Mały Książę

<p>Odkąd pamiętam chciałam napisać książkę, wciąż jednak odkładałam ten pomysł na później, aż…. zaczekam pisać recenzje do książek, sprawia mi to sporo frajdy, choć wymaga zastanowienia się nad emocjami jakie dana książka we mnie obudziła - tym razem będzie to wyjątkowo trudne, bo na tapet biorę książkę niezwykłą, zdaną i cenioną jak świat długi i szeroki, dotyczącą pewnego księcia i jego pięknej róży ? &nbsp;</p><p>Niniejsza recenzja dotyczy oczywiście książki&nbsp;"Mały Książę", której autorem jest Antoine de&nbsp;Saint-Exupery. Uważam, że&nbsp;jest jedną z&nbsp;najlepszych pozycji, jakie kiedykolwiek wydała światowa literatura! To&nbsp;bardzo wieloznaczna i&nbsp;niesamowicie urocza opowiastka o&nbsp;małym chłopcu, który wyrusza w&nbsp;podróż, aby odnaleźć swojego przyjaciela.&nbsp;Młodzi adepci literatury fantastycznej uznają tę książkę&nbsp;za historię losów międzygwiezdnego podróżnika, który poznaje życie mieszkańców innych planet. Zwolennicy innych gatunków literackich, zwłaszcza literatury bardzo pięknej widzą w niej jednak głębokie studium nad istota natury ludzkiej, tym co jej bliskie od milionów lat, gdy bez względu na to jaką droga podążamy w życiu na końcu i tak okazuje się, że wszyscy pragniemy kochać i być kochani, a “Mały Książe” doskonale to obrazuje ? &nbsp;</p><p>Akcja powieści rozgrywa się&nbsp;na kilku fantastycznych planetach, w&nbsp;jakimś nieznanym i bliżej nieokreślonym układzie słonecznym - choć już sama nazwa może wskazywać do podobieństwa, o którym wszyscy pomyślimy ? Poszczególne światy, przedstawione w&nbsp;dziele Antoinea de&nbsp;Saint-Exupery są&nbsp;pełne tajemniczości i&nbsp;magii, a&nbsp;zamieszkujące je&nbsp;postaci są szalenie&nbsp;nietypowe i&nbsp;bardzo zaskakujące dla naszego bohatera, ale również samego czytelnika – francuski autor miał bardzo bogatą wyobraźnie. Na kartach książki poznajemy zatem takie postacie jak: Króla, Pijaka, Latarnika i&nbsp;Bankiera. Z&nbsp;każdą z&nbsp;nich tytułowy Mały Książę przeprowadza krótką rozmowę, która z&nbsp;początku może wydawać się&nbsp;jedynie zwykłą pogawędką, jednak na tym właśnie polega jego magia: pod pozornie zwykłymi i codziennymi dyskusjami kryją się wielkie marzenia, radości, smutki i obawy bliskie każdemu człowiekowi, a każda z wyżej wymienionych postaci prezentuje je z nieco innej perspektywy, co nadaje książce niezwykłego, uniwersalnego charakteru. Głównym celem książki, jest podkreślenie znaczenia miłości i&nbsp;przyjaźni w&nbsp;życiu człowieka, jest to widoczne w samej postacie Małego Księcia, który wobec kolejnych napotkanych osób wydaje się oferować każdej z nich swoje niewinne serduszko. Taka problematyka wydaje się&nbsp;być szczególnie aktualna w&nbsp;dzisiejszym świecie, gdzie pełno jest ludzi pragnących wykorzystać innych, ich dobro i naiwność, tylko po to, aby osiągnąć swoje partykularne interesy! Czy Ci ludzie czytali “Małego Księcia”, czy w ogóle o nim słyszeli? Może lepiej, że nie...., bo gdyby się okazało, że było inaczej to tym bardziej zasługują na otchłań piekielną, jeśli nie wyciągnęli wniosków ? &nbsp;</p><p>Antoine de&nbsp;Saint-Exupery tłumaczy czytelnikom "Małego Księcia", że&nbsp;koniecznie muszą "zwolnić tempo" swojego