Morderstwo w Orient Expressie. Herkules Poirot. Tom 10

Po raz pierwszy opublikowana w 1934 roku książka "Morderstwo w Orient Expressie" przedstawia postać belgijskiego detektywa Agathy Christie, Herkulesa Poirota. Herkules Poirot znajduje się w podróży pociągiem, który nagle zatrzymuje się z powodu zaspy śnieżnej. Gdy ten luksusowy pociąg pełen pasażerów oczekuje na pomoc, dochodzi do śmiertelnego odkrycia. Pasażer, bogaty amerykański magnat, został znaleziony martwy w swojej kabinie. Uderzające w tym przypadku jest to, że martwy mężczyzna pokryty jest mnóstwem ran zadanych nożem. Zamknięte drzwi i kabina mogą oznaczać tylko jedno - w pociągu grasuje morderca. Zadaniem doświadczonego detektywa Herkulesa Poirota jest zidentyfikowanie i pomoc w schwytaniu mordercy, zanim będzie za późno i skorzysta on z okazji, by zabić ponownie.<br> <br> "Morderstwo w Orient Expressie" zostało okrzyknięte "bez wątpienia jedną z największych powieści tajemniczych Agathy Christie". Chociaż nie mam dużej kolekcji, aby porównać tę powieść z innymi, przeczytawszy tylko kilka powieści Christie, jest coś w tej książce, co zdecydowanie do mnie przemawia. "Morderstwo w Orient Expressie" pachnie klasyczną powieścią kryminalną. Jestem pewna, że wielu ze współczesnych kryminalnych powieściopisarzy mogłoby nauczyć się czegoś od królowej powieści kryminalnych.<br> <br> Więc dlaczego tak wychwalam tę książkę? Cóż, kilka aspektów. Po pierwsze, uważam, że fabuła jest ciekawa, wciągająca i wręcz zagadkowa. To był świetny ruch autorki, aby podejrzanym został każdy pasażer tej feralnej podróży. Elementy zagadki zostały przedstawione bardzo dobrze. Próbowałam wymyślić sensowne rozwiązanie przez całą powieść, lecz fałszywe tropy i wszelkie metody odwrócenia uwagi zadziałały. Zestaw bohaterów jest bardzo zróżnicowany. Choć to duża grupa, to każdy przyczynia się do rozwoju wydarzeń.<br> <br> Nie zachwycałam się postacią detektywa Herkulesa Poirota w poprzednich książkach, które czytałam. Jednak "Morderstwo w Orient Expressie" pozwoliło mi zobaczyć Poirota w innym świetle i zaczęłam odczuwać sympatię w jego kierunku. Polubiłam jego małe dziwactwa i rozmyślania w miarę postępu powieści. Teraz rozumiem, dlaczego Poirot pozostał trwałym elementem powieści Christie przez tak długi czas. <br> <br> Dla mnie czynnikiem wywołującym zachwyt w tej powieści (i w wersji filmowej) była sceneria. Jest to powieść, o której mogę powiedzieć, że mogłam usiąść wygodnie i cieszyć się jazdą. To była taka przygoda, jakbym wsiadła do luksusowego pociągu z dawnych czasów. Wyobraziłam sobie, że wyruszam w pełną przepychu i wrażeń podróż przez Europę. Uwielbiałam śnieżną i mroźną atmosferę przedstawioną przez Christie. Czułam też silne poczucie zamknięcia stworzone przez Christie na pokładzie tego pociągu. To było intensywne i znakomicie przedstawione.<br> <br> "Morderstwo w Orient Expressie" to książka, która moim zdaniem potwierdza miejsce Agathy Christie jako arcymistrzyni gatunku. Dzięki obecności mnóstwa elementów fabularnych, które sprawiają, że ta powieść pulsuje, od pełnej listy postaci, spektakularnego miejsca, dusznej atmosfery i skomplikowanej zbrodni w sercu, "Morderstwo w Orient Expressie" było absolutną przyjemnością do czytania.

