Misia i jej mali pacjenci. Deszczowy pacjent

<p>Pamiętacie bajki czytane w dzieciństwie przez mamę? Często wracam do tych momentów, choć pamiętam je jak przez mgłę - byłam wtedy w wieku mojej córki i wydawało mi się, ze świat już zawsze będzie tak wyglądał: wieczorem, kiedy zrobi się ciemno, mama przychodziła do mojego łóżeczka, wyciągała jedną z ksiązek i opowiadała niesamowite historie. Były to często książki autorstwa Jana Brzechwy, wśród nich dobrze pamietam historię Jacka i Placka opisaną w “O dwóch takich, co ukradli ksiezyc” - późniejsza ekranizacja tej książki chociaż okazała się hitem wśród dzieci w szkole, nijak miała się do historii jaka miałam w głowie gdy mama czytała bajkę i moja wyobraźnia podsuwała mi niestworzone skojarzenia i wyobrażenia ? Mam wrażenie, ze to właśnie tamte wieczory obudziły we mnie potrzebę czytania, która skądinąd kontynuuje przez całe moje życie, a obecnie dokładam starań aby i córka znalazła miedzy słowami książek inspirację dla swojej dalszej przygody z literaturą w przyszłości ? &nbsp;</p><p>Jak mi idzie? Cóż, współcześnie rodzice muszą walczyć o uwagę dziecka, smartfony czy telewizja wydaja się proponować niezliczone ilości bajek, nie chce jednak, aby moje dziecko było jedynie ich biernym obserwatorem, niewiele to w mojej ocenie wnosi do jego rozwoju, sprzyja jedynie zabijaniu czasu, a ten jak wiemy jest szalenie cenny ? Bajki opowiadane przez Anielę Cholewińską-Szkolik w ramach serii “Misia i jej mali pacjenci” to powrót do mojego dzieciństwa, gdzie opowiadania miały swoich bohaterów i morał, a przedstawiane przez rodziców, odkrywały niesamowite tajemnice świata o których jako dziecko nie miałam pojęcia. Podobnie czyni autorka w książce “Misia i jej mali pacjenci. Deszczowy pacjent” gdzie okazuje się, ze mała dziewczynkę odwiedza chłopczyk o imieniu Grześ, który na rekach trzyma... owiniętego w kocyk maleńkiego kotka o imieniu “Tygrysek”. Misia jak to Misia, pomocy nikomu nie odmawia i widząc trzęsącą się kuleczkę z zimna czym prędzej zawołała całe towarzystwo do ogrodu, gdzie wszystkim ukazał się dobrze znany widok – Lipowa Klinika wśród korony drzewa, niewielki domek na drzewie, zarządzany przez dziewczynkę o wielkim serduszku! Kociakowi dolegał katar, kichał jak szalony – dziewczynka poprosiła o pomoc chłopca imieniem Grześ, który kolejno nakarmił kotka, nie bez pomocy Popika, ten bowiem dostał odpowiedzialne zadanie przygotowania miseczki oraz małej łyżeczki celem podania Tygryskowi lekarstwa ? &nbsp;</p><p>&nbsp;<br>Cenie sobie ksiązeczki należące do serii. “Misia i jej mali pacjenci. Deszczowy pacjent” nie jest na tym tle wyjątkiem - opowieść przedstawione przez Anielę Cholewińską-Szkolik brzmią wyjatkowo ciepło, rodzinnie, często ich bohaterowie zmagają się z ważnymi dla dzieci problemami, radzą sobie jednak doskonale i zawsze te przygody końca się dobrze ? Córka uwielbia postać małej Misi i podobnie jak swoja bohaterka pragnie zostać weterynarzem – widać tu dobry wpływ bajki na sposób myślenia dziecka, przede wszystkim w zakresie uwrażliwiania dzieci na los innych stworzeń. &nbsp;</p><p>Jeśli szukacie książki, która okaże się znakomitą rozrywką i źródłem zabawy dla waszego dziecka, a jednocześnie będzie w nim budzić postawę wrażliwości na florę i faunę, to seria “Misia i jej mali pacjenci” okaże się znakomitym wyborem ? &nbsp;</p>

