Narodziny hordy. World of Warcraft

Choć młody wódz Thrall zakończył klątwę demonów przeszłości, która nękała jego lud od pokoleń, orkowie wciąż zmagają się z grzechami swojej krwawej tradycji. Prowadzili wiele wyniszczających wojen przeciwko odwiecznemu wrogowi – Sojuszowi, ze zmiennym szczęściem wygrywając i przegrywając bitwy na przestrzeni kolejnych tysiącleci. <br> <br> Jednak wściekłość i żądza krwi, które napędzały orków do niszczenia wszystkiego na swojej drodze, niemal pochłonęły także ich samych. Dawno temu, na idyllicznym świecie Draenor, szlachetne klany orków żyły we względnym pokoju ze swoimi enigmatycznymi sąsiadami, Draenei. Jednak nikczemni agenci Płonącego Legionu mieli inne plany wobec obu tych niczego nie spodziewających się ras, snuli wizję skłócenia ich dla własnych korzyści. Władca demonów Kil'jaeden uruchomił mroczny łańcuch wydarzeń, który doprowadził nie tylko do wyplenienia Draenei, lecz także do stworzenia z klanów orków jednego, niepowstrzymanego legionu, niosącego nienawiści i zniszczenia. Oryginalna opowieść o magii, działaniach wojennych i bohaterstwie oparta na bestsellerowej, wielokrotnie nagradzanej serii gier elektronicznych firmy Blizzard.<br> <br> Recenzja: To była jedna z pierwszych powieści o Warcrafcie, jakie przeczytałem, a jej wpływ na mnie nie osłabł nawet mimo upływającego czasu i kolejnych ciekawych książek na półce. Jedną z cech charakterystycznych dobrej książki jest to, jak dobrze czytelnik potrafi przypomnieć sobie jej fragmenty jeszcze długo po zakończeniu lektury. Ta książka utkwiła w mojej pamięci na bardzo długo, co świadczy o kunszcie słowotwórczym, jaki tu zastosowano piórem autorki! <br> <br> Z drobniejszych uwag: okładka tej książki jest prawdopodobnie najbardziej ikonicznym obrazem uniwersum Warcrafta, jaki fan tej serii może sobie wyobrazić.<br> <br> Pod wieloma względami ogólna fabuła zawiera wątki tradycyjnej podróży bohatera, fundamentu stanowiącego tło dla niemal całej fantastyki. Śledzi ona podróż orka imieniem Durotan, który jest ojcem Thralla, głównej postaci w Warcrafcie. Historia opisuje jego dorastanie i awans na przywódcę swojego klanu, Mroźnych Wilków. Jednak w przeciwieństwie do większości opowieści o podróży bohatera, Durotar nie staje się zbawcą swojego ludu. Niektórzy mogą powiedzieć, że nie udało mu się podjąć oczekiwanego wyzwani, którego spełnienie mogło mu przynieść chwałę i pamięć na wieku. Można to uznać za jedną z wad tej powieści. Durotan może być bowiem postrzegany jako pasywny bohater, z drugiej jednak strony, taki zabieg umożliwił wprowadzenie wątku syna, który ma dokonać wielkich rzeczy, kontynuując postawę Duratona, czekając jednak na lepszy czas aby wznieść miecz zemsty do góry. <br> <br> Większość, jeśli nie wszystkie opowieści o "Podróży Bohatera" to fantazje o władzy w przebraniu. Nie ma w tym nic złego, w końcu to tylko fantazje. Nie są one jednak realistyczne, a co dziwne, jak na historię, w której występują trolle i czarnoksiężnicy, jest to zdecydowanie bardziej realistyczna droga dla "bohatera". Prawda jest taka, że jest garstka ludzi, którzy mogą kształtować bieg historii, a reszta z nas może jedynie próbować żyć najlepiej, jak potrafi, podczas gdy o losie milionów decydują jednostki. Właśnie to robi Durotan i dlatego jest on wiarygodnym bohaterem. Być może jest on aż nazbyt wiarygodny, wręcz sympatyczny jak na orka? Jak w wielu książkach o Warcrafcie, w tekście występuje wiele punktów widzenia, ale Durotan jest jedyną postacią, z której czytelnik może sobie przypomnieć znaczące fragmenty dla samego rozwoju akcji. W końcu to on jest główną postacią, ale być może autorka powinna była pozostać tylko przy nim. Byłoby trochę mniej zamieszania.