Assassin’s Creed: Heresy. Herezja

Przeczytanie tej książki zajęło mi trochę czasu, choć można to przypisać raczej mojemu intensywnemu życiu osobistemu i priorytetom jakie mi przyświecają, gdzie czytanie książek wciąż uznaje za ważne dla samorozwoju, jednak brak czasu każe nieraz odłożyć nawet ulubioną lekturę na później…. Sama powieść bezapelacyjnie skierowana jest dla dorosłych z uwagi na poruszane watki i osobiście uważam, że Herezja obrała interesujący kierunek dla rozwoju całej serii, który jak się wydaje, był tak bardzo pożądani i potrzebny książkom o AC i całej serii, a tym samym jest spora szansa, ze i spodoba się fanom gier i całej historii osadzonej w uniwersum AC!<br> <br> Powieść jest w pewnym sensie kontynuacją współczesnej historii Syndykatu (jako że główny bohater Simon zajmuje miejsce Isabellr Ardant, która została zabita przez Shauna Hastingsa - nadal chcę wiedzieć, czy Rebecca wyszła z tego cało) i prequelem filmu (jako że Alan Rikkin wyjeżdża do Madrytu w epilogu) i uważam, że był to dobry wybór, który pozwolił autorce zachować związek z już ustalonym kanonem, jednocześnie bowiem dał jej trochę swobody w odkrywaniu tej historii na nowo, wskazując kierunek dla jej rozwoju. Jak można się domyślić, akcja powieści toczy się wokół Simona Hathawaya, nowo przyjętego do Wewnętrznego Sanktuarium Templariuszy, który próbuje odnaleźć rajski miecz, będący w posiadaniu Jeanne D'arc podczas wojny stuletniej. Coraz bardziej sympatyzuje ze swoim przodkiem Gabrielem Laxertem i natrafia na coś, co pozostało przed egzekucją wielkiego mistrza templariuszy Jaquesa de Molaya i co może wstrząsnąć fundamentami zakonu i postawić pod znakiem zapytania jego dalszą egzystencję.<br> <br> Przez całe liceum uczyłam się języka francuskiego i jestem zagorzałą fanką historycznych postaci kobiecych, które pokonują przeciwności losu i dokonują wielkich czynów, znana mi więc była historia Joanny D'arc, niezwykłej kobiety w historii świata. Niezależnie od tego, czy jest się miłośnikiem historii, czy też też wytrawnym znawcą dziejów świata i ich poszczególnych okresów jak Simon, historia Joanny i Gabriela jest opisana w sposób, który zachwyci każdego, pod warunkiem, że jest się skłonnym poświęcić jej uwagę oraz cierpliwość, znajdziemy tu bowiem momenty niespiesznej akcji, kiedy autorka skupia się na przybliżeniu życia wewnętrznego głównych bohaterów. Znajdziemy tu wiele imion i nazwisk, łatwo się w nich pogubić, niemniej postacie z otoczenia Joanny i Gabriela są interesujące i tak ludzkie w swoim sposobie bycia, że jest wiele powodów, aby poświęcić im uwagę i podążać za nimi w historii opisanej przez autorkę: każdy znajdzie tu coś dla siebie!<br> <br> Fragmentami wiemy, co się dalej stanie, ale bohaterowie okazują się na tyle wciągający, że nadal chcemy przeżywać z nimi to, bieg tej historii i to co się wydarzyło w dalszej jej części, patrząc na otaczający ich świat…. Oczami ich samych. Śmiałam się razem z tymi bohaterami i płakałam razem z nimi; ta książka bowiem sprawiła mi zarówno momenty wybuchów radości, jak i chwile zadumy, a nawet grozy gdy nie byłam pewna finalnego rozwiązania! Warto podkreślić, że narracja prowadzona jest w dobrym tempie, zwalnia tylko po to aby skupić się na uczuciach i emocjach bohaterów jak wspomniałam wyżej, podobały mi się również te małe wskazówki, które były kierowane do czytelnika, często subtelne i niejako miedzy słowami, co okazało się świetną zabawą! Nie jestem do końca pewna, co sądzę o zakończeniu jak już mówiłam, ale nie mam wątpliwości, że zarówno Joanna, jak i Gabriel zasługują na życie w spokoju po służbie, jaką odbyli na rzecz narodu, którego byli częścią. Odpowiedz