Miasto ślepców

W pewnym mieście w nieznanym kraju niespodziewanie wybucha epidemia białej ślepoty. Ludzie, zajęci swoimi codziennymi czynnościami, nagle tracą wzrok. Choroba nie wybiera – dotyka wszystkich bez wyjątku, niezależnie od wieku, płci czy moralności. W odpowiedzi na kryzys, władze szybko decydują się na izolację pierwszych zarażonych, zamykając ich w opuszczonym szpitalu psychiatrycznym. W nowo utworzonej społeczności zaczynają się kształtować brutalne zasady, dzieląc ludzi na ofiary i oprawców, podległych i władców. Wyjątek stanowi jedna osoba, która jest świadoma, że nie wszyscy stracili wzrok. Powieść ta jest głęboko poruszającą analizą ludzkiej natury.

(Opis pochodzi od wydawcy.)