<br> <br> Budowa świata jest wspaniała, fascynująca i…. znana graczom WoWa, bowiem dostajemy to, czego się spodziewamy: ciekawy świat, wyrazistych bohaterów, także tych pobocznych, którzy po prostu…. Żyją i dają się poznać podczas kartkowania kolejnych stron. Sposób, w jaki przedstawieni są orkowie, jest bardzo przekonujący. Prawdę mówiąc... nie mam cienia wątpliwości, ze wolę orków z Warcrafta niż orków ze Śródziemia. Świat Draneor jest łatwy do wyobrażeni, a przy tym fantastycznie, wręcz plastycznie opisany przez autorkę, jest to rodzaj surowego raju, który żyje i idealnie pasuje do wizji samej gry. Orkowie żyli w harmonii ze swoim światem, w pierwotnej, niezwykłej kulturze plemiennej, czas jednak wymaga, aby porzucili tradycje i wyszli na spotkanie z Sojuszem. <br> <br> Sposób przedstawienia Draenei nie jest tak dobrze napisany i nie zapada w pamięć jak choćby arkana orków. Najlepszym porównaniem, jakie przychodzi mi do głowy, są elfy z Władcy Pierścieni. (Twórczość Tolkiena zdaje się często pojawiać w tej recenzji!) Niekoniecznie jest to dobra rzecz, ponieważ obie te rasy są raczej nudne i pozbawione głębi. Czytelnik spędza z Draenei tylko niewielką ilość czasu, więc można się tego spodziewać, ale ich ludobójstwo ma większy ciężar gatunkowy po stronie Orków niż ich samych.<br> <br> Upadek Orków jest naprawdę tragedią pod każdym względem. Byli dumną i szlachetną kulturą, ale była w nich niewinność, która sprawiła, że ich manipulacja była tak szalenie, przejmująco wiarygodna. Dodaje to kontekst do głównego konfliktu Warcrafta (Orkowie i Ludzie) i tworzy o wiele bardziej zniuansowaną, wielowątkowa opowieść. To, że zostali całkowicie odparci przez Płonący Legion może trochę kłaść się cieniem na wiarygodności, ale w książce jest wzmianka o tym, że podczas pobytu na Draenorze plemiona te były w zasadzie na początku swojego rozwoju, przypominały dzieci. <br> <br> Jedną z bardziej niewygodnych prawd, które zostały odkryte w tej książce, jest to, że bardziej światowi czytelnicy mogą dostrzec wątki ludzkiej historii w …. historii orków: analogie i paralele są ąz nadto widoczne, czasami ciężko połapać się, gdzie jest różnica, miedzy człowiekiem i orkiem. Jeden z wersów z tej książki, który prawdopodobnie nigdy nie straci na aktualności, brzmi:<br> <br> "Nienawiść jest potężna. Nienawiść może być wieczna. Nienawiścią można manipulować. I nienawiść można stworzyć". Słowa te wielokrotnie okazywały się prawdziwe, zarówno w historii, jak i w wydarzeniach, które mają miejsce obecnie w książce. Opowieść z gatunku fantasy może uczyć tak samo jak fakty i wiedza z nich płynąca, a czytelnicy muszą wziąć sobie do serca płynące z niej lekcje, bowiem taki właśnie jest świat Warcrafta: zachwyca, bawi, czasem pozostaje niezrozumiany, nade wszystko jednak zostawia w czytelniku ślad na resztę życia. <br> <br> Ostateczny werdykt: World of Warcraft został nazwany przez niektórych Władcą Pierścieni gier, ponieważ oba te uniwersa są stworzone w gatunku fantasy z ogromną i złożoną historią, wypełnionymi po brzegi postaciami, ciekawymi miejscami i konfliktami ras, które wywracają co rusz cały ten świat. Jeśli raz dasz się wciągnąć, przepadniesz na zawsze. Jeśli nie, to…. poczekaj cierpliwie, Warcraft wcześniej czy później upomni się o Twoja uwagę;-)