jak mniemam, przyniesie nam trzeci tom tej GENIALNEJ serii! <br> <br> Simon, Victoria i Anaya przedstawieni we współczesnym świecie są również bardzo sympatyczni, mają wyraziste osobowości, ale nie przejawiają jedynie statycznych cech charakteru; potrafią być poważni, żartować, czasem są znużeni, czasem ciekawi świata, innym razem znów źli, zdruzgotani albo… podnieceni. Śledzenie losów tej trójki, gdy ich przeciwnicy w końcu dowiadują się o spisku, jest bardzo wciągające, a mnie osobiście szalenie poruszało wewnątrz, co się z nimi stanie i jakie będą ich dalsze losy. Śmiało mogę powiedzieć, ze im kibicowałam! Podobała mi się możliwość wglądu w zakon templariuszy, jaką daje nam ta powieść; to było coś więcej niż Assassins Creed 3 Konflikt między asasynami a templariuszami nie jest czarno-biały; szczególnie podoba mi się, że niektórzy templariusze doceniają częściowo przekonania asasynów i ich dokonania, a sam Simon dojrzewa pod tym względem na kartach książki, dostrzegając odcienie szarości między tymi dwiema siłami, choć nadal trzyma się swoich własnych przekonań, może duma sprawia, że patrzy na świat zerojedynkowo? Uważam, że ta książka była interesującym spojrzeniem na historię oczami "czarnych charakterów" , ciekawe, że nawet oni nie zgadzają się ze sobą co do tego, jak należy kierować Zakonem i gdzie należy postawić granicę, po przekroczeniu której staną się tymi, których sami ścigają: wszak różnica miedzy policjantem i przestępom to często jedna zła decyzja. Zawsze uważałem, że w serii Asasyni chodzi o to, że te wyznania i maksymy są zależne od twojej własnej interpretacji i to ty decydujesz, jak bardzo na ciebie wpływają lub cię inspirują, więc ten wątek bardzo mi się spodobał.<br> <br> Wciąż nie wiem, co naprawdę sądzę o tej książce, ale na pewno trzyma się mnie w napięciu, na pewno też dobrze się bawiłam przy niej i bardzo chcę wiedzieć, co dalej stanie się z Simonem, Victorią i Anayą, tym samym obiecuje, że przeczytam kolejną i ostatnią część tej historii, podzielę się z wami wrażeniami!

Jestem wielkim fanem serii Assassins Creed, stąd też za każdym razem, gdy czytam książki lub gram w gry należące do tego uniwersum, mam wysokie oczekiwania! <br> <br> Ta książka naprawdę mi się podobała, jednak….. mocno odbiegała od stylu Assassins Creed do którego ów seria nas przyzwyczaiła. Nie tylko została opowiedziana z innej perspektywy, ale także napisana w zupełnie innym stylu, co nawet fanów serii dobrze obeznanych z jej kolejnymi odsłonami, może zaskakiwać!<br> <br> (Dla tych z was, którzy śledzą w chronologię uniwersum AS, akcja tej książki dzieje się tuż przed wydarzeniami z filmu.)<br> <br> Budowa świata zaproponowana w powieści była satysfakcjonująca - dobrze pasowała do świata AC, jaki znałem z poprzednich części, widać tu kanoniczność i rozwijanie pomysłu, który doceniło przecież miliony fanów. Przedstawia średniowieczny/renesansowy świat z wierną autentycznością i zachowaniem klimatu tamtych czasów, co pozwala czytelnikowi namacalnie poczuć otoczenie o którym czyta i wyobrazić sobie jak by tam był! <br> <br> Jeśli chodzi o postacie, podobały mi się postacie zarówno współczesne i historyczne. Nie jestem ekspertem w dziedzinie epoki Joanny d'Arc, ale wydaje mi się, że książka pokrywa to, co wiem o historii i opowieściach z jej życia, widać że dokonano pożądanego researchu w tym zakresie, a praca ta przyniosła czytelnikowi możliwość obcowania wśród średniowiecznych ludzi i ich zwyczajów. <br> <br> Fabuła miała dobre tempo przez całą książkę i dużo scen akcji, co powinno wywołać uśmiech u wszystkich fanów serii AC. Dużo scen walki, jak można się było spodziewać, ale też