Ołowiana godzina

W zakamarkach pamięci często czają się obrazy, które powinny zostać na zawsze ukryte. Ewa odnosi sukcesy jako architektka w prestiżowej firmie, zdobywając uznanie mimo swojego młodego wieku. Nie jest jednak szczególnie lubiana przez swoich współpracowników, którzy widzą w niej osobę chłodną, wyniosłą i aż nazbyt bezpośrednią. Jej związek z Pawłem, synem szefa konkurencyjnego biura architektonicznego, również nie układa się najlepiej. Wypełniony jest napięciami i niedopowiedzeniami, co staje się jednym z powodów utraty przez Ewę wymarzonej posady. To właśnie ten trudny moment zmusza ją do zmierzenia się z bolesną przeszłością, która pozostawiła w jej życiu niezatarte ślady. Wychowana w atmosferze przemocy, z obojętną matką i doświadczeniem choroby psychicznej, Ewa od zawsze tkwiła w poczuciu samotności. Czy jednak znajdzie w sobie siłę, by ostatecznie zerwać z mrocznymi cieniami przeszłości?

W tej niepokojącej chwili słyszała kroki. Był tam, w jej mieszkaniu. Skuliła głowę, zamknęła oczy, nasłuchując. Kroki - ciche, powolne. Dopiero po chwili odważyła się otworzyć oczy, a jej serce biło jak oszalałe. Zgasiła papierosa, próbując przekonać samą siebie, że to tylko fikcja, przecież nikt nie mógłby się tam dostać. A jednak słyszała jego śmiech, pełen cynizmu. Był tuż za nią. Próbowała się podnieść z łóżka, ale nogi odmówiły posłuszeństwa, co zaowocowało upadkiem na podłogę. Świat wokół niej wirował, meble zmieniały położenie, lampa poruszała się bez przerwy, a ściany zdawały się przesuwać. Leżała sparaliżowana strachem. On krążył wokół niej, poruszając się z gracją kota, obserwując ją z niezdrową fascynacją. Czekał, chcąc nacieszyć oczy tym nietypowym widowiskiem.