Jako nastolatek dużo grałem w World of Warcraft i znałem szczegółowo historię najważniejszych wydarzeń i postaci z gry. To jest pierwsza powieść o tej historii, którą przeczytałem kierowany ciekawością i pragnieniem dowiedzenia się czegoś więcej o uniwersum Warcrafta! Ostatnio miałem więcej wolnego czasu co w połączeniu z przeczytaniem wielu horrorów sprawiło, że zapragnąłem czytać na przemian horrory i…. fantasy – wiecie, dla spokoju głowy, która lubi się bać, ale czasami też lubi odlecieć w inną galaktykę! <br> <br> Dla nowicjuszy w świecie WoW:<br> Większość wydarzeń w World of Warcraft skupia się na świecie zwanym Azeroth, Orkowie nie pochodzą jednak z Azeroth, przeciwnie: są z planety, która jest przez nich samych nienazwana, ale przez innych określana jako Draenor. Rise of the Horde opisuje wydarzenia, które doprowadziły do powstania pierwotnej Hordy, a w końcu do inwazji na Azeroth i Pierwszej Wojny, która jest w zasadzie punktem wyjścia dla całej tej serii, biorąc pod uwagę, że Pierwsza Wojna była równocześnie pierwszą rzeczą stworzoną dla serii, a wszystko, co wydarzyło się przed nią, zostało napisane jako retrospektywne przedstawienie genezy konfliktu, tak aby zapewnić więcej atrakcyjnych wątków na przyszłość dla kolejnych książek. Książka skupia się na dwóch rasach: Orkach i Draenei (Drah-neye), znanych też jako Eredar. Draenei to rasa niebiesko-białoskórych kosmitów o…. kozich nogach, którzy zostali wygnani ze swojej ojczystej planety Argus za to, że nie oddali się w niewolę Sargerasowi - Tytanowi (rasa kosmicznych istot wielkości planety, które są stworzone z pierwotnej materii, z której zbudowany jest cały wszechświat i są oni w zasadzie podobne do bogów). Sargeras podarował eredarom nową "moc", mutując ich ciała i zmieniając ich w przepełnionych nienawiścią nieśmiertelnych, za cenę tego, że na zawsze pozostaną pod jego rozkazami, stając się de facto niewolnikami. Orkowie i Draenei żyją w dość harmonijnej koegzystencji, od czasu do czasu handlując towarami, ale przeważnie trzymając się z dala od siebie i nie prowokując konfliktów. <br> <br> Wydarzenia w tej książce śledzą losy kilku głównych bohaterów serii (Orgrima, Durotana, Gul'dana, Velena itd.), gdy jeden z przywódców Eredarów, Kil'Jaedan, zaczyna korumpować orków, by prowadzić wojnę przeciwko Draenei w zemście za ich ucieczkę przed Sargerasem. Orkowie nadal ulegają korupcji i stają się krwiożerczą Hordą, która w końcu najeżdża Azeroth i rozpoczyna Pierwszą Wojnę. Książka jest punktem wyjścia dla serii epickiej fantasy i jako taka zawiera wiele elementów, na widok kótyych czytelnik będzie zaskoczony lub o których można dowiedzieć się więcej później, gdy nastapi ich rozwinięcie, co naturalnie nie możliwe było od razu w pierwszej części. Na przykład: Magia istnieje, podobnie jak pewna ilość związanej z niątechnologii, a poszczególne rasy tego uniwersum mogą zostać wrzucone do całej opowieści bez większego wyjaśnienia, jak wyglądają i skąd się wzięli, więc jeśli nie wiesz, jak powinien wyglądać typowy ogr fantasy (nie jak Shrek), to możesz uznać tę książkę za całkowicie zagmatwaną i nieźle porąbaną, inną bowiem od wszystkiego co do tej pory znałeś. Jednym z oczywistych przykładów jest fakt, że Draenei są często wspominani w pierwszych dwóch rozdziałach, ale dopiero na początku trzeciego rozdziału dostajemy solidny opis ich wyglądu.