Nostromo. Opowieść z wybrzeża

Pod koniec XIX wieku w portowym mieście Sulaco, stolicy Zachodniej Prowincji fikcyjnej Republiki Costaguany w Ameryce Południowej, republika właśnie rozpoczyna okres dobrobytu oraz stabilizacji po latach dyktatur i wojen domowych. Rozkwit ekonomiczny miasta jest efektem obfitych złóż srebra i budowy kolei, czyniąc Sulaco najbogatszym regionem kraju. Jednak tam, gdzie są pieniądze, zawsze pojawia się walka o władzę, a państwo stoi w obliczu kolejnego przewrotu wojskowego.

Joseph Conrad umiejscawia akcję powieści w młodym państwie, w którym korupcja, polityczne przewroty i rewolucje odbywają się pod hasłem działania dla dobra ludu, lecz często jedynie przynoszą zmianę jednego tyrana na kolejnego. Przy użyciu przenikliwości, Conrad ukazuje charakterystyczne dla takich miejsc mechanizmy polityczne i ideologiczne, które wynikają z bezwzględności, chciwości i głębokiego poczucia niesprawiedliwości.

Jednak te skomplikowane układy władzy stanowią tylko część fabuły powieści. Drugim istotnym bohaterem jest Nostromo, młody marynarz z Genui, który służy jako nadzorca robotników i jest filarem całej społeczności. Nostromo to postać honorowa, dumna i odważna, podziwiana przez ubogich i bogatych, niemal mityczna w swojej nieskazitelności, ale i złodziej.

Co skłania moralnie prawą osobę do zdrady własnych wartości? Jakie są konsekwencje wyborów etycznych dokonywanych w trudnych warunkach? Czy istnieje szansa na odkupienie za popełnione błędy? Joseph Conrad znów stawia pytania o granice etyki i wyzwania związane z podejmowaniem trudnych decyzji w ekstremalnych sytuacjach.