sporo ciekawych momentów rozwoju poszczególnych postaci. Nie zabrakło też kilku niespodzianek i zaskoczeń, nie będę jednak spolerować aby wam nie psuć zabawy! Bardzo podoba mi się, że AC wykorzystuje rzeczywiste wydarzenia i nadaje im inny wymiar, umożliwiając tym samym spojrzenie na znane nam historie z zupełnie innej perspektywy. Często ma się wrażenie, że jest się tam naprawdę i poznaje się historyczne tajemnice, o których nie miało się pojęcia wcześniej, a które jak się okazuje….. zmieniają bieg historii. To jest właśnie sedno AC i to jest dla mnie najważniejsze w tym uniwersum (jeśli uwielbiasz dobre teorie spiskowe, AC jest dla Ciebie idealną serią!!!).<br> <br> Ogólnie rzecz biorąc, jest to doskonały dodatek do wciąż rozwijającej się serii, która nie bez powodu zyskała miliony fanów na całym świecie. Niektórzy mogą uważać, że jest zbyt mocno oparta na inspiracjach historycznych i nieco powolna w swoim rozwoju, ale ja uwielbiam to i będę się kłócić z każdym, kto powie, że nie jest to seria warta uwagi;-) <br> <br> Gorąco polecam!

Jeśli jeszcze nie słyszeliście o serii Assassin's Creed, powinniście się za to zabrać od razu! Opowiada ona bowiem o świecie, w którym ludzie poszukują artefaktów (Pieces of Eden) pochodzących ze świata przed pojawieniem się ludzi. Zarówno Asasyni, jak i Templariusze zajmują się ich poszukiwaniem, choć ich metody bardzo się od siebie różnią, a obie strony często popadają ze sobą w konflikty, a te często śmiertelne żniwo. Znaczną część czasu będziemy przeskakiwać pomiędzy współczesnymi Assassinami i Templariuszami, a ich przodkami, mając tym samym okazję śledzić, jak ludzie obu grup używają Animusa, by zagłębić się w swoje pradawne wspomnienia i odnaleźć Skarb. <br> <br> W grach wideo opartych na tej serii prawie zawsze jesteśmy po stronie Asasynów. Dlatego też uważam za niezwykle zabawne i interesujące, że przez większość powieści poznajemy sposób myślenia Templariuszy, ich motywy działania oraz powody dla których walczą z Assasynami. Rzadko widzimy ten motyw w grach wideo i uważam, że Herezja jest pod tym względem genialnie skonstruowana. Główny bohater, Simon Hathaway, jest członkiem Wewnętrznego Sanktuarium Zakonu Templariuszy i przez całą powieść stara się pokazać inne podejście do badań nad Pieces of Eden. Jego głównym celem jest miecz Joanny d'Arc.<br> <br> Przez całą powieść śledzimy Simona zagłębiającego się w przeszłość swojego przodka, który jak się okazało, był wyznawcą Joanny. To, co naprawdę podobało mi się w tej historii, to fakt, że przeniosła mnie ona w sam środek historii Joanny d'Arc, jednej z najwspanialszych i najodważniejszych kobiet w historii świata. Dokładnie tak samo czułem się w Assassin's Creed Heresy…. Byłem u boku Joanny i jej przyjaciół, walczyłem z nią i śledziłem jej podróż. Uwielbiam książki, które są napisane tak, że czujesz się, jakbyś tam był naprawdę i stanowił część tej szalonej historii!<br> <br> Ogólnie rzecz biorąc, ta fabuła była niezwykle porywająca. Czułem, że nie ma w niej ani jednego nudnego momentu, a połączenie historii i fikcji było porywające, ich wzajemne przeplatanie się sprawiało, że miejscami kręciło mi się w głowie, a ja sam już nie wierzyłem w co wierzyć, a co jest tyko projekcja mojej wyobraźni. Bardziej podobały mi się wspomnienia Joanny d'Arc niż współczesny świat, w którym żył Simon, ale to nie zmienia faktu, ze oba były równie przyjemne. Same postacie dały się lubić, zyskiwały sympatię również przez wzgląd na przedstawienie ich mocnych, ale również słabszych stron ten sposób wiarygodność. W książce pojawia się też wątek dobra i zła, tego, komu należy ufać itd. Podobało mi się to w tej książce, a szczególnie w przypadku Templariuszy. Templariusze są zazwyczaj postrzegani jako źli i podli, ale…. Dzięki tej książce choć raz udało mi się dostrzec ich punkt widzenia. Mogłam zajrzeć w umysły "czarnych charakterów" i dowiedzieć się, jak myślą, i że być może Asasyni i Templariusze nie są tak czarno-biali, jak się spodziewałam.