Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Nieodgadniona
DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
W życiu doświadczyłem ogromnej straty jednej bliskiej osoby, co pozwoliło mi zrozumieć, że prędzej czy później zmierzę się z utratą wszystkiego. Rok po dramatycznym rozstaniu z mężem, Kasandra Reimann wiedzie spokojne życie za granicą. Uważa, że zdołała pozostawić za sobą przeszłość oraz konsekwencje swoich działań, które podjęła, aby ochronić siebie i swoje dziecko. Jednak jej spokój zostaje zakłócony, gdy pewnego dnia jej syn nie wraca do domu po wizycie u kolegi, a wszystkie ślady prowadzą do Opola.
Zdeterminowana matka zrobi wszystko, aby odnaleźć swoje dziecko, nawet jeśli oznacza to konfrontację z mężczyzną, którego życie kiedyś zrujnowała. W tym samym czasie Damian Werner wprowadza się do nowego mieszkania, ciągle starając się zostawić za sobą traumatyczne wydarzenia sprzed roku. Podczas przeglądania rzeczy pozostawionych przez poprzedniego właściciela, natrafia na starą kasetę VHS, która wyjawia nieoczekiwane aspekty jego przeszłości.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
39.78 zł
nowa
- nowa książka
Wysyłka w ciągu 48h + czas dostawy
18.02 zł
jak nowa
- niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania
- książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji
Wysyłka w ciągu 24h + czas dostawy
dobry
widoczne ślady używania
W życiu doświadczyłem ogromnej straty jednej bliskiej osoby, co pozwoliło mi zrozumieć, że prędzej czy później zmierzę się z utratą wszystkiego. Rok po dramatycznym rozstaniu z mężem, Kasandra Reimann wiedzie spokojne życie za granicą. Uważa, że zdołała pozostawić za sobą przeszłość oraz konsekwencje swoich działań, które podjęła, aby ochronić siebie i swoje dziecko. Jednak jej spokój zostaje zakłócony, gdy pewnego dnia jej syn nie wraca do domu po wizycie u kolegi, a wszystkie ślady prowadzą do Opola.
Zdeterminowana matka zrobi wszystko, aby odnaleźć swoje dziecko, nawet jeśli oznacza to konfrontację z mężczyzną, którego życie kiedyś zrujnowała. W tym samym czasie Damian Werner wprowadza się do nowego mieszkania, ciągle starając się zostawić za sobą traumatyczne wydarzenia sprzed roku. Podczas przeglądania rzeczy pozostawionych przez poprzedniego właściciela, natrafia na starą kasetę VHS, która wyjawia nieoczekiwane aspekty jego przeszłości.
Szczegóły
Cena: 18.02 zł
Okładka: -
Rok wydania: 2019
Rozmiar: 125 x 140 mm
ID: 9788380757783
Wydawnictwo: Heraclon, Storybox, Filia, Wydawnictwo Filia
14.85 zł
jak nowa
-
14.85 zł
jak nowa
Taniej o 30.05 zł 44.90 zł
39.78 zł
nowa
-
18.02 zł
jak nowa
-
39.78 zł
nowa
Inne książki: Remigiusz Mróz
Podobne produkty
Może Ci się spodobać
Inne książki: Pozostałe książki
Napisz opinię o książce i wygraj nagrodę!
W każdym miesiącu wybieramy najlepsze opinie i nagradzamy recenzentów.
Dowiedz się więcejWartość nagród w tym miesiącu
880 zł
Opinia użytkownika sklepu
Zacznę od tego, że gdybym miała wypunktować wszystkie absurdy, jakie znalazłam w fabule, to nie zmieściłabym się w dozwolonym na skupszopie limicie znaków. Wymienię więc tylko kilka tych najbardziej uwłaczających inteligencji czytelnika i świadczących o megalomanii Remigiusza Mroza, którego osobiście nazwałabym najbardziej płodnym wyrobnikiem wśród polskich pisarzy. Zarys fabuły jest w opisie, więc przejdę do konkretów. Żeby nie być gołosłowną każdy zarzut/absurd będzie poparty przykładem. Mała uwaga: pojawiają się wyimki z fabuły, ale trudno bez konkretnego umiejscowienia w fabule nazwać je spojlerami. Zaczynamy festiwal absurdu:
*"Strzelić w kolano, a potem sypać na ranę sól dopóty, dopóki nie wyjawi mi, gdzie trzyma Wojtka? Byłam zdolna do wielu rzeczy, ale nie do tego". Faktycznie, na samą myśl o tych wymyślnych i budzących grozę torturach podobnie jak bohaterka pomyślałabym, że jednak nie jest w stanie skrzywdzić Wernera. Ta sama bohaterka, która w poprzedniej części dopuściła się gorszych aktów przemocy, teraz grozi Wernerowi bronią.