Agatha Christie jest słusznie uważana za wielką damę tradycyjnego anglo-amerykańskiego kryminały w okresie międzywojennym. Zarówno fani, jak i krytycy tego gatunku z tamtego okresu zgadzają się, że ogólnie rzecz biorąc, niezależnie od ich zalet, powieści te zwykle mają tendencję do podążania za raczej przewidywalną, formalną strukturą fabularną i zwykle są czysto intelektualnymi łamigłówkami lub zabawnymi historiami, które nie podejmują poważnych pytań moralnych lub filozoficznych. Ale żadne z tych uogólnień nie odnosi się do tej książki! To wyjaśnia moją pięciogwiazdkową ocenę i prawdopodobnie ma też coś wspólnego z tym, dlaczego jest to jedno z bardziej znanych dzieł Christie. Były już co najmniej dwie adaptacje filmowe.<br> <br> Ta zagadka "zamkniętego pokoju" jest dziesiątą z powieści Christie, w której pojawia się jej najbardziej znany detektyw, Herkules Poirot, którego "małe szare komórki" dostaną tutaj prawdziwy trening. Powieści i opowiadań o Poirocie nie trzeba czytać w kolejności; postać bohatera nie rozwija się z czasem, a okoliczności jego życia nie zmieniają się w znaczący sposób. Okoliczności sprawy sprawiają, że grono podejrzanych jest określone i ograniczone, a nikt z nich nigdzie się w najbliższym czasie nie wybiera. Ale to jest równoważone przez oszałamiający szereg sprzecznych wskazówek i dowodów. Czytelnicy fikcji kryminalnej zazwyczaj lubią próbować rozwiązać sprawę wraz z detektywem, ale aby zrobić to tutaj, będziesz musiał naprawdę myśleć nieszablonowo. I nawet jeśli pociąg może utknąć w martwym punkcie, czeka cię niezła przejażdżka z kolejnymi zaskakującymi rewelacjami. Powieść ma dla mnie więcej charakterystycznych cech epoki niż niektóre z innych powieści Christie, a ona wykazuje prawdziwy talent do nakreślania cech charakteru za pomocą drobnych szczegółów. Zręcznie spięte uprzedzenia niektórych postaci, a także swobodne użycie przez jednego z Amerykanów określenia "Wop", mówią nam więcej o ich postawach niż o postawach Christie. Podróżując samotnie, Poirot nie ma swojego kompana kapitana Hastingsa, ale Christie zapewnia mu dwóch innych, francuskiego znajomego, który jest dyrektorem linii kolejowej i greckiego lekarza.<br> <br> Jest to arcydzieło gatunku , z zakończeniem, które może zostawić cię siedząc i mówiąc: "Wow!". Gorąco polecam!

Agatha Christie jest słusznie uważana za wielką damę tradycyjnego anglo-amerykańskiego kryminały w okresie międzywojennym. Zarówno fani, jak i krytycy tego gatunku z tamtego okresu zgadzają się, że ogólnie rzecz biorąc, niezależnie od ich zalet, powieści te zwykle mają tendencję do podążania za raczej przewidywalną, formalną strukturą fabularną i zwykle są czysto intelektualnymi łamigłówkami lub zabawnymi historiami, które nie podejmują poważnych pytań moralnych lub filozoficznych. Ale żadne z tych uogólnień nie odnosi się do tej książki! To wyjaśnia moją pięciogwiazdkową ocenę i prawdopodobnie ma też coś wspólnego z tym, dlaczego jest to jedno z bardziej znanych dzieł Christie. Były już co najmniej dwie adaptacje filmowe.<br> <br> Ta zagadka "zamkniętego pokoju" jest dziesiątą z powieści Christie, w której pojawia się jej najbardziej znany detektyw, Herkules Poirot, którego "małe szare komórki" dostaną tutaj prawdziwy trening. Powieści i opowiadań o Poirocie nie trzeba czytać w kolejności; postać bohatera nie rozwija się z czasem, a okoliczności jego życia nie zmieniają się w znaczący sposób. Okoliczności sprawy sprawiają, że grono podejrzanych jest określone i ograniczone, a nikt z nich nigdzie się w najbliższym czasie nie wybiera. Ale to jest równoważone przez oszałamiający szereg sprzecznych wskazówek i dowodów. Czytelnicy fikcji kryminalnej zazwyczaj lubią próbować rozwiązać sprawę wraz z detektywem, ale aby zrobić to tutaj, będziesz musiał naprawdę myśleć nieszablonowo. I nawet jeśli pociąg może utknąć w martwym punkcie, czeka cię niezła przejażdżka z kolejnymi zaskakującymi rewelacjami. Powieść ma dla mnie więcej charakterystycznych cech epoki niż niektóre z innych powieści Christie, a ona wykazuje prawdziwy talent do nakreślania cech charakteru za pomocą drobnych szczegółów. Zręcznie spięte uprzedzenia niektórych postaci, a także swobodne użycie przez jednego z Amerykanów określenia "Wop", mówią nam więcej o ich postawach niż o postawach Christie. Podróżując samotnie, Poirot nie ma swojego kompana kapitana Hastingsa, ale Christie zapewnia mu dwóch innych, francuskiego znajomego, który jest dyrektorem linii kolejowej i greckiego lekarza.<br> <br> Jest to arcydzieło gatunku , z zakończeniem, które może zostawić cię siedząc i mówiąc: "Wow!". Gorąco polecam!