<br> <br> Powiedziałbym, że dla nowicjuszy ta książka może nie być najlepszym punktem wyjścia dla kontynuowania serii. Dlaczego? Jest ona w całości oparta na wydarzeniach, które doprowadziły do jednej z głównych wojen w kanonie serii, niemniej wydarzenia te są często opisywane w pamiętnikach postaci Thralla, który jednak…. nie urodził się w tym czasie. Trochę jak z apostołami, którzy pisali swoje ewangelie sto lat po Jezusa. Czytanie tej książki bez znajomości przedstawionego swata może być więc szczerze mówiąc…. Nieco poplątane. Do tego dochodzi fakt, że jeśli widziałeś film, to w zasadzie otrzymałeś zupełnie inną wersję tej historii, z innymi motywacjami i bez udziału Eredarów, ale to żadna niespodzianka, wiadomo że film nie zebrał dobrych recenzji nawet wśród największych fanów Warcrafta, <br> <br> Dla fanów gry i całego uniwersum Warcrafta:<br> Fanom, którzy jeszcze nie czytali, prawdopodobnie bardzo się to spodoba. Dodanie charakterystyki postaci i osobistych motywów kolejnych bohaterów do wydarzeń, o których zazwyczaj cos było wiadomo z samej gry, zwykle pogłębia stan świadomości gracza i czytelnika w zakresie lore serii.<br> <br> To, co w zasadzie zaczęło się jako "Orkowie najeżdżają Ludzkie Królestwa! Musimy się bronić!" zmieniło się w opowieść o dwóch zgoła odmiennych gatunkach, które dostały po łapach przez działania kilku osób i szykuje się WIELKA WOJNA. Draenei zostali zmuszeni do opuszczenia swoich ziem, aby uniknąć zmian w zakresie ich ciał, co u innych orków wywołało charakterystyczny, zielony kolor skóry. Inni Orkowie traktują ich z nieufnością, a gdy stają się coraz bardziej przyjaźni, Orkowie zwracają się przeciwko nim i prawie ich unicestwiają….<br> <br> Orkowie żyli dość szczęśliwie do czasu, gdy Kil'Jaeden postanowił wykorzystać ich jako narzędzie swojej zemsty, co doprowadziło do tego, że bardziej bezwzględni i krwiożerczy Orkowie zajęli wiodącą pozycję na szczycie decyzji podejmowanych przez kolejne klany i z czasem zachłysnęli się swoja pozycja, siejąc grozę i zniszczenie.<br> <br> Podobało mi się, że książka mocno uprościła punkt wyjścia dla całej historii(Orkowie kontra ludzie), stając się w istocie opowieścią o dwóch odrębnych cywilizacjach, które zostały podkopane i wypaczone przez wpływ jakiejś potężnej istoty, co znów wyjaśnia w linii prostej genezę konfliktu między ludźmi i Orkami. <br> <br> Osobiście podobała mi się ta książka, ale nie jakoś wybitnie, to nie tak, że napisana jest jako arcydzieło: nie jest, ale wyznacza kanon całej serii Warcrafta i jako taka należy ją docenić. Nie mam do niej zbyt wielu zastrzeżeń, poza tym, jak bardzo jest zagmatwana dla osób nowych w uniwersum, co do pewnego stopnia jest zarzutem, wyobrażam sobie bowiem, ze ideą jaka przyświecała ej stworzeniu zakładała aby jak najwięcej ludzi pochyliło się nad naszym, ulubionym uniwersum iż znalazło w nim cos dla siebie.