*"Gdyby Ci ludzie wiedzieli, do kogo Kassandra kierowała ostatnie słowa, z pewnością skupiliby się teraz na mnie". Pomijam fakt, że chwilę wcześniej sama zainteresowana szukała go wzrokiem w tłumie wydzierając się "Wern". Zapewne nikt, kto by to usłyszał, nie wpadłby, że chodzi o zamieszanego we wcześniejsze poczynania Kassandry Damiana Wernera. Rozumiem, że Remigiusz Mróz nie widzi, że obraża inteligencję swoich czytelników, ale on obraża nawet swoich bohaterów. To pewnie niezmierzone, jak cała fabuła.
*"Kas żyła nie tyle w toksycznym, ile w radioaktywnym aktywnym związku". A na początku tej chemicznej sielanki pewnie była napromieniowana miłością...
* Współwięźniarka w celi przedstawia się jako "Migota". I oczywiście ma dziary, ale nie takie prawdziwe, tylko wiecie, zrobione w więzieniu, bo "nie były żadnymi dziełami sztuki". Migota może sobie załatwić w więzieniu wszystko, a przynajmniej na taką wygląda. NO BO MA DZIARY. Logiczne.
*"Miałabyś trzecie [widzenie] na dziecko - włączyła się Migota - Ale że jest warzywem, to zobaczysz je co najwyżej na stołówce". Niesmaczny żart, ale pewnie według Mroza, to tak zabawne, że karuzela śmiechu nie przestaje się kręcić.
* Zastanawia mnie skąd Damian Werner ma pieniądze na swoje wojaże? Jeździ sobie po Opolu, łazi po knajpach, za wszystkich płaci, nie przejmuje się nawet mandatem, choć nie pracuje. Mróz na każdym kroku podkreśla, jak biedny jest nasz bohater. Co ciekawe, nie ma żadnej wzmianki, żeby dostał jakiekolwiek pieniężne zadośćuczynienie od Kassandry czy od kogoś innego. Więc jak? Albo Mróz tu czegoś nie przemyślał (Nie byłby to pierwszy raz) albo uważa, że to nie ma znaczenia, bo czytelnik i tak nie zwróci uwagi.
*"Przypuszczałem, że zespół stresu pourazowego w takich przypadkach niewiele różni się od tego, który występuje u żołnierzy wracających z terenów ogarniętych konfliktami". Prawdziwy Sherlock! To takie dziwne, że PTSD dotyka także ofiary porwań, gwałtów, pielęgniarki, lekarzy, a nawet nauczycieli. Dlatego dobrze, że jest ktoś taki, jak Remigiusz Mróz, który nie boi się edukować społeczeństwa. Wszak to niewdzięczne zadanie. Proponuję zdrowaśkę w intencji dobrodzieja Remigiusza.
* Bohaterka otrzymuje dwa ciosy nożem w brzuch, krew się z niej wylewa, traci świadomość, by po kilku minutach znów być przytomną i kminić jak się wyratować. "Krew lała się z mojego brzucha niemal jak deszcz z nieba". Bo nie ma możliwości, żeby się w tym czasie wykrwawiła na śmierć. Po kilku kolejnych minutach pyta samą siebie: "Ile mogłam mieć jeszcze czasu? (...) Krew wypływała mi z brzucha nie strużką, a strumieniami". Już powinna nie żyć, ale zjawiają się wybawcy. Mało tego, jak się okazuje, wystarczy przyłożyć do rany gazę, a krwotok ustępuje. I jeszcze potem nasi dzielni pomagierzy układają ją na brudnym asfalcie (co z tego, że rannych nie powinno się ruszać ani przelokowywać), ale z zachowaniem środków ostrożności pilnując, by brudna woda nie dostała się do rany. Cuda na kiju. Nawet śmierć w fabularnym świecie Mroza jest pojęciem względnym. Ten świat rządzi się innymi prawami. Samą deszczową metaforę litościwie pominę milczeniem.
*"- Niuchałaś? - Wtykałam fetę". Żarty są tak samo powtarzalne, jak fabuły książek Mroza.