Po raz pierwszy opublikowana w 1934 roku książka "Morderstwo w Orient Expressie" przedstawia postać belgijskiego detektywa Agathy Christie, Herkulesa Poirota. Herkules Poirot znajduje się w podróży pociągiem, który nagle zatrzymuje się z powodu zaspy śnieżnej. Gdy ten luksusowy pociąg pełen pasażerów oczekuje na pomoc, dochodzi do śmiertelnego odkrycia. Pasażer, bogaty amerykański magnat, został znaleziony martwy w swojej kabinie. Uderzające w tym przypadku jest to, że martwy mężczyzna pokryty jest mnóstwem ran zadanych nożem. Zamknięte drzwi i kabina mogą oznaczać tylko jedno - w pociągu grasuje morderca. Zadaniem doświadczonego detektywa Herkulesa Poirota jest zidentyfikowanie i pomoc w schwytaniu mordercy, zanim będzie za późno i skorzysta on z okazji, by zabić ponownie.<br> <br> "Morderstwo w Orient Expressie" zostało okrzyknięte "bez wątpienia jedną z największych powieści tajemniczych Agathy Christie". Chociaż nie mam dużej kolekcji, aby porównać tę powieść z innymi, przeczytawszy tylko kilka powieści Christie, jest coś w tej książce, co zdecydowanie do mnie przemawia. "Morderstwo w Orient Expressie" pachnie klasyczną powieścią kryminalną. Jestem pewna, że wielu ze współczesnych kryminalnych powieściopisarzy mogłoby nauczyć się czegoś od królowej powieści kryminalnych.<br> <br> Więc dlaczego tak wychwalam tę książkę? Cóż, kilka aspektów. Po pierwsze, uważam, że fabuła jest ciekawa, wciągająca i wręcz zagadkowa. To był świetny ruch autorki, aby podejrzanym został każdy pasażer tej feralnej podróży. Elementy zagadki zostały przedstawione bardzo dobrze. Próbowałam wymyślić sensowne rozwiązanie przez całą powieść, lecz fałszywe tropy i wszelkie metody odwrócenia uwagi zadziałały. Zestaw bohaterów jest bardzo zróżnicowany. Choć to duża grupa, to każdy przyczynia się do rozwoju wydarzeń.<br> <br> Nie zachwycałam się postacią detektywa Herkulesa Poirota w poprzednich książkach, które czytałam. Jednak "Morderstwo w Orient Expressie" pozwoliło mi zobaczyć Poirota w innym świetle i zaczęłam odczuwać sympatię w jego kierunku. Polubiłam jego małe dziwactwa i rozmyślania w miarę postępu powieści. Teraz rozumiem, dlaczego Poirot pozostał trwałym elementem powieści Christie przez tak długi czas. <br> <br> Dla mnie czynnikiem wywołującym zachwyt w tej powieści (i w wersji filmowej) była sceneria. Jest to powieść, o której mogę powiedzieć, że mogłam usiąść wygodnie i cieszyć się jazdą. To była taka przygoda, jakbym wsiadła do luksusowego pociągu z dawnych czasów. Wyobraziłam sobie, że wyruszam w pełną przepychu i wrażeń podróż przez Europę. Uwielbiałam śnieżną i mroźną atmosferę przedstawioną przez Christie. Czułam też silne poczucie zamknięcia stworzone przez Christie na pokładzie tego pociągu. To było intensywne i znakomicie przedstawione.<br> <br> "Morderstwo w Orient Expressie" to książka, która moim zdaniem potwierdza miejsce Agathy Christie jako arcymistrzyni gatunku. Dzięki obecności mnóstwa elementów fabularnych, które sprawiają, że ta powieść pulsuje, od pełnej listy postaci, spektakularnego miejsca, dusznej atmosfery i skomplikowanej zbrodni w sercu, "Morderstwo w Orient Expressie" było absolutną przyjemnością do czytania.

