Nieciekawa historia

Wśród wielu opowiadań Czechowa "Nieciekawa historia" zajmuje szczególne miejsce jako jedna z najbardziej intrygujących jego nowel. Mimo że jej tytuł sugeruje banalność, w rzeczywistości jest to dzieło o niezwykłej głębi i unikalnej melancholii, które nie ma sobie równych w światowej literaturze. Co zaskakuje, młody Czechow, zaledwie niecałe trzydziestoletni, powierzył rolę narratora nie byle komu - jest nim starzec, będący światowej sławy uczonym o randze generała, noszący tytuł ekscelencji. W swoich wypowiedziach często nawiązuje do swojej pozycji, używając zwrotów takich jak „Wasza ekscelencjo!”, co przypomina niemalże modlitewne „O mój Boże!”. Mimo wysokiej pozycji społecznej, jego przenikliwość i zdolność do samokrytyki pozwalają dostrzec bezsens własnej sławy oraz otaczającej go czci. W głębi serca bohater jest człowiekiem zrozpaczonym, uświadamiając sobie brak duchowego centrum i „ogólnej idei” w swoim życiu. Cała jego egzystencja, pełna zasług, wydaje się być bezcelowa, ujawniając głębokie poczucie rozpaczy.