Mewa

"- Dlaczego, Jon, dlaczego? - spytała go matka. - Dlaczego nie możesz się upodobnić do reszty stada? (...) <br> - Nie zależy mi na tym (...), mamo. Chcę się tylko dowiedzieć, czego potrafię dokonać w powietrzu, a czego nie. Chcę wiedzieć!".<br> <br> Głos naszego cienia, kiedy pozwolimy mu przemówić.<br> <br> "Mewa", której autorem jest Richard Bach, pisarz i lotnik, powstała w latach 70-tych ubiegłego wieku, ale nie zestarzała się wcale. I myślę, że czytana za sto lat, wartość będzie miała nadal tą samą. Ludzkie zmagania z ciągle tymi samymi pragnieniami i dążeniami to jednak pewna stała odsłona naszej natury.<br> Głównym bohaterem książki "Mewa" jest... mewa, Jonathan Livingston Seagull, który nie godzi się z tym, aby żyć zgodnie z jego ptasią naturą. Jon chce czegoś więcej i czegoś innego; buntuje się i nie chce się dostosować do panujących norm i tego, jak mewa zachowywać się powinna. Nie chce latać tylko po to, aby zdobywać pożywienie, ale kształcić się w lataniu, w zdobywaniu doskonałości na tym polu. <br> "Niedawne postanowienia poszły w zapomnienie (...). Ale nie czuł się winny, choć łamał złożone sobie obietnice. Obietnice takie czynią jedynie mewy, które poprzestają na przeciętności. Te, które odnalazły doskonałość w nauce, nie potrzebują składać tego typu obietnic".<br> I Jonathan w pewnym momencie waha się, i postanawia się dostosować - być jak wszyscy, do momentu, kiedy nie odkrywa, że jednak nie umie się już w tym schemacie odnaleźć i znów słyszy w sobie pewien głos...<br> Dlaczego w pewnym momencie zbaczamy i szukamy czegoś innego, nie wiedząc zupełnie, czy cokolwiek innego w ogóle jest? <br> Co sprawia, że nadajemy tej nowej myśli sens i wartość? <br> Kogo tak naprawdę słyszymy, kiedy sprzeciwiamy się przyjętym zasadom, opinii innych, czy uznanym powszechnie regułom?<br> Słyszymy siebie samego - ten głos z wewnątrz nas, który czasem trzeba w sobie odnaleźć, może nawet "poczuć" a potem dać mu wybrzmieć. <br> A wtedy już droga otwarta a klamka zapadła, jak to się czasem mówi. <br> "Chcę wiedzieć", mówi mewa. I nie może już postąpić inaczej.<br> Kiedy nie napotkamy na swojej drodze ludzi, którzy dmuchają nam w skrzydła, ale je podcinają, to jak w przypadku Jonathan'a, chwilowo tracimy orientację. Postanawiamy być jak reszta i inni, i chcemy się dostosować. <br> Na jak długo jednak jesteśmy wstanie uciszyć ten zew ciągnący nas w inną stronę?<br> "Jonathanie (...) w obecności twoich współbraci okrywamy cię hańbą (...) za Twoją lekkomyślność, nieodpowiedzialność (...) pogwałcenie godności i tradycji Rodziny Mew (...). <br> - Nieodpowiedzialność?! Bracia! Kto jest bardziej odpowiedzialny, niż ten, kto odnajduje głębszy sens, wyższy cel w życiu i za nim podąża? (...) Możemy poznawać, odkrywać, stać się wolni".<br> Kiedy podejmiemy decyzję na "tak", aby podążać dalej swoją obraną ścieżką, musimy wziąć pod uwagę, że trudny może być los jednostki, która nie idzie za tłumem, a szuka swojej własnej drogi.<br> Podważanie statusu quo, pokonywanie ograniczeń, przyjętych wzorców i całej masy przekonań - to blokady, które nam nie pomagają.<br> Jednak postępowanie wbrew temu, jak zwykle to robiliśmy, jest równie trudne, co... wykonalne. Potrzeba jednak do tego odwagi, determinacji i przyzwolenia w sobie na posłuchanie tego głosu wewnątrz nas. <br> Intuicja? Szósty zmysł? Podświadomość próbująca nam coś powiedzieć? Może wszystko na raz a może nic z tego.<br> Autor twierdzi, że to nie wiara, ale zrozumienie istoty tego, co się robi, daje nam te pożądane rezultaty.<br> To w połączeniu z właściwymi osobami, które spotykamy na swojej drodze może dać niespodziewane efekty, często przekraczające nawet nasze oczekiwania.<br> "To, o czym niegdyś marzył, by stało się udziałem całego Stada, spełniło się teraz tylko dla niego. Uczył się latać i nie żałował ceny, jaką za to zapłacił. Jonathan Seagull odkrył, że to nuda, lęk i gniew czynią życie mewy tak krótkim, i wyrzuciwszy je ze swoich myśli, przeżył naprawdę długie i dobre życie".<br> Oprócz historii o pokonywaniu barier w nas i wokół nas, o szukaniu wolności wyboru, jest w tej książce element metafizyczny, który dodaje tej historii innego spojrzenia i powoduje, że czytanie jej daje nam okazje do przemyśleń.<br> Kiedy wydaje nam się, że historia po pierwszym rozdziale mogłaby się skończyć, ona dopiero się rozpoczyna lub przynajmniej, nabiera zupełnie nowego wymiaru, dosłownie.<br> To bardzo krótka książka, która w skondensowanej formie opowiada nam o aspekcie - chyba najbardziej tu istotnym - wolności. <br> Jednak jest w niej dużo więcej poruszanych kwestii, ja wybrałam te, które mnie najbardziej zainteresowały w kontekście rozwoju osobistego.<br> To wydanie, które mam w rękach, jest inne od pierwowzoru wydanego w latach siedemdziesiątych. Książka ma dodatkowy, czwarty, rozdział i posłowie autora. Co się w nim kryje i jaką dodatkową przestrogę pisarz tam zawarł, pozostawiam do samodzielnej lektury. <br> "Chcę wiedzieć", czy nie to samo my sobie dziś powtarzamy w kontekście naszego rozwoju?<br> Czy to zatem książka-odkrycie?<br> Może tak, a z pewnością... to zależy.<br> Zależy od tego, na jakim etapie drogi jesteśmy, na ile odkryliśmy w sobie potrzebę sięgnięcia po coś więcej.<br> Z pewnością to książka-przypomnienie. <br> Bo nie raz i nie dwa będziemy stali przed gremium "mew" i będziemy musieli sobie przypomnieć, po co nam to wszystko było.<br> Tak sobie myślę, czy to jedyne wyjście - zejście w pewnym momencie z drogi, którą się idzie - aby móc się udoskonalać?<br> "Każdego dnia po trochu poszukuj siebie dalej, siebie prawdziwego, niczym nieograniczonego (...). Odtąd to on będzie twoim nauczyciele. Musisz go zrozumieć i ćwiczyć się w nim".<br> <br> Ostatni akapit. Ostatnie zdanie - Natalia Leszka