World of Warcraft: Narodziny Hordy autorstwa Christie Golden. Czy warto? <br> <br> Książka jest przyjemna w odbiorze, fabuła jest całkiem solidna, a postacie są idealnie dobrane i nakreślone przez utalentowaną autorkę. W biografii Golden zaznacza, że sama jest graczem World of Warcraft i to widać - są tam wrzucone drobiazgi, które każdy gracz Warcrafta doceni i na widok których poczuje się „swojsko”. <br> <br> Każdy rozdział rozpoczyna się od krótkiego wprowadzenia Thralla, obecnego wodza nowej Hordy. Pisze on historię starej Hordy, Hordy, która zniszczyła swój własny świat i najechała Azeroth, Hordy, która dokonała ludobójstwa na Draenei i wymordowała ludzi.<br> <br> Historia orków zaczyna się od szlachetnej rasy, żyjącej pokojowo na Draenorze. Orkowie współistnieją z Draenei od setek lat, odkąd Draenei przybyli na Draenor, uciekając przed swoimi dawnymi wrogami. Choć orkowie czerpią przyjemność z polowania na zwierzęta i żądzy krwi, bynajmniej nie są mordercami, mają swoją kulturę i zwyczaje, grupy przyjaciół i system wierzeń. Wszystko to jednak zmienia się, gdy Płonący Legion przeciąga kluczowego orka na ich stronę, a ten z kolei prowadzi orków do przerażającego zejścia w obłęd rozpaczy i pogrąża w chaosie. Tylko jeden klan się wyróżnia - Mroźne Wilki. Ich przywódca Durotan bezradnie obserwuje, jak orkowie są deprawowani przez demony i zmierzają ku upadkowi.<br> <br> Golden przedstawia tę opowieść z dużą dozą emocji; wczułem się w sytuację Durotana. Znacie to uczucie, gdy ktoś podejmuje decyzje i na ich podstawie działa, wiemy, ze kierują nim niskie pobudki i nic dobrego z tego nie wyjdzie, wiemy, że jest to zły kierunek złe, a jednak nie możemy zmienić jego zdania i postepowania w danej sprawie? Jestem pewien, że większości z nas się to zdarzyło. "The Rise of the Horde" opowiada właśnie o tym - o powstaniu hordy, która zstąpiła na Azeroth, chcąc zagarnąć świat dla siebie. Historia jest znana, zwłaszcza jeśli ktoś jest graczem Warcrafta; ale Golden bardzo ładnie ją rozwija. Jak wielu graczy Warcrafta odwiedziło Durotar lub Orgrimmar? Postacie, których imiona noszą te miejsca, Durotan i Orgrim, są kluczowymi bohaterami tej książki. To jedna z moich ulubionych powieści opartych na tym uniwersum - przeczytałam wszystkie, i to wielokrotnie, żadnej nie żałuje, za to każdą gorąco POLECAM!:-)

Klątwa naszej ulubionej serii trwa w najlepsze! Każda jedna książka z uniwersum Warcrafta, którą kochałem w przeszłości i kontynuowałem jej czytanie wracając co rusz do ulubionych pozycji wpłynęła na moją wyobraźnię i pozwoliła uzupełnić o ciekawe treści wiedzę z samej gry, nad którą przecież spędziłem dziesiątki godzin! <br> <br> Chronologicznie „Narodziny Hordy” rozgrywa się przed Tides of Darkness, a jej koniec to początek inwazji Hordy na Azeroth i początek walk z Sojuszem.<br> <br> "Och! Jak w filmie?!"<br> <br> Cóż, nie… nie, nie, nie! Nie tak jak w filmie – dlaczego? Czytając ksiązkę, czułem się dziwnie. Nigdy nie brałem udziału w tak krwawej wojnie, ale mogę sobie coś takiego wyobrazić: Być na polu bitwy przez lata, toczyć przegraną walkę, widzieć smierć bliskich, przyjaciół oraz pobratynców? Potem, po latach, odkrywasz Tom CAŁEJ Historii i czytasz o wszystkim, co przeżyłeś, ale jakoś…. Inaczej to wszystko brzmi. Zwycięzcy piszą historię, a w tym przypadku została ona przekręcona tak, by pasowała do wizji autorki, pani Golden. <br> <br> "Więc to nie jest prawdziwy Warcraft?"<br> <br> To jest właśnie prawdziwy Warcraft! Jedynym powodem, dla którego podczas czytania tej książki czułem się dziwnie, jest fakt, że została ona napisana w 2006 roku! Dacie wiarę?<br> <br> "Ooooh... teraz rozumiem! To było oryginalne lore, ukształtowane przez grę i książki towarzyszące, by potem zostać niemal całkowicie porzucone i przekształcone w coś innego na czas kręcenia pierwszego filmu dziesięć lat później, tylko po to, by móc przedstawić sagę Warcrafta jak największej liczbie ludzi na planecie?"