<br> <br> Jeśli więc latem tego roku szukasz lektury pełnej przygód, która wciągnie cię bez reszty w swój świat i związaną z nim fabułę, Assassin's Creed Herezje jest dla ciebie idealna. Jeśli nie zostałeś jeszcze wprowadzony do świata Assassin's Creed, proponuję dowiedzieć się nieco więcej o Animusie i waśni Templariuszy z Asasynami, zanim sięgniesz po tę powieść. Jest to jedyna negatywna rzecz, jaką mógłbym powiedzieć o tych książkach; w pewnym sensie musisz cokolwiek wiedzieć o Assassin's Creed przed czytaniem, aby docenić przestawiona tu historie. W przeciwnym razie, "Herezja" z pewnością znajdzie się w czołówce moich ulubionych książek roku.<br> <br> Wiem, że fani Assassin Creed pokochają tę książkę, ja nie chciałam jej odłożyć dopóki nie skończyłam!

Assassin's Creed: Herezja to świetny sposób na powiązanie różnych elementów fabuły i wprowadzenie fanów w świat filmu Assassin's Creed. Pomysł na książkę szalenie mi się podobał, jak autorka poradziła sobie z jego wykonaniem? <br> <br> Pod wieloma względami Herezje jest tym, czym powinny być tie-iny kierowane do mediów. Pojawiają się tu nawiązania do wielu postaci i rzeczy z uniwersum (Warren Vidic, Arno Dorian i Francois-Thomas Germain, Całun Turyński, nowy Animus, który debiutuje w filmie, oraz Aerie z serii Last Descendants, by wymienić tylko kilka). Co ciekawe, akcja książki nie biegnie na łeb na szyje jak to często działo się w poprzednich częściach, ale od czasu do czasu zwalnia, co służy jak sądzę przybliżeniu czytelnikowi postaci głównych bohaterów, a Ci są wyjątkowo ciekawi! <br> <br> Podobnie jak w przypadku niemal wszystkich innych gier i książek z serii Assassin's Creed, Herezje składa się zasadniczo z dwóch elementów: współczesnej opowieści o asasynach i templariuszach polujących na technologiczną relikwię (w tym przypadku miecz Joanny d'Arc) oraz historii z przeszłości widzianej przez Animusa (w tym przypadku chodzi o przodka templariusza Simona Hathawaya, który podróżował z Joanną d'Arc). Z tych dwóch opowieści zdecydowanie najciekawsza jest historia współczesna. Dostarcza ona wielu informacji o Abstergo Industries i Zakonie Templariuszy, których zazwyczaj nie mamy okazji poznać, a także zawiera kilka zwrotów akcji, które sprawiły, że chciałem, aby wątki historyczne już się skończyły i abym mógł z powrotem wrócić do współczesności i zobaczyć jakie to ma w niej konsekwencje! Niestety, z drugiej strony opowieść o Joannie d'Arc jest niewiarygodnie jednostronna, powtarzająca wciąż tę samą podstawową strukturę, z ledwie kilkoma interesującymi postaciami i nowymi wątkamik. Doświadczenia Simona w przeszłości wydały mi się o wiele mniej sugestywne niż doświadczenia nastolatków w Last Descendants - zdecydowanie wolę uczucie przeżywania wspomnień opisane tam niż to, które mamy tutaj przedstawione<br> <br> Mimo że historia współczesna jest dobra, a historyczna trochę męcząca, obie cierpią z powodu tego samego losu: pospiesznego i zagmatwanego zakończenia z dużymi przeskokami czasowymi i niewystarczającym wyjaśnieniem tego, co się właściwie dzieje, które, jak na mój gust, zamyka wszystko w pudełeczku ze zbyt ładną kokardką. Mimo tych wad, nadal uważam, że jest to pozycja warta przeczytania dla fanów Assassin's Creed ze względu na wewnętrzne spojrzenie na Templariuszy i powiązania z innymi częściami serii.

