Para w ruch. Świat Dysku. Tom 40

W czterdziestej książce z serii Świata Dysku, powraca Moist von Lipwig, którego wcześniej poznaliśmy w "Piekle pocztowym" oraz "Świecie finansjery". Tym razem do Świata Dysku przybywa kolej parowa i robi to w wielkim stylu i z dużym poczuciem humoru. Uważam, że jest to coś w rodzaju łabędziego śpiewu Pratchetta. "Para w ruch" powstała już po zdiagnozowaniu u niego choroby Alzheimera, mimo tego napisał kolejną wspaniałą część swojej serii. Popełniłem błąd czytając kilka recenzji przed rozpoczęciem tej książki i zacząłem z pewną obawą. Po przeczytaniu około 30 stron zdałem sobie sprawę, że ludzie nie mieli racji wyrażając niepochlebne opinie na jej temat.

Dick Simnel jest prostym młodym człowiekiem z równin Sto, któremu pasja do cosinusów i cosinusów pomagają okiełznać potęgę pary i wynaleźć lokomotywę. Możliwości wydają się nieograniczone, a nawet przyciągają uwagę lorda Vetinariego, patrycjusza miasta Ankh-Morpork. Jednak nie wszyscy są równie entuzjastycznie nastawieni do nadejścia ery pary, a pan Simnel wkrótce znajduje siebie i swój pociąg w centrum walki między tradycyjnymi wartościami a dążeniem do postępu. W centrum tego konfliktu znajdują się również Moist von Lipwig, niedawno mianowany kapitan Królewskiego Banku, oraz komendant Vimes ze Straży Miejskiej. Dodajmy do tego toczącą się walkę o wolność goblinów i próbę obalenia Dolnego Króla, a zobaczymy, że dużo musi się tu dziać.

Wszyscy nasi ulubieni Ankh-Morporkianie pojawiają się w tej książce. "Para w ruch" skupia się na Moistcie von Lipwigu wraz z Igłą (jego żona Adora Belle), Patrycjuszu lordzie Vetinari i jego sekretarzu Rufusie (ten jest znacznie widoczniejszy niż, sam a Vetinari robi coś naprawdę zaskakującego pod sam koniec książki). Dostajemy również solidną dawkę komendanta Vimesa, różnych członków Straży Miejskiej, z odniesieniami do Rincewinda i wielu innych. Jest nawet odniesie do Czarownic z Lancre. Pojawia się też Śmierć!

Oczywiście styl pisania jest bardziej nowoczesny i całkiem mi się to podobało. Tempo zwolniło, a filozofia pojawia się w jeszcze większym stopniu. Możliwe, że Pratchett nie był tu tak ostry, jaki potrafił być.

Największy podziw w serii Świata Dysku wzbudza u mnie sposób, w jaki komentowane są codzienne sytuacje, zwroty i zachowanie. Książki, choć stanowią ucieczkę od codzienności, zmuszają do myślenia o niej. Bohaterowie są zabawni, mają swoje dziwactwa (wiele z nich jest całkowicie zdziwaczałych) i wszyscy pozostają wiarygodni, co dla autora piszącego pewnego rodzaju parodię z pewnością nie było łatwym zadaniem.

Czy przeczytałbym więcej? Oczywiście! Wciąż jest wiele książek z serii Świat Dysku, które muszę jeszcze przeczytać, ale z przyjemnością przeczytam też ponownie stare.

W czterdziestej książce z serii Świata Dysku, powraca Moist von Lipwig, którego wcześniej poznaliśmy w "Piekle pocztowym" oraz "Świecie finansjery". Tym razem do Świata Dysku przybywa kolej parowa i robi to w wielkim stylu i z dużym poczuciem humoru. Uważam, że jest to coś w rodzaju łabędziego śpiewu Pratchetta. "Para w ruch" powstała już po zdiagnozowaniu u niego choroby Alzheimera, mimo tego napisał kolejną wspaniałą część swojej serii. Popełniłem błąd czytając kilka recenzji przed rozpoczęciem tej książki i zacząłem z pewną obawą. Po przeczytaniu około 30 stron zdałem sobie sprawę, że ludzie nie mieli racji wyrażając niepochlebne opinie na jej temat.