Przyjemnością było ponowne przeczytanie "Morderstwa w Orient Expressie", które jest jedną z moją ulubionych książek Christie, w wersji po angielsku. Powrót do niej wiązał się z dużym sentymentem, gdyż po raz pierwszy miałem okazję ją przeczytać w wieku 15 lat, a to już dobre 20 lat wcześniej. Nigdy nie jest za późno na naukę języka, więc teraz, 20 lat później, zacząłem sięgać po znane angielskie powieści w oryginalnym języku. <br> <br> Nie jestem być może zachwycony tym wydaniem, ale z pewnością mogę polecić ten sposób przyswajania języka. Wiem, że część z was może się po prostu bać czytania po angielsku i tego, że nic nie będziecie rozumieć. Miałem tak samo. Okazało się, że moja podstawowa znajomość angielskiego wystarczyła, aby cieszyć się czytaniem. Oba słowniki dają radę i przychodzą z pomocą w większości momentów, gdy czegoś nie rozumiemy. Słówka w bocznym słowniku są ułożone alfabetycznie, co niektórym przeszkadza, ale nie mnie. Myślę, że największą wadą, przynajmniej tej książki, może być utracenie części oryginalnego tekstu ze względu na konieczność stosowania w miarę przystępnego języka. O tym należy sobie zdawać sprawę. Bardzo fajną sprawą jest to, że takie książki ze słownikiem wychodzą również w innych językach, więc nie mówimy tu wyłącznie o nauce angielskiego. <br> <br> Jeżeli zastanawiasz się, czy sięgnąć akurat po "Morderstwo w Orient Expressie", to postaram się teraz Cię przekonać. <br> <br> Agatha Christie określana jest królową kryminału. W swoich powieściach prowadzi z czytelnikiem grę, w którą nikt nie ma szans wygrać. Gra polega na odgadnięciu sprawców przestępstw, ich motywów, a jak jesteś bardzo ambitny/a, to również sposobu. Historie są tak pokręcone, mamy tyle fałszywych tropów, potencjalnych motywów i sporą dawkę uśmiechu, że naprawdę łatwo wciągnąć się w tę grę. Christie pisała bardzo przystępnie i nie zanudzała długimi opisami. Jednocześnie potrafiła rewelacyjnie naszkicować bohaterów i relacje między nimi. "Murder on the Orient Express" to zagadka typu zamkniętego. Do morderstwa dochodzi w wagonie kolejowym, z którego w owym czasie nikt nie mógł wysiąść, ani nikt nie mógł do niego się dostać. To dla nas spore uproszczenie! Dostajemy nawet plan wagonu, na którym zanotowane zostały nazwiska pasażerów zajmujących poszczególne przedziały. Śledztwo prowadzi Herkules Poirot, a więc najsłynniejszy bohater Christie. Daje sobie uciąć rękę, że go polubicie po przeczytaniu tej powieści i prawdopodobnie poszukacie kolejnych z jego udziałem. Tak jak zostało napisane w opisie, książka posiada bardzo zaskakujące zakończenie, co jest zdecydowanie typowe dla tej angielskiej autorki. <br> <br> Pozostawiam was z dwoma cytatami z książki i zdecydowanie polecam przeczytanie.<br> <br> "If you confront anyone who has lied with the truth, he will usually admit it - often out of sheer surprise. It is only necessary to guess right to produce your effect".<br> <br> "The impossible cannot have happened, therefore the impossible must be possible in spite of appearances".