Oko świata. Od Konstantynopola do Stambułu

Konstantynopol, centrum pełne historii i wyzwań zarówno z czasów Imperium Osmańskiego, jak i współczesnej Turcji, stanowi punkt wyjścia dla książki Maxa Cegielskiego. Cegielski zanurza się w literackie opisy autorów takich jak Pierre Loti, Edmund de Amicis, Alphonse de Lamartine i François-René Chateaubriand, gdzie odnajduje utrwalane przez lata stereotypy dotyczące krajów muzułmańskich, związane z wirującymi derwiszami, zmysłowymi Turkami, despocją orientu oraz haremami. Te romantyczne obrazy przerodziły się w swego rodzaju „orientalne fantazje”, które nadal pokutują w dyskursie medialnym.

Autor dokonuje także konfrontacji z wizją miasta zaprezentowaną przez Orhana Pamuka, często odkrywając zupełnie odmienną rzeczywistość podążając jego śladami. Opisuje życie codzienne w Konstantynopolu w połączeniu z analizą społeczno-historyczną, polityczną, religijną i urbanistyczną. Jego książka zaczyna się jako erudycyjny przewodnik po znanych atrakcjach turystycznych, po czym przekształca się w dziennikarską relację obrazującą współczesne realia.

Cegielski zapewnia czytelnikowi szeroką perspektywę na aktualne problemy Turcji, opisując m.in. strajki głodowe więźniów politycznych, rozmowy z członkami komunistycznych grup terrorystycznych oraz spotkania z potomkami Szejka Saida, który wiódł kurdyjsko-muzułmańskie powstanie przeciw reformom Mustafy Kemala Atatürka. Autor stawia pytania o rzeczywiste efekty wojny o niepodległość i wprowadzenie demokracji, sugerując, że autorytaryzm Atatürka mógł być ceną za modernizację kraju. W ten sposób Cegielski przedstawia złożony obraz Turcji, który znacznie różni się od medialnych wyobrażeń.