*Kilka ulubionych cytatów, które pieczołowicie wyszukałam: "Tworzysz zamknięty obieg swojego żalu", "Nawet mnisi, którzy składają śluby milczenia, gadają przez sen", "(...) miłość to nic innego jak rozpuszczalnik (...) usuwa problemy", "Polujemy na prawdę (...) I tak się składa, że Ty możesz nam ją zaserwować". Dodam tylko, że rozmówczyni pracuje w McDonaldzie, stąd to pomysłowe "zaserwować". Nadal nie wiem, kiedy ma nastać moment, w którym powinnam się zaśmiać z zażenowania. Czy to już?
Nawet lepiej sie teraz czuje, gdy wyrzuciłam z siebie całą tą złość dotyczącą treści książki “Nieodgadniona”, wiecie: moi znajomi często zaczytani w Mrozie przyjmują jego krytykę dość…. powściągliwie. Są jednak pewne granice, zwłaszcza w oczach kogoś, kto interesuje się zarówno prawem, medycyną czy psychologią, wówczas absurdy i stężenie głupoty pewnych mechanizmow behawioralnych w zderzeniu z rzeczywistością przynosi określone efekty, tymczasem tutaj naginanie fikcji do rzeczywistości aby jako tako do siebie przystawały oceniam jako….. umiarkowanie nieudane. Ode mnie trzy gwiazdki i ani jednej więcej!
Opinia użytkownika sklepu
Jest to dalsza historia Damiana Wernera, który za wszelką cenę pragnie odzyskać zaginioną przed wieloma laty narzeczoną. Po lekturze pierwszego tomu miałem pewne zastrzeżenia, ponieważ autor pozostawił nas z kilkoma niedomòwieniami oraz niespójnościami. Dlatego tym bardziej chciałem się dowiedzieć, czym tym razem zaskoczy mnie Mròz.
I po pierwszych 50 stronach "Nieodgadnionej" byłem delikatnie mówiąc zły oraz zawiedziony, ponieważ cała fabuła wydawała mi się dość absurdalna i nie mająca żadnego odzwierciedlenia w rzeczywistości. Na całe szczęście akcja w drugiej połowie książki przyspiesza, autor niejednokrotnie podpuszcza nas i wprowadza w ślepe uliczki, abyśmy do samego końca nie poznali całej prawdy o trójce głównych bohaterów: Ewie-Wernerze-Kasandrze.
Fabuła wielokrotnie potrafi zaskoczyć, motywy bohaterów zmieniają się praktycznie w każdym rozdziale, abyśmy jednak ostatecznie mogli dojść do wniosku, że ta z pozoru dość absurdalna historia ma swoje logiczne wytłumaczenie i naprawdę mogła się wydarzyć.
Na plus zasługuje styl, tak mocno właściwy dla twórczości Mroza: czyta się lekko, szybko i przyjemnie, kolejne strony płyną nam przez palce i szybko pochłaniamy nadchodzące rozdziały odkrywając tajemnice Nieodgadnionej;-)
Opinia użytkownika sklepu
Syn Kasandry został porwany, a ona musi zrobić wszystko, aby go uwolnić. Pierwsze podejrzenie nasuwa się samo - mógł to być Damian Werner, który chce się na niej zemścić po tym, co wydarzyło się rok temu. Ale Werner jest najwyraźniej tak mało zorientowany, że Kasandra prosi go o pomoc. Wielka miłość Damiana, Ewa, zaginęła na długie lata. Wierzy, że ona wciąż żyje i nadal chce ją odnaleźć. Tak jak Kasandra może liczyć na jego pomoc, tak ona może być w stanie pomóc jemu. Jeśli dowiedzą się prawdy o zaginięciu Ewy, być może uda im się uwolnić chłopca.
Aby zrozumieć ten drugi tom o poszukiwaniu Ewy, warto znać pierwszy, ponieważ historie te są ze sobą ściśle powiązane. Po długich poszukiwaniach nie ma pewności, czy Damian naprawdę chce wrócić do Ewy, czy może po prostu chce poznać prawdę. Kassandra natomiast musi ponieść konsekwencje swoich czynów. Wcześniej ludzie nie chcieli być na jej miejscu, ale teraz ona też nie ma łatwo. Nie przeszkadza jej to jednak w snuciu opowieści, aby osiągnąć własne cele. Damian i Kasandra dobrze się uzupełniają.