Dick Simnel jest prostym młodym człowiekiem z równin Sto, któremu pasja do cosinusów i cosinusów pomagają okiełznać potęgę pary i wynaleźć lokomotywę. Możliwości wydają się nieograniczone, a nawet przyciągają uwagę lorda Vetinariego, patrycjusza miasta Ankh-Morpork. Jednak nie wszyscy są równie entuzjastycznie nastawieni do nadejścia ery pary, a pan Simnel wkrótce znajduje siebie i swój pociąg w centrum walki między tradycyjnymi wartościami a dążeniem do postępu. W centrum tego konfliktu znajdują się również Moist von Lipwig, niedawno mianowany kapitan Królewskiego Banku, oraz komendant Vimes ze Straży Miejskiej. Dodajmy do tego toczącą się walkę o wolność goblinów i próbę obalenia Dolnego Króla, a zobaczymy, że dużo musi się tu dziać.

Wszyscy nasi ulubieni Ankh-Morporkianie pojawiają się w tej książce. "Para w ruch" skupia się na Moistcie von Lipwigu wraz z Igłą (jego żona Adora Belle), Patrycjuszu lordzie Vetinari i jego sekretarzu Rufusie (ten jest znacznie widoczniejszy niż, sam a Vetinari robi coś naprawdę zaskakującego pod sam koniec książki). Dostajemy również solidną dawkę komendanta Vimesa, różnych członków Straży Miejskiej, z odniesieniami do Rincewinda i wielu innych. Jest nawet odniesie do Czarownic z Lancre. Pojawia się też Śmierć!

Oczywiście styl pisania jest bardziej nowoczesny i całkiem mi się to podobało. Tempo zwolniło, a filozofia pojawia się w jeszcze większym stopniu. Możliwe, że Pratchett nie był tu tak ostry, jaki potrafił być.

Największy podziw w serii Świata Dysku wzbudza u mnie sposób, w jaki komentowane są codzienne sytuacje, zwroty i zachowanie. Książki, choć stanowią ucieczkę od codzienności, zmuszają do myślenia o niej. Bohaterowie są zabawni, mają swoje dziwactwa (wiele z nich jest całkowicie zdziwaczałych) i wszyscy pozostają wiarygodni, co dla autora piszącego pewnego rodzaju parodię z pewnością nie było łatwym zadaniem.

Czy przeczytałbym więcej? Oczywiście! Wciąż jest wiele książek z serii Świat Dysku, które muszę jeszcze przeczytać, ale z przyjemnością przeczytam też ponownie stare.

Terry Pratchett jest prawdopodobnie jednym z najlepszych pisarzy fantasy w historii. Stworzony przez niego świat jest pełen życia i humoru, a nawet szczypty romansu. Twoja koncepcja prawdziwej powieści fantasy będzie się zmieniać z każdą kolejną książką Świata Dysku raz na zawsze.

"Para w ruch" opowiada oczywiście o wynalezieniu pociągu. Moist Von Lipwig powraca jako główny bohater, który nie tylko stara się zachować głowę, ale także w pełni wykorzystać możliwości pociągu. Po drodze poznaje nowych przyjaciół, zmienia opinię wielu ludzi o nim i oczywiście nadepnie na kilka palców u nóg. A na koniec staje się lepszym człowiekiem i jeszcze lepszym bohaterem. "Para w ruch" to fascynujące spojrzenie na rozwój technologii i jej społeczny i polityczny wpływ w równoległym świecie prawie takim jak nasz, w połączeniu z istotnym, współczesnym podtekstem nietolerancyjnej grupy próbującej narzucić swoją kontrolę i sposób myślenia już tradycyjnej społeczności za pomocą powszechnej i masowej przemocy.