Akcja powieści AC: Herezje rozgrywa się w uniwersum Assassin's Creed i dzięki niej poznajemy wspomnienia wysoko postawionego templariusza Simona Hathawaya, którego przodek walczył u boku Joanny d'Arc. Powoli odkrywa on tajemnice z przeszłości, które mogą mieć niebezpieczny wpływ na jego teraźniejszość oraz na cały zakon templariuszy. Niekończący się konflikt. Stare zło. Nowe objawienie.<br> Simon Hathaway, członek Wewnętrznego Sanktuarium Templariuszy, z chłodnym umysłem i dystansem podchodzi do swojej nowej roli jako szef działu badań historycznych Abstergo Industry. Simon ma jednak nienasyconą ciekawość i fascynuje go myśl o poznaniu historii z pierwszej ręki, dzięki swojemu przodkowi Gabrielowi Laxartowi, który walczył u boku legendarnej Joanny d'Arc.<br> Wchodząc do nowo zaprojektowanego Animusa, Simon nie jest przygotowany na to, co odkrywa: jak głęboko sięga konflikt między templariuszami a asasynami i co jego przodek jest gotów zrobić dla kobiety, którą kocha. W miarę jak powoli odkrywa tajemnice przeszłości, Simon staje w obliczu najbardziej niebezpiecznej prawdy:<br> Kto jest heretykiem, a kto prawdziwym wierzącym?<br> <br> Bardzo podobała mi się lektura Herezji i ze wszystkich książek, które czytałem w tym uniwersum, ta jest nieco inna od normalnego stylu Assassin's Creed. Jest napisana w innym stylu i łączy współczesny Londyn i Abstergo z przeszłością (kiedy żyła Joanna d'Arc).<br> <br> Budowa świata była dobra, a średniowieczny/renesansowy świat został przedstawiony z autentycznością i naprawdę dobrze się prezentuje. Jeśli chodzi o postacie, podobały mi się zarówno postacie współczesne, jak i historyczne - szczególnie podobały mi się wszystkie postacie współczesne, które miały swoją własną historię. Akcja toczyła się w dobrym tempie i obfitowała w wydarzenia. Jak można się było spodziewać, było dużo scen walki, ale też sporo dobrego rozwoju postaci. Nie zabrakło też niespodzianek i wstrząsów.<br> <br> Może to zabrzmi dziwnie, ale w tej książce bardziej podobały mi się te części, które dotyczyły teraźniejszości, co może dziwić jeśli wziąć pod uwagę, że seria AC cieszy się zainteresowaniem czytelników raczej przez fakt nawiązań do średniowiecznej epoki;-) <br> <br> Podobało mi się zakończenie, którego się nie spodziewałem, dajcie znać czy też was zaskoczyło! Assassin's Creed: Herezje go książka godna polecenia fanom i tym czytelnikom, którzy wcześniej nie mieli do czynienia z tym fantastycznym uniwersum