Choć miejscami dość brutalna i momentami trudna do uwierzenia pod względem fabularnym, oferuje ekscytujące poszukiwanie prawdy, co do której w końcu nigdy nie można być do końca pewnym, czy naprawdę ją znamy. To, czy ktoś rzeczywiście ma uzyskać jasność, pozostawiamy trochę do uznania autora, a w końcu żadnego z bohaterów nie da się tak naprawdę polubić. Mimo to autor wie, jak wciągnąć. W ten sposób podejmuje temat, który z pewnością zasługuje na szerszą publiczność.
Podsumowując, jest to książka, która nie jest do końca przekonująca, ale mimo to oferuje szybką i trzymającą w napięciu lekturę, przyjemność z kategorii “guilty pleasure”, czyli dobrze jest czasem złapać coś lekkiego, wciągającego do poduszki i…. szybko zasnąć. Czasem te sny nie przychodzą, robi się 4 rano na zegarku i już wiesz, że masz większe kłopoty niż główna bohaterka;-)
Opinia użytkownika sklepu
Zacznę od tego, że gdybym miała wypunktować wszystkie absurdy, jakie znalazłam w fabule, to nie zmieściłabym się w dozwolonym na skupszopie limicie znaków. Wymienię więc tylko kilka tych najbardziej uwłaczających inteligencji czytelnika i świadczących o megalomanii Remigiusza Mroza, którego osobiście nazwałabym najbardziej płodnym wyrobnikiem wśród polskich pisarzy. Zarys fabuły jest w opisie, więc przejdę do konkretów. Żeby nie być gołosłowną każdy zarzut/absurd będzie poparty przykładem. Mała uwaga: pojawiają się wyimki z fabuły, ale trudno bez konkretnego umiejscowienia w fabule nazwać je spojlerami. Zaczynamy festiwal absurdu:
*"Strzelić w kolano, a potem sypać na ranę sól dopóty, dopóki nie wyjawi mi, gdzie trzyma Wojtka? Byłam zdolna do wielu rzeczy, ale nie do tego". Faktycznie, na samą myśl o tych wymyślnych i budzących grozę torturach podobnie jak bohaterka pomyślałabym, że jednak nie jest w stanie skrzywdzić Wernera. Ta sama bohaterka, która w poprzedniej części dopuściła się gorszych aktów przemocy, teraz grozi Wernerowi bronią.
*"Gdyby Ci ludzie wiedzieli, do kogo Kassandra kierowała ostatnie słowa, z pewnością skupiliby się teraz na mnie". Pomijam fakt, że chwilę wcześniej sama zainteresowana szukała go wzrokiem w tłumie wydzierając się "Wern". Zapewne nikt, kto by to usłyszał, nie wpadłby, że chodzi o zamieszanego we wcześniejsze poczynania Kassandry Damiana Wernera. Rozumiem, że Remigiusz Mróz nie widzi, że obraża inteligencję swoich czytelników, ale on obraża nawet swoich bohaterów. To pewnie niezmierzone, jak cała fabuła.
*"Kas żyła nie tyle w toksycznym, ile w radioaktywnym aktywnym związku". A na początku tej chemicznej sielanki pewnie była napromieniowana miłością...
* Współwięźniarka w celi przedstawia się jako "Migota". I oczywiście ma dziary, ale nie takie prawdziwe, tylko wiecie, zrobione w więzieniu, bo "nie były żadnymi dziełami sztuki". Migota może sobie załatwić w więzieniu wszystko, a przynajmniej na taką wygląda. NO BO MA DZIARY. Logiczne.
*"Miałabyś trzecie [widzenie] na dziecko - włączyła się Migota - Ale że jest warzywem, to zobaczysz je co najwyżej na stołówce". Niesmaczny żart, ale pewnie według Mroza, to tak zabawne, że karuzela śmiechu nie przestaje się kręcić.
* Zastanawia mnie skąd Damian Werner ma pieniądze na swoje wojaże? Jeździ sobie po Opolu, łazi po knajpach, za wszystkich płaci, nie przejmuje się nawet mandatem, choć nie pracuje. Mróz na każdym kroku podkreśla, jak biedny jest nasz bohater. Co ciekawe, nie ma żadnej wzmianki, żeby dostał jakiekolwiek pieniężne zadośćuczynienie od Kassandry czy od kogoś innego. Więc jak? Albo Mróz tu czegoś nie przemyślał (Nie byłby to pierwszy raz) albo uważa, że to nie ma znaczenia, bo czytelnik i tak nie zwróci uwagi.