Jedną z moich ulubionych rzeczy w kontekście całej serii jest sposób, w jaki zmieniało się pisarstwo Pratchetta. Od humorystycznych i niewinnych opowieści, do prawdziwej satyry, przez świat, w którym bohaterzy zaczęli odgrywać kluczowe role, do poważniejszego tonu, w którym Pratchett skupia się na najistotniejszych sprawach, wciąż oczywiście wywołując uśmiech na twarzach czytelników. Jego umiejętność posługiwania się słowem była niezrównana, i nie inaczej jest w "Parze w ruch". Uważam, że "Para w ruch" jest genialnym przykładem wielu rzeczy, dla których chwytam książki Świata Dysku. W przeciwieństwie do wielu serii fantasy, historie ze Świata Dysku nie rozgrywają się w stałej, niejasnej, średniowiecznej scenerii. Świat Dysku rozwija się.

Miałem kilka zastrzeżeń. Po pierwsze, wydaje się, że mamy tu do czynienia z niewłaściwie ulokowaną nostalgią za przemocą i mężczyznami, dla których jest ona towarem pierwszej potrzeby. Ci "twardziele" z przeszłości są celebrowani wraz z przemocą w słusznej sprawie. Tutaj problemem wydaje się być właśnie to, że większość postaci kobiecych występuje w rolach drugoplanowych.

Naprawdę podobała mi się ta historia, ale myślę, że "Piekło pocztowe było najlepszą powieścią z Moistem. Jeśli szukasz zabawnej, dowcipnej przygody, to zdecydowanie sprawdź tę serię.

Terry Pratchett jest prawdopodobnie jednym z najlepszych pisarzy fantasy w historii. Stworzony przez niego świat jest pełen życia i humoru, a nawet szczypty romansu. Twoja koncepcja prawdziwej powieści fantasy będzie się zmieniać z każdą kolejną książką Świata Dysku raz na zawsze.

"Para w ruch" opowiada oczywiście o wynalezieniu pociągu. Moist Von Lipwig powraca jako główny bohater, który nie tylko stara się zachować głowę, ale także w pełni wykorzystać możliwości pociągu. Po drodze poznaje nowych przyjaciół, zmienia opinię wielu ludzi o nim i oczywiście nadepnie na kilka palców u nóg. A na koniec staje się lepszym człowiekiem i jeszcze lepszym bohaterem. "Para w ruch" to fascynujące spojrzenie na rozwój technologii i jej społeczny i polityczny wpływ w równoległym świecie prawie takim jak nasz, w połączeniu z istotnym, współczesnym podtekstem nietolerancyjnej grupy próbującej narzucić swoją kontrolę i sposób myślenia już tradycyjnej społeczności za pomocą powszechnej i masowej przemocy.

Jedną z moich ulubionych rzeczy w kontekście całej serii jest sposób, w jaki zmieniało się pisarstwo Pratchetta. Od humorystycznych i niewinnych opowieści, do prawdziwej satyry, przez świat, w którym bohaterzy zaczęli odgrywać kluczowe role, do poważniejszego tonu, w którym Pratchett skupia się na najistotniejszych sprawach, wciąż oczywiście wywołując uśmiech na twarzach czytelników. Jego umiejętność posługiwania się słowem była niezrównana, i nie inaczej jest w "Parze w ruch". Uważam, że "Para w ruch" jest genialnym przykładem wielu rzeczy, dla których chwytam książki Świata Dysku. W przeciwieństwie do wielu serii fantasy, historie ze Świata Dysku nie rozgrywają się w stałej, niejasnej, średniowiecznej scenerii. Świat Dysku rozwija się.

Miałem kilka zastrzeżeń. Po pierwsze, wydaje się, że mamy tu do czynienia z niewłaściwie ulokowaną nostalgią za przemocą i mężczyznami, dla których jest ona towarem pierwszej potrzeby. Ci "twardziele" z przeszłości są celebrowani wraz z przemocą w słusznej sprawie. Tutaj problemem wydaje się być właśnie to, że większość postaci kobiecych występuje w rolach drugoplanowych.

Naprawdę podobała mi się ta historia, ale myślę, że "Piekło pocztowe było najlepszą powieścią z Moistem. Jeśli szukasz zabawnej, dowcipnej przygody, to zdecydowanie sprawdź tę serię.