życia, mimo iż przecież napisał swoją największa powieść w.... 1943 roku! To bez mała 80 lat temu, a jednak już wtedy francuski pisarz trafnie diagnozował, że skupieni na pogoni za pieniędzmi i karierą, tracimy z życia to co najważniejsze - miłość, przyjaźń, dobro i życzliwość które widoczne są na kolejnych stronach “Małego Księcia”. Ludzie nie&nbsp;mogą zajmować się&nbsp;jedynie praca zarobkową, należy poświęcić jak&nbsp;najwięcej czasu i&nbsp;uwagi swoim najbliższym, zwłaszcza że czasu spędzonego w pracy nigdy nie odzyskamy.... Powinni również otaczać się&nbsp;przyjaciółmi i&nbsp;pielęgnować znajomości, które nam służą, przynoszą uśmiech i poczucie spełnienia w życiu. Każdy z&nbsp;nas musi wziąć na&nbsp;siebie odpowiedzialność za&nbsp;innego człowieka i&nbsp;być wobec niego czuły i&nbsp;opiekuńczy. To&nbsp;właśnie stanowi według pisarza osnowę ludzkiego życia, bez&nbsp;której nie&nbsp;miałoby ono&nbsp;żadnego sensu. Uważam, że&nbsp;refleksja, do&nbsp;której skłania czytelnika opowieść dotycząca "Małego Księcia" jest niezwykle cenna, łatwo bowiem można rozejrzeć się wokół siebie i dostrzec jak wiele tracimy z życia, wciąż rozmyślając o przeszłości i przyszłości. Tymczasem opowieść o&nbsp;dziecku, które pragnie znaleźć kogoś bliskiego sercu, zmusza nas&nbsp;wszystkich do&nbsp;zastanowienia się&nbsp;nad samym sobą i&nbsp;może nas wiele nauczyć, choć wymaga odwagi i spojrzenia sobie samemu w oczy, jak również odpowiedzenia na kilka ważnych pytań: na przykład co jest dla nas w życiu ważne i co dziś zrobiliśmy, aby po to sięgnąć? &nbsp;</p><p>Na uwagę zasługuje również sama podróż głównego bohatera – kolejne odwiedzane przez Małego Księcia planety to wspaniałe tło dla tej opowieści, która choć sama w sobie jest jedna wielką alegorią, to od czasu do czasu przed oczami miałam naszego cudownego autora, Stanisława Lema i jego fantastyczne powieści fantasy, pisane podobnie jak Mały Książce wiele dekad temu, a jednak rozpalające wyraźnie o wiele bardziej niż aktualne propozycje literackie ? Wracając jednak do głównego bohatera: osoby, które spotkał na&nbsp;swojej drodze, zachowują się&nbsp;względem niego szczerze, mówią o&nbsp;sobie otwarcie, a ich stosunek do niego jest więcej aniżeli życzliwy. Przyjmują bohatera takim, jakim jest naprawdę i&nbsp;też oczekują tego samego. Cechuje je&nbsp;niezwykła tolerancja, szacunek dla&nbsp;odmiennych poglądów oraz wyrozumiałość, czyli wszystko.... za czym dzisiaj tęsknimy przeglądając social media. Sadzę, że&nbsp;właśnie dlatego "Mały Książę" zyskał tak&nbsp;wielką popularność w&nbsp;gronie starszych czytelników - zachowuje aktualność dla wartości o których młode pokolenie co raz mniej chętnie pamięta. Dziecko uważa, że&nbsp;książka stanowi jedynie baśniową opowieść o&nbsp;niezwykłych spotkaniach głównego bohatera z&nbsp;mieszkańcami innych światów. Dorosły odnajduje w&nbsp;niej swoją własną historię, drogę jaka przeszedł w życiu, aby stać się tym, kim jest. &nbsp;</p><p>Na uwagę zasługują niektóre cytaty z&nbsp;"Małego Księcia", w&nbsp;pięknych słowach wyrażające przesłanie autora. Na&nbsp;koniec, chciałabym przytoczyć jeden z&nbsp;nich:&nbsp;</p><p>“Dobrze widzi się&nbsp;tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla&nbsp;oczu.”&nbsp;</p><p>To jeden z najbardziej znanych cytatów autorstwa Antoinea de&nbsp;Saint-Exupery, to również cytat kojarzony z Małym Księciem, niemniej książka pełna jest błyskotliwych i prawdziwych spostrzeżeń, mając na uwadze rozmiar książki, która swobodnie można przeczytać w jeden dzień, aż trudno uwierzyć, że kryje się za nią treść tak mocno wzruszająca i poruszająca czytelnika! ? &nbsp;</p>

