Mam na imię jutro

"Mam na imię Jutro" autorstwa Damiana Dibben to piękna opowieść o więzi łączącej psa i człowieka. To historia o odwadze, poświęceniu do jakiego zdolny jest wierny psi towarzysz.<br> <br> Książka zabiera nas do Wenecji w roku 1815, gdzie przy katedrze czuwa pies. Czeka on tam na swojego pana który się zgubił. Czeka w tym miejscu, bo tak on mu przykazał. To miało być miejsce ich spotkania w razie rozłąki. Jak się okaże czeka już bardzo, bardzo długo.. <br> <br> Poznajemy ich wcześniejsze losy. Wspólnie bowiem przemierzali oni Europę, odwiedzali królewskie dwory, bywali na polach bitewnych. Aż do chwili kiedy rozdzielili się w Wenecji. Po latach oczekiwań nasz bohater wyczuwa trop. Niestety nie jest to jego pan, lecz jego odwieczny wróg. Postanawia pójść za nim, z nadzieją na odnalezienie swojego pana.<br> <br> Książka jest naprawdę wyjątkowa. Opisy miejsc są niezwykle barwne, dlatego łatwo tworzyć ich wyobrażenie w swojej głowie. Myślę, że warto sprawdzić samemu dlaczego nasz bohater czekał na swego pana tak długo i czy ostatecznie go odnalazł.