*"Przypuszczałem, że zespół stresu pourazowego w takich przypadkach niewiele różni się od tego, który występuje u żołnierzy wracających z terenów ogarniętych konfliktami". Prawdziwy Sherlock! To takie dziwne, że PTSD dotyka także ofiary porwań, gwałtów, pielęgniarki, lekarzy, a nawet nauczycieli. Dlatego dobrze, że jest ktoś taki, jak Remigiusz Mróz, który nie boi się edukować społeczeństwa. Wszak to niewdzięczne zadanie. Proponuję zdrowaśkę w intencji dobrodzieja Remigiusza.
* Bohaterka otrzymuje dwa ciosy nożem w brzuch, krew się z niej wylewa, traci świadomość, by po kilku minutach znów być przytomną i kminić jak się wyratować. "Krew lała się z mojego brzucha niemal jak deszcz z nieba". Bo nie ma możliwości, żeby się w tym czasie wykrwawiła na śmierć. Po kilku kolejnych minutach pyta samą siebie: "Ile mogłam mieć jeszcze czasu? (...) Krew wypływała mi z brzucha nie strużką, a strumieniami". Już powinna nie żyć, ale zjawiają się wybawcy. Mało tego, jak się okazuje, wystarczy przyłożyć do rany gazę, a krwotok ustępuje. I jeszcze potem nasi dzielni pomagierzy układają ją na brudnym asfalcie (co z tego, że rannych nie powinno się ruszać ani przelokowywać), ale z zachowaniem środków ostrożności pilnując, by brudna woda nie dostała się do rany. Cuda na kiju. Nawet śmierć w fabularnym świecie Mroza jest pojęciem względnym. Ten świat rządzi się innymi prawami. Samą deszczową metaforę litościwie pominę milczeniem.
*"- Niuchałaś? - Wtykałam fetę". Żarty są tak samo powtarzalne, jak fabuły książek Mroza.
*Kilka ulubionych cytatów, które pieczołowicie wyszukałam: "Tworzysz zamknięty obieg swojego żalu", "Nawet mnisi, którzy składają śluby milczenia, gadają przez sen", "(...) miłość to nic innego jak rozpuszczalnik (...) usuwa problemy", "Polujemy na prawdę (...) I tak się składa, że Ty możesz nam ją zaserwować". Dodam tylko, że rozmówczyni pracuje w McDonaldzie, stąd to pomysłowe "zaserwować". Nadal nie wiem, kiedy ma nastać moment, w którym powinnam się zaśmiać z zażenowania. Czy to już?
Nawet lepiej sie teraz czuje, gdy wyrzuciłam z siebie całą tą złość dotyczącą treści książki “Nieodgadniona”, wiecie: moi znajomi często zaczytani w Mrozie przyjmują jego krytykę dość…. powściągliwie. Są jednak pewne granice, zwłaszcza w oczach kogoś, kto interesuje się zarówno prawem, medycyną czy psychologią, wówczas absurdy i stężenie głupoty pewnych mechanizmow behawioralnych w zderzeniu z rzeczywistością przynosi określone efekty, tymczasem tutaj naginanie fikcji do rzeczywistości aby jako tako do siebie przystawały oceniam jako….. umiarkowanie nieudane. Ode mnie trzy gwiazdki i ani jednej więcej!
Dodaj swoją opinię
Zaloguj się na swoje konto, aby mieć możliwość dodawania opinii.
Czy chcesz zostawić tylko ocenę?
Dodanie samej oceny o książce nie jest brane pod uwagę podczas losowania nagród. By mieć szansę na otrzymanie nagrody musisz napisać opinię o książce.
Już oceniłeś/zrecenzowałeś te książkę w przeszłości.
Możliwe jest dodanie tylko jednej recenzji do każdej z książek.
Sposoby dostawy
Płatne z góry
InPost Paczkomaty 24/7
13.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
ORLEN Paczka
11.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Automaty DHL BOX 24/7 i punkty POP
9.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
DPD Pickup Punkt Odbioru
11.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier GLS
14.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier DPD
14.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier InPost
14.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Pocztex Kurier
13.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier GLS - kraje UE
69.00 zł
Odbiór osobisty (Dębica)
3.00 zł
Płatne przy odbiorze
Kurier GLS pobranie
23.99 zł
Sposoby płatności
Płatność z góry
Przedpłata
Zwykły przelew
Sprzedaj książki
Wyprzedaż
Koszyk 
Szukaj
Kategorie