Mój chory De Sade

Jego zewnętrzne cechy i wewnętrzny świat wciąż fascynują tajemniczością, dokładnie tak, jak sobie tego życzył. Pragnął także, by zapomniano o nim na zawsze. Niemal sto lat przed Freudem, markiz de Sade odważył się zajrzeć w głąb ludzkiej podświadomości, co wzbudziło w nim niepokój. Kim naprawdę jest człowiek? Czy to dzika istota, którą kieruje brutalna żądza? Może bestia czerpiąca seksualną przyjemność z zadawania bólu innym? Chciałby zniknąć, zostać zapomnianym...

Mimo jego pragnień, markiz de Sade nie zdołał pozostać w cieniu. W XVIII wieku czytano go z wypiekami na twarzy, a książki ukrywano pod poduszkami. W XIX wieku jego dzieła krytykowano, zakazywano i nazywano go złodziejem oraz dewiantem. Jednak XX wiek przyniósł nowe spojrzenie na jego kontrowersyjną filozofię. Obecnie, w XXI wieku, obserwujemy odrodzenie zainteresowania jego twórczością.

Dzieła de Sade wzbudzają mieszane emocje — gniew, żal, nienawiść, a także fascynację — nie pozwalają przejść obok siebie obojętnie.