<p>Jako rodzic życzyłabym sobie, aby moje dziecko czytało bajki wartościowe, które proponują określone, pożądane w moich oczach postawy - jedną z nich jest potrzeba opieki nad zwierzętami ? W moim rodzinnym domu żywych stworzeń było zawsze wiele, pamietam dobrze króliki, owce, kozy czy krowy za domem, które mój tata hodował i cześć z nich w międzyczasie lądowała na naszym stole, choć długo ukrywano przede mną ten fakt, troszcząc się o moje dobro jak mniemam ? Od lat wraz z rodzina mieszkamy w Łodzi, gdzie od czas do czasu urządzamy sobie z mężem i synek wycieczki za miasto celem poszukania świeżego powietrza i... dzikich zwierząt, choć akurat mój syn największa ekscytacje czuje na widok kur ? &nbsp;</p><p>&nbsp;Bajki z serii “Misia i jej mali pacjenci” to stały punkt naszych wieczornych spotkań, gdy mąż wraca z pracy często przed snem czytamy na zmianę kilka stron maluchowi, aby pielęgnować w nim poczucie obcowania z literaturą, nie skazywać jedynie na bezmyślne oglądanie bajek na smartfonie ? Z reguły przynosiło to fantastyczne efekty, synek poznawał kolejne słowa, dowiadywał się o zwierzątkach o których wcześniej istnieniu nie miał pojęcia, a często wraz z innymi dzieci w przedszkolu wymieniali się historiami o Misi – bajek należących do serii jest sporo i choć mamy w domu cztery, dobrze wiem, ze to nie wszystkie ? W połowie września synek miał urodziny, wśród wielu prezentów jakie dostał, była oczywiście kolejna część przygód jego ulubionej bohaterki ? Opowiadania zawarte w książce “Misia i jej mali pacjenci. Deszczowy pacjent” tak mocno zadziałały na wyobraźnię mojego syna, ze kilka dni temu przybiegł z ogrodu z wrzaskiem, co bardzo mnie zaniepokoiło, okazało się jednak, ze jemu samemu nic nie dolega, nie można jednak tego samego powiedzieć o małym szczeniaku, który... przecisnął się miedzy ogrodzeniem i wpadł nam na ogród widząc przyjacielsko nastawionego do niego syna. Przyznam, ze od kilku dni nie wiem co z tym fantem zrobić, z jednej strony bowiem w dziecku rozwijać wrażliwość na świat, który go otacza wzorem małej Misi, z drugiej zaś kompletnie nie spodziewaliśmy się w najbliższym czasie z mężem kolejnego domownika ? I nie było jak dziecku wytłumaczyć, ze to jeszcze nie czas na psiaka, kiedy przez kilka poprzednich dni czytaliśmy bajkę “Misia i jej mali pacjenci. Deszczowy pacjent” gdzie tytułowa bohaterka pod opiekę dostaje małego, zmarzniętego kotka, a opieka nad nim okazuje się wyzwaniem w deszczowe dni, maluch potrzebuje bowiem ciepłego kąta - i to samo usłyszałam od mojego syna ? &nbsp;<br>&nbsp;<br>Treść ksiązeczki zachwyca, wywołuje przyjemne skojarzenia nie tylko u dzieci, ale również u ich rodziców, na uwagę zasługują również ilustracje autorstwa Agnieszki Filipowskiej – są niezwykle ciepłe, przytulne, zachwycają pomysłem i wykonaniem. Polecam, to jedna z najlepszych bajek na rynku dla dzieci w wieku 3-8 lat, choć u nas w domu zaczęła je czytać synkowi nawet trochę wcześniej i do dziś mimo upływu czasu nie chce sięgać po inne &nbsp;pozycje ? &nbsp;</p>