<br> <br> Dokładnie tak. Jakieś wątpliwości drodzy czytelnicy? <br> <br> Jeśli podobał Ci się film, ta książka będzie dla Ciebie…. Nie do końca zrozumiana. Jeśli nie podobał Ci się film, ta książka będzie dla Ciebie równie zagmatwana, tyle że będzie miała więcej sensu, bowiem cała historia jest przecież szalenie rozbudowana, a książka w szerszym kontekście przedstawia jej genezę aniżeli sam film. Fragment historii opowiedziany w inny sposób. Główne konsekwencje są wciąż takie same, ale historia jest zupełnie inna, rozgałęzia się i porusza wątki wcześniej często przez fanów postrzegane jako poboczne. Jakby wreszcie usiadł z tobą uczony w piśmie i opowiedział ci historię tak, jak się naprawdę wydarzyła, bez upiększania jej na potrzeby szerszej publiczności. Możesz zignorować gadaninę pijanego barda z Tawerny Mary. Chociaż wszyscy zdają się mu wierzyć. Więc kto mija się z prawdą choć jest pijany? Znowu mamy do czynienia z Gwiezdnymi wojnami, mówiąć w uproszczeniu. Pojawia się uczony Disney, który opowiada, że Leia i Han mieli dziecko o imieniu Ben, które stało się niejakim Kylo Renem, ale w głębi duszy wiesz, że mieli trójkę dzieci: Jainę, Jacena i Anakina, bo pamiętasz wiele z ich wielkich przygód, które były udziałem graczy i fanów podczas kolejnych dodatków do gry oraz samych książek z uniwersum Warcrafta. I ten brak konsekwencji dziwić nie może….. ale czy może rozczarowywać? <br> <br> Ta książka sama w sobie jest ofiarą nazbyt skomplikowanej historii, pisanej jak gdyby dla fanów….. pytanie: bardziej nowych czy starych? Boli mnie, że tak wiele rzeczy zostało zmienionych tylko po to, by lepiej pasowały do jakiegoś nowego, wzniosłego pomysłu na przyszłość całej serii, związanej nierozerwalnie z kwestiami przeniesienia jej historii na duży ekran.

Nie mógłbym być bardziej szczęśliwy, to jest coś, co chciałem zrobić już dawno temu. Jestem WIELKIM fanem World of Warcraft, grałem w niego wiele lat temu i zawsze interesowało mnie jego lore. Pomyślałem sobie: "Hej, zawsze chciałem wiedzieć ze szczegółami, jak niektóre rasy powstały w ten sposób, dlaczego ta strefa jest taka, a nie inna, albo dlaczego ta postać jest taka". Cóż, w tej powieści Christie Golden wyjaśniła, jak powstała Horda. Rozumiemy coraz więcej ze świata ST, cudownie jest czytać o ważnych postaciach i wydarzeniach, które doprowadziły do powstania WoW-a,: takiego, jakiego znamy. Dlaczego Durotar i Orgrimmar tak się nazywają? I dlaczego orkowie są zieloni? I dlaczego mogą być czarnoksiężnikami? I jaka tragiczna historia kryje się za tajemniczymi Draenei? To wszystko jest w sam raz dla mnie. Podobało mi się również to, że autor opisał zaklęcia z gry (takie jak Summon Demon, Shadowbolt, Immolate itp.), co sprawiło, że o wiele bardziej zżyłem się z grą i uśmiechnąłem się. Jeśli więc grałeś w WarCrafta lub World of Warcraft, daj temu szansę, nie zawiedziesz się, bo zawsze jest ciekawie poznać historię stojącą za taką grą fabularną.<br> <br> W tym tomie autorka przedstawia nam historię, jak powstała Horda. Poznajcie tyle wydarzeń i postaci, które doprowadziły do powstania WoW-a, że w oczach zapalonych graczy niniejsza książka będzie stanowiła nieocenione wprost kompendium wiedzy, porządkując ją i wskazując kierunek w jakim będzie podążać fabuła w przyszłości. Dlaczego Durotar i Orgrimmar tak się rozwinęły? Jak to jest, że Orkowie są zieloni i jak to jest, że mogą być Warlockami? Jak wygląda historia tajemniczych Draenei? To wszystko jest w mojej prasie. Bardzo podoba mi się to, że autorka zawarła w swojej narracji szczegółowe informacje na temat niektórych umiejętności używanych w grze (takich jak Summon Demon, Shadowbolt, Immolate itp.), co pozwoliło mi nawiązać znacznie większą więź z grą i sprawiło, że poczułem się smutny. Jeśli więc gracie w WarCrafta lub World of Warcraft, poeksperymentujcie, a na pewno nie będziecie rozczarowani, ponieważ zawsze warto dowiedzieć się więcej o tym, co znajduje się w tej grze RPG.