“Mały Książę”, bestsellerowy klasyk Antoine'a de Saint-Exupéry'ego z 1943 r., zyskał miano kultowego. Został przetłumaczony z oryginalnego francuskiego na około 250 języków. Dzieło to stało się inspiracją dla filmów, sequeli, japońskiego muzeum, a także dzieł operowych i baletowych.<br> <br> Narrator rozpoczyna opowiadanie od wyjaśnienia swojego rozczarowania i niechęci do dorosłych. Uważa, że są oni bardzo dziwni i zbyt praktyczni. Kiedy narrator miał sześć lat, chciał zostać artystą. Zobaczył w książce wspaniały obraz przedstawiający boa dusiciela połykającego dzikie zwierzę. W książce było napisane, że boa dusiciele połykają swoje ofiary w całości, bez przeżuwania, a potem śpią przez sześć miesięcy ich trawienia. Narratora tak to zafascynowało, że postanowił narysować "z zewnątrz" boa dusiciela w okresie trawienia, po tym, jak połknął słonia. Kiedy z dumą pokazał swój rysunek dorosłym, ci odrzucili go i powiedzieli, że to po prostu wygląda jak kapelusz. Narrator narysował więc "wnętrze" boa dusiciela, żeby dorośli mogli zrozumieć. Niestety, byli równie niezainteresowani, kazali mu odłożyć rysunki i skupić się na ważniejszych sprawach.<br> Gdy narrator wyrósł z chłopca na mężczyznę, jego wybranym zawodem stało się pilotowanie samolotów. Następnie bohater opowiada o tym, jak jego samolot rozbił się na Saharze, gdzie spotkał Małego Księcia, mistycznego chłopca z innej planety, asteroidy B-612. Narrator opowiada, dlaczego Mały Książę opuścił swoją planetę i gdzie zawitał przed przybyciem na Ziemię. Opisuje jego przygody na różnych planetach, w tym spotkania z królem, bardzo próżnym człowiekiem, pijakiem, biznesmenem, latarnikiem i geografem.<br> <br> Narrator - lotnik, który rozbija się na pustyni, tak jak kiedyś Saint-Exupéry - dąży do stanu dzieciństwa, ponieważ jego zdaniem dorośli nie potrafią dostrzec rzeczy poza powierzchnią. Mały Książę ma ten dar widzenia: przy każdym spotkaniu rozpoznaje typy planet; uczy nawet narratora widzieć. Każda planeta, którą odwiedza Mały Książę, może być postrzegana jako alegoria ludzkiej natury. Przez całe życie Saint-Exupéry uważał, że dorośli interesują się głównie sprawami nieistotnymi, takimi jak golf i krawaty. Kiedy rozmawiali o ważnych sprawach, zawsze byli nudni i nieciekawi. Wydawało się, że boją się otworzyć swoje serca na prawdziwe problemy życia; zamiast tego wolą funkcjonować na powierzchni.<br> <br> "Mały Książę" to pięknie ilustrowana nowela dla dzieci, napisana z myślą o dorosłych. Można ją czytać na wielu różnych poziomach, aby dostarczyć przyjemności i materiału do przemyśleń czytelnikom w każdym wieku. O trwałej atrakcyjności Małego Księcia zadecydowały złożone niekiedy wątki filozoficzne: o naturze przyjaźni, poszukiwaniu wiedzy i utracie niewinności.

Nie potrafię jednoznacznie określić, co sprawia, że “Mały Książę” jest tak powszechnie lubianą książką, zarówno przez dzieci, jak i dorosłych. <br> <br> Czy to dlatego, że większość dorosłych skrycie uwielbia być traktowana jak dzieci? Myślę, że jako osoba dorosła powinieneś wiedzieć lepiej. Dorośli lubią być czasem dla żartu pogłaskani, ale na tym się kończy. Z mojego doświadczenia wynika, że dorośli ludzie lubią być traktowani bardzo poważnie. <br> <br> Czy chodzi o jasny, prosty język? Nie, to nie może być tylko to. Istnieją książki, które zostały napisane w sposób jasny i zostały skrytykowane za ich prostotę. Dorośli ludzie lubią czuć się mądrzy i uczeni, ponieważ twierdzą, że przeczytali skomplikowane teksty, które angażują ich na poziomie "intelektualnym". Nie lubią, gdy im się zwraca uwagę na ważne rzeczy prostym językiem - w końcu to oni są dorosłymi wiedzącymi wszystko i nie potrzebują, by ktoś ich pouczał.<br> <br> Czy to dlatego, że książka jest tak krótka, a dorośli zawsze chętnie szybko kończą książki? Nie, to nie może być tylko to. Znam dorosłych, którzy uważają, że dobrą książkę, trzeba pielęgnować z miłością przez długi czas, aby mogła zainspirować.<br> <br> Czy chodzi o ponadczasowe lekcje, które książka skrywa za warstwami zachwycającej opowieści? Czy to poczucie cudowności, które książka wzbudza w najbardziej cynicznym, zmęczonym światem dorosłym? Nie wiem, być może. Są to godni pretendenci, ale myślę, że to nie do końca to.<br> <br> Gdybym miał się założyć, powiedziałbym, że wszyscy uwielbiają “Małego Księcia”, ponieważ jesteśmy zmęczeni codziennymi spotkaniami z ludźmi z Ziemi, którzy mówią tym samym, suchym językiem liczb, i chcielibyśmy spotkać kochającego zachód słońca, mądrego Księcia z planety wielkości pokoju na asteroidzie B-612, który z ożywieniem opowiada o motylach, baobabach i wulkanach temu dziecku w nas, które już dawno pogrzebaliśmy pod szarym grobowcem dorosłego bełkotu.<br> <br> Dokładnie tak niedorzeczni są krytycy, którzy gardzą Małym Księciem. “Mały Książę” to opowieść, która otwiera naszą bańkę, zmusza nas do wyjścia z niej i przypomina nam, że zanim niewinność straciła nad nami panowanie wszyscy byliśmy mądrymi dziećmi. Pięknie ilustrowana książka z filozofią z perspektywy dziecka zmusza nas do zwolnienia tempa, spojrzenia wstecz i, jeśli trzeba, do zmiany naszej listy priorytetów.

<p>Porządkując swoją biblioteczkę trafiłam na kilka skarbów pokrytych kurzem, może nieco zapomnianych, a jednak wciąż dla mnie ważnych: mam zwyczaj nie pożyczać książek, które w jakiś sposób mnie dotknęły, a niniejsza recenzja dotyczy jednej z nich! Książka „Mały&nbsp;Książę”&nbsp;jest niewielkiego formatu - na&nbsp;okładce znajdują się&nbsp;kolorowa ilustracja, kryjąca jednak doniosłą treść - Antoine de&nbsp;Saint-Exupéry stworzył dzieło ponadczasowe, od blisko 80 lat rozpalające wyobraźnię młodszych i starszych czytelników! Po&nbsp;raz pierwszy książka została wydana w&nbsp;1943 roku i z miejsca stała się literackim arcydziełem! &nbsp;</p><p>„Mały Książę” to&nbsp;opowieść fantastyczna z&nbsp;elementami baśni. Czas i miejsce są bliżej nie&nbsp;określone, ale&nbsp;wiemy, że&nbsp;podróż tytułowego Małego Księcia trwa osiem dni. Wydarzenia rozgrywają się&nbsp;na sześciu małych planetach, po&nbsp;których wędruje bohater, gdzie spotyka https://******.**. Pilota, a ich spotkanie stanowi w pewnym sensie punkt kulminacyjny tej opowieści. &nbsp;</p><p>Problematyka utworu dotyczy niedojrzałości emocjonalnej bohatera, w&nbsp;związku z&nbsp;czym Mały Książę wyrusza w&nbsp;podróż, by&nbsp;poznać ludzi i&nbsp;znaleźć przyjaciół, nie wie jednak jak wygląda świat i co go w nim czeka. Poznajemy dzieje głównego bohatera i&nbsp;wpływ innych postaci na&nbsp;jego wewnętrzne przemiany, co z kolei pozwala znaleźć w Małym Księciu cechy właściwe dla każdego z nas, na tym polega właśnie magia powieści Antoine de&nbsp;Saint-Exupéry. &nbsp;</p><p>Książka dotyczyła mi&nbsp;niesamowitych wrażeń, wielokrotnie ją odkładałam i zamykałam oczy, poszukując ukrytych znaczeń i doszukując się ich związku z moimi własnymi życiowymi doświadczeniami. Czytając ją&nbsp;zrozumiałam jak&nbsp;ważna rolę odgrywa przyjaźń w&nbsp;życiu każdego człowieka, o czym zawsze skądinąd pamiętałam, ale niekiedy pod wpływem bieżących doświadczeń wolałam o tym nie pamiętać, skupiając się na pracy czy innych obowiązkach. Uświadomiłam sobie ponadto, że przyjaźń nie jest dana nam na zawsze, lecz wymaga odpowiedzialności, pielęgnacji, wzajemnego ciągnięcia się za uszy do góry, kiedy nasi przyjaciele mają słabsze momenty w życiu i oczekują od nas wsparcia, nie dobrych rad i banalnego stwierdzenia “będzie dobrze”. Dobrze oddała to niegdyś świętej pamięci Maria Czubaszek, pisząc [...] nie lubię mówić o swoich problemach. Zazwyczaj i tak nikt ich za mnie nie załatwi. To po co? Żeby usłyszeć: Nie martw się jakoś to będzie"? To sama to sobie mogę powiedzieć.” &nbsp;<br>&nbsp;<br>Podobnie jest z przyjaźnią - umiejętność oceny, czego w danej sytuacji potrzebujemy jest wielką sztuką, a Mały Książę wskazuje na to z właściwą sobie prostotą, podobna do dziecka, a jednak widoczne są w nich refleksje bliższe dorosłemu człowiekowi, zwłaszcza gdy udaje się na kolejne planety i spotyka przeróżnych ludzi spośród których każdy zostawia w nim jakiś ślad - tytułowy Mały Książę to postać, którą śledzimy raptem wciągu kilku dni w czasie jego podroży, a jednak zmienia się na oczach czytelnika i jest to pewien rodzaj kursu szybkiego dorastania jaki jest udziałem wielu ludzi gdy okoliczności tego od nas wymagają. &nbsp;</p><p>Najbardziej z&nbsp;przedstawionych w książce bohaterów podobał mi&nbsp;się oczywiście sam Mały Książ - jest to bowiem&nbsp;postać wyjątkowa, godna naśladowania, jednocześnie podobna do każdego dziecka: naiwny, ale dobry, czasem popełnia błędy, ale zawsze ma dobre intencje. Jestem szalenie ciekawa, jakie obrazy towarzyszyły w głowie Antoine de&nbsp;Saint-Exupéry gdy tworzył swoje dzieło, kim się inspirował, jakie miejsca odwiedził? To pewnie pozostanie już tajemnicą pisarza, niewątpliwie jednak jest to dzieło, które nie traci na aktualności, kto wie - może dziś jest nawet bardziej aktualne niż w połowie ubiegłego wieku, gdy świat usłyszał po raz pierwszy o Małym Księciu? &nbsp;</p>

"Mały Książę" to jedna z tych książek, której piękno i mądrość przekraczają granice czasu i wieku. Antoine de Saint-Exupéry stworzył arcydzieło literatury, które porusza serca czytelników na całym świecie.<br> <br> Ta krótka opowieść o spotkaniu pilota z małym księciem na pustyni jest pełna głębokich przesłań i filozoficznych refleksji, które stają się jeszcze bardziej wartościowe, gdy dociera się do nich w różnych etapach życia. Książka w subtelny sposób ukazuje ludzkie relacje, wartości oraz ważność prostoty i empatii.