Książka ta jest zbiorem tekstów Oriany dedykowanych Pasoliniemu. Przybliża ona postać Fallaci jako kluczową osobę w odkrywaniu prawdy o tym tajemniczym i pełnym kontrowersji wydarzeniu, ukazując jej rolę w poszukiwaniu sprawiedliwości dla zmarłego przyjaciela.