Moralne maksimum, moralne minimum

Michael Walzer w swojej książce eksploruje temat pokonywania barier, które dzielą różne kultury oraz jednostki, takie jak ja i ty, drogi Czytelniku. Autor uważa, że kluczem do tego jest symboliczne „odchudzanie się”, które wymaga odwagi do skonfrontowania się z własnym ciężarem. Walzer zwraca uwagę, że liberalizm, w swym rdzeniu, polega na podejmowaniu prób narzucenia sobie tego rodzaju odchudzania. Od czasów Immanuela Kanta, filozofowie dążyli do opracowania uniwersalnych zasad sprawiedliwości, które mogłyby zjednoczyć wszystkich ludzi. Jednak Walzer jest sceptyczny wobec istnienia takiej uniwersalnej idei. Uważa, że dopóki ludzkość łączy jedynie wspólna historia, a nie wspólne tradycje, stworzenie jednolitego języka moralnego, który mógłby być powszechnie akceptowany jako zasada sprawiedliwości, pozostaje niemożliwe. Sławomir Sierakowski, w swoim komentarzu, zwraca uwagę na rozróżnienie dokonane przez Walzera między „minimalnymi” zasadami moralnymi, które mogą być stosowane ponad kulturowymi i państwowymi granicami, a „maksymalnymi” zasadami charakterystycznymi dla poszczególnych kultur. Proponowane przez Walzera zasady są, jak zwykle w jego pracach, wyjątkowo pragmatyczne. Francis Fukuyama także docenia jego twórczość na łamach magazynu „Foreign Affairs”. Michael Walzer, uznany za jednego z najważniejszych współczesnych filozofów polityki, jest współzałożycielem i redaktorem lewicowego magazynu „Dissent” oraz profesorem w Instytucie Studiów Zaawansowanych na Uniwersytecie w Princeton. Jego książka „Moralne maksimum, moralne minimum” stanowi znakomite wprowadzenie do jego filozoficznych koncepcji.