Niepodległość ma jeden kształt. Antoniemu Macierewiczowi w 70. rocznicę urodzin

Antoni Macierewicz od 1968 roku znany jest ze swojej zdecydowanej opozycji wobec polityki PRL, co z czasem przybierało na sile. SB w 1977 roku określiła jego działalność jako wrogą i niebezpieczną dla istniejącego ustroju. Piotr Naimski podkreśla, że Macierewicz przez ponad cztery dekady nieugięcie sprzeciwiał się wizji Polski pozbawionej ducha i dumy narodowej, a jego działania mają na celu przywrócenie pełnej tożsamości i symboliki ojczyzny.

Tomasz Sakiewicz z kolei wskazuje, że mimo popełnianych błędów, Macierewicz pozostaje jednym z kluczowych polityków, którzy odważnie poruszają najbardziej zawiłe kwestie III RP. Pomimo nieosiągnięcia najwyższych stanowisk czy brak odznaczeń, Macierewicz wciąż angażuje się w sprawy istotne dla kraju, co wiąże się z dużymi osobistymi kosztami.

Piotr Grochmalski uznaje Macierewicza za istotną postać w kontekście bezpieczeństwa Polski, wskazując na jego rolę w umacnianiu pozycji Polski w NATO oraz strategicznej współpracy z USA. W jego ocenie, taki kurs polityczny budzi obawy wśród przeciwników oraz dąży do zniszczenia potencjalnych sojuszy niemiecko-rosyjskich. Próby jego zdyskredytowania mają zatem na celu osłabienie środowisk sprzyjających niepodległościowemu kursowi.

Sławomir Cenckiewicz krytycznie odnosi się do historii współpracy Wiesława Chrzanowskiego z SB, podkreślając, że decyzja Macierewicza o ujawnieniu jego nazwiska na liście agentów z 1992 roku była całkowicie uzasadniona, zarówno z perspektywy prawnej, jak i historycznej. Macierewicz zdecydował się na ten krok, by nadać większą transparentność